صنایع بزرگ وقتی در زیرساخت‌ها، زنجیره تأمین، فناوری، مدیریت و نیروی انسانی سرمایه‌گذاری می‌کنند، فراتر از تولید عمل می‌کنند؛ آن‌ها یک خندق استراتژیک چندلایه می‌سازند. در این خندق، وزن سرمایه، قدرت فناوری، شبکه لجستیک و مهارت مدیریتی تعیین‌کننده‌اند، نه صرفاً یک ایده نو یا خلاقیت فردی. چنین سپری، میدان رقابت را از پیش مهندسی کرده و بازیگران کوچک را به حاشیه می‌راند؛ در عین حال برای غول‌های صنعتی امنیت و تاب‌آوری ایجاد می‌کند. اما صنایع فولاد و معدن ایران چگونه می‌توانند چنین خندقی بسازند و چه فرصت‌ها و تهدیدهایی پیش‌رو دارند؟