پایگاه خبری تحلیلی ایراسین، در واقع، محدودیت‌هایی که برای ساختار اقتصاد ایران شکل گرفته، عملاً مانع رشد در همه بخش‌ها از جمله صنعت شده است. از سوی دیگر، بررسی داده‌های بورسی نشان می‌دهد به‌جز صنعت فلزات اساسی، موجودی انبار بیشتر شرکت‌ها در پاییز افزایشی نبوده است. این روند بیانگر این است که عامل محدوده‌کننده در بخش عرضه در بسیاری از صنایع نه‌تنها تولید را کاهش داده، بلکه باعث کم شدن موجودی انبار هم شده است.

بی‌شک اما، یکی از عوامل مهمی که از ناحیه بخش عرضه باعث محدودیت و حتی کاهش رشد و رشد منفی شده است، انرژی است. براساس داده‌های توانیر، میزان مصرف برق صنعتی در سال ۱۴۰۲ نسبت به سال ۱۴۰۱ رشد داشته است. در ۶ ماه اول سال ۱۴۰۳ نیز میزان مصرف بخش صنعتی نسبت به مدت مشابه سال قبل رشد داشته است. این رشد در داده‌های بخش رسمی هم قابل مشاهده است. ولی آخرین آمار که دوماه مهر و آبان هم به آن اضافه شده حاکی از کاهش بیش از ۱۰ درصدی مصرف برق در بخش صنعت در پاییز است که ناترازی قابل‌توجهی را نشان می‌دهد.

بدیهی است کاهش مصرف انرژی برق بیانگر این است که کاهش تولید در پاییز هم ادامه داشته است. پس یک عامل اساسی کاهش رشد بخش صنعت، ناترازی انرژی است. عامل دوم محدودکننده، تجارت خارجی است. گرچه چند سالی است که ساختار محدود تجارت خارجی شکل گرفته است، اما اوایل به این دلیل که محدودیت واردات در خیلی از کالاها ایجاد شده بود، صنایع جایگزین واردات باعث شدند تا رشد بخش صنعت مثبت شود. اما رشد بر پایه رشد صنایع جایگزین واردات و داخلی‌سازی نیز محدودیتی دارد.