به گزارش ایراسین، در سال‌های اخیر، موضوع کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و حرکت به‌سوی انرژی‌های پاک، به یکی از اولویت‌های اصلی سیاست‌گذاری انرژی در ایران تبدیل شده است. رشد مصرف گاز طبیعی، محدودیت‌های تولید برق در زمان اوج مصرف و فشارهای زیست‌محیطی ناشی از استفاده گسترده از سوخت‌های فسیلی، ضرورت توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر را بیش از گذشته نمایان کرده است.

در حال حاضر، ظرفیت تولید برق تجدیدپذیر کشور از هزار و ۲۰۰ مگاوات ابتدای دولت چهاردهم به بیش از ۳ هزار و ۱۰۰ مگاوات رسیده است و بر اساس برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده، قرار است ظرفیت نیروگاه‌های تجدیدپذیر کشور تا پایان تابستان سال آینده به ۱۱ هزار مگاوات برسد؛ ظرفیتی که تحقق آن تأثیر مستقیمی بر کاهش مصرف سوخت در بخش برق خواهد داشت.

مطابق آنچه که سازمان انرژی‌های تجدیدپذیر اعلا کرده است، با دستیابی به این هدف، حدود ۲ درصد از کل مصرف گاز کشور کاهش می‌یابد و نزدیک به ۷ درصد از مجموع سوخت مصرفی برای تولید برق، شامل گاز و فرآورده‌های نفتی، صرفه‌جویی خواهد شد.

برآوردها نشان می‌دهد به ازای هر ۱۰ مگاوات ظرفیت تجدیدپذیر، حدود ۵۶ میلیون مترمکعب گاز طبیعی در سال صرفه‌جویی می‌شود، این در حالی است که مصرف سالانه گاز کشور حدود ۲۵۰ میلیارد مترمکعب و مصرف گاز یا سوخت معادل برای تولید برق بیش از ۹۰ میلیارد مترمکعب برآورد می‌شود، این یعنی از منظر پایداری شبکه برق، نیروگاه‌های تجدیدپذیر به ویژه خورشیدی و بادی، نقش مکملی برای نیروگاه‌های حرارتی دارند.

در تابستان، همزمان با افزایش مصرف برق، این نیروگاه‌ها می‌توانند بخشی از کمبود تولید را جبران کنند و در زمستان نیز با تأمین برق بدون مصرف گاز، فشار بر شبکه گاز کشور را کاهش دهند. به این ترتیب، توسعه انرژی‌های پاک به‌صورت هم‌زمان به حل دو چالش بزرگ انرژی کشور، یعنی ناترازی برق در تابستان و ناترازی گاز در زمستان کمک می‌کند.

ظرفیت منصوبه این نیروگاه‌ها که تا مدت‌ها با رشد کند همراه بود، اکنون با شتاب قابل توجهی افزایش یافته و پیش‌بینی می‌شود این روند، ایران را به یکی از بازیگران مهم انرژی‌های پاک در منطقه تبدیل کند؛ مسیری که هم منافع اقتصادی دارد و هم گامی مؤثر در کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و حفاظت از محیط‌زیست به شمار می‌رود.

مستند به مواردی که مورد اشاره قرار گرفت، توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر کشور می‌تواند نقش مهم و کلیدی در کاهش وابستگی به سوخت فسیلی خواهد داشت و افزون بر آن منجر به رشد فناوری‌های تولید انرژی دوستدار محیط زیست خواهد شد.