• ۲ مهر ۱۴۰۳ - ۱۰:۴۰
  • کد خبر: 77013
  • زمان مطالعه: ۱ دقیقه

تجدیدنظر در بازدارندگی هسته‌ای

پاول کی‌بایف- محقق غیرمقیم در موسسه بروکینگز
عکس

روسیه و ائتلاف غربی هر دو تجربه جدیدی در مدیریت رویارویی‌های پرخطر در طول جنگ در اوکراین به دست آورده‌اند. ارزیابی این تجربه نشان می‌دهد که لازم است در نحوه تفکرمان در مورد بازدارندگی هسته‌ای تجدیدنظر کنیم.

پایگاه خبری تحلیلی ایراسین، مساله‌ایی که از یک استراتژی با هدف جلوگیری از جنگ به بازدارندگی سیال‌تر و پرخطر تبدیل شده است. در حالی که کارشناسان غربی محتاط هستند و حتی تمایلی به بازنگری این مفهوم ندارند، مسکو فخرفروشی نمایشی را به نمایش گذاشته است که کاملاً برخلاف سنت شوم مکتب شوروی نیست.

شروع جنگ روسیه در اوکراین به معنای شکست تکان‌دهنده بازدارندگی متقابل بود. رهبران غربی نتوانستند پوتین را از شروع تجاوز منصرف کنند و خودکامه روسیه نتوانست مانع تشکیل ائتلاف مصمم غربی در حمایت از اوکراین شود. شکست غرب «مطلق» بود؛ زیرا تهدید به تحریم و انزوا برای جلوگیری از جنگ کافی نبود و سیاست بازدارنده غرب در واقع آشکارا استفاده از زور را که برای استراتژی بازدارندگی مؤثر بود رد می‌کرد. در مقابل، شکست پوتین «نسبی» بود: تهدید او به عواقب «هرگز در تمام تاریختان ندیده‌اید» برای جلوگیری از مداخله ناتو کافی بود؛ اما نتوانست از حمایت بسیار قوی‌تر از اوکراین جلوگیری کند. در نهایت نگرانی‌های گسترده درباره تشدید احتمالی خصومت‌ها نشان می‌دهد که بازدارندگی روسیه نسبتاً موفق بوده است.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
0 + 0 =