پایگاه خبری تحلیلی ایراسین، همان‌طور که عجم‌اوغلو و جانسون در کتاب اخیر خود با عنوان «قدرت و پیشرفت» توضیح داده‌اند، برخی از نوآوری‌ها به جای اتوماتیک ساختن کار، میزان مشارکت افراد در تولید را افزایش می‌دهند. به عنوان مثال، ابزارهای نرم‌افزاری جدیدی که به مکانیکی‌ها جهت تعمیر خودرو کمک می‌کنند و دقت بیشتری را برای آنها امکان‌پذیر می‌سازند، می‌توانند بهره‌وری نهایی کارگران را افزایش دهند و این کاملاً با نصب روبات‌های صنعتی با هدف جایگزینی افراد متفاوت است. ایجاد وظایف جدید برای افزایش بهره‌وری نهایی کارگران اهمیت بیشتری دارد.

در طول سازماندهی مجدد صنعت خودرو به رهبری هنری فورد که در دهه ۱۹۱۰ شروع شد، اتوماسیون‌سازی گسترده‌ای در تولید خودرو وجود داشت. اما روش‌های تولید انبوه و خطوط مونتاژ به طور همزمان طیفی از کارهای طراحی، فنی، ماشین‌آلات و کارهای اداری جدید را معرفی کردند که به افزایش تقاضای کارگران در این صنعت منجر شد. با این حال، زمانی که دستاوردهای بهره‌وری از اتوماسیون اندک باشد، آن اتفاق مطلوب مورد انتظار رخ نخواهد داد.

می‌توان نتیجه گرفت که انقلاب جدید تکنولوژی از جهاتی با گذشته متفاوت است. فاصله وظایفی که کاملاً به هوش مصنوعی سپرده خواهد شد و مشاغل جدیدی که توسط آن ایجاد می‌شود، از لحاظ مهارتی نسبت به گذشته خیلی بیشتر است و در نتیجه نیروی‌کار ممکن است در ازای این تغییر هزینه بیشتری را در جهت وفق خود بپردازد. همچنین دسترسی بنگاه‌ها به این نوع اتوماسیون، فراگیرتر، ارزان‌تر و سریع‌تر از هر زمانی دیگری است. این فناوری جدید سرمایه‌بر به‌زودی در همه جا اعمال خواهد شد و تضمینی وجود ندارد که در مسیر فعلی، هوش‌مصنوعی بیش از آنچه مشاغل را از بین می‌برد، شغل ایجاد کند. کنترل مسیر تغییرات تکنولوژیک آسان نیست؛ اما انجام آن توسط دولت‌ها امری ضروری در دنیای کنونی است.