پایگاه خبری تحلیلی ایراسین، جان برد هفته‌ای چهار روز و هر روز ۱۲ ساعت در معدنی در شمال ایالت مینه‌سوتا کار می‌کرد. او سنگ‌ها را با بیل جابه‌جا می‌کرد، گل‌ولای را می‌شست و سنگ‌شکن‌های عظیم سنگ‌آهن را به کار می‌انداخت. تا نیمه مارس امسال که همه چیز متوقف شد.
معدن‌های واقع در منطقه «آیرون رِینج» این ایالت، جایی که برد در آن متولد و بزرگ شده، و پیش از او پدر و پدربزرگ و جدش نیز در گودال‌های معدنی کار می‌کردند، روی یکی از کانال‌های اصلی تأمین سنگ‌آهن داخلی قرار دارند. سنگ‌آهن استخراج و خرد می‌شود، سپس برای پردازش بیشتر فرستاده شده، ذوب می‌شود و در کوره‌های مخصوص به فولاد تبدیل می‌شود. در نهایت، این فولاد به خطوط مونتاژ منتقل شده و در تولید لوازم خانگی و خودروها به کار می‌رود.
اما در سال ۲۰۲۴، تقاضا برای خودروها و سایر کالاهای فلزی گران‌قیمت کاهش یافت و سالی دشوار برای این صنعت رقم خورد. شرکت فولادسازی «کلیولند-کلیفس»، مالک معدنی که جان برد در آن کار می‌کرد، اعلام کرد که در سه ماه نخست امسال ۴۸۳ میلیون دلار زیان داشته است؛ موضوعی که باعث به خطر افتادن بسیاری از مشاغل، از جمله شغل جان شد. جان برد ۳۳ ساله، خبر اخراجش را مستقیماً از شرکت کلیفس نشنید، بلکه در بخش اخبار فوری یکی از کانال‌های تلویزیونی محلی ( WDIO) و در یکی از روزهای استراحتش، در حالی که در کنار فرزندانش بود، از آن مطلع شد.
در مجموع، ۱۲۰۰ نفر از کارکنان کلیولند-کلیفس تحت تأثیر این تعدیل نیرو قرار گرفتند که ۶۰۰ نفر از آنها در ایالت مینه‌سوتا مشغول به کار بودند. او می‌گوید: «اینکه به این شکل بفهمی شغلت را از دست داده‌ای، واقعاً وحشتناک است. راستش را بخواهید، حس می‌کنم از سوی شرکت‌های آمریکایی یک سیلی محکم خورده‌ام.» با این حال، کلیولند-کلیفس و جان برد، که عضو اتحادیه کارگران فولاد ایالات متحده است، در یک موضوع اتفاق نظر دارند: حمایت از سیاست‌های تعرفه‌ای دونالد ترامپ (شامل اعمال مالیات ۲۵ درصدی بر واردات فولاد و آلومینیوم و تعرفه ۲۵ درصدی بر تمامی خودروهای وارداتی).
بسیاری از اقتصاددانان معتقدند که کمپین جهانی تعرفه‌های ترامپ می‌تواند به تسریع رکود اقتصادی منجر شود، حتی با وجود اینکه او مدتی قبل، برخی از شدیدترین جنبه‌های این سیاست را کاهش داده است. رکود طولانی‌مدت یا حتی کند شدن رشد اقتصادی می‌تواند تقاضا برای محصولات فولادی را بیش از پیش کاهش دهد. با این حال، شرکت‌های فولادسازی و اتحادیه کارگران فولاد بر این باورند که تعرفه‌ها می‌توانند در حفاظت از تولید داخلی و حتی احیای آن در بلندمدت نقش داشته باشند. کاخ سفید نیز اعلام کرده که یکی از اهداف این سیاست، جلوگیری از ورود فولاد ارزان‌تر چین به بازار آمریکاست که با نیروی کار ارزان‌تر و یارانه‌های دولتی تولید می‌شود.
آقای برد می‌گوید که نمی‌فهمد چرا ترامپ می‌خواهد روی همه چیز، از قهوه گرفته تا انبه، مالیات وضع کند. اما تعرفه‌های فولاد به نظرش منطقی هستند، زیرا منابع داخلی سنگ‌آهن در دسترس است و حتی در حال حاضر مازاد تولید دارد. او می‌گوید: «آمریکا کلی چیز از کشورهای مختلف وارد می‌کند، چون همه‌چیز را خودش ندارد. اما شاید بهتر باشد چیزهایی را که همین جا داریم، از جاهای دیگر نخریم و خودمان تولید کنیم.» با این حال، در اقتصاد مدرن، مرز میان آسیب رساندن به رقبای تجاری خارجی و حمایت از تولید داخلی چندان واضح نیست.
تحلیلگران S&P معتقدند که انتظار می‌رود تعرفه‌ها در سال جاری تقاضای آمریکا برای فولاد چین را کاهش دهند، اما همزمان تولیدکنندگان فولاد و خودروی آمریکا نیز با افزایش هزینه‌های واردات قطعات و کالاهای نهایی مواجه شده‌اند. حامیان تعرفه‌ها به نوعی روی این سیاست شرط‌بندی کرده‌اند. آنها امیدوارند که اکوسیستم داخلی معدن‌کاری و شرکت‌های فولادسازی بتواند از مرحله‌ای که رئیس‌جمهور آن را «گذار» نامیده، عبور کند و در نهایت قوی‌تر از قبل ظاهر شود.
لورنسو گونکالوس، مدیرعامل کلیولند-کلیفس، در تماس اخیر با تحلیلگران گفته: «ما کاملاً معتقدیم که دولت ترامپ در تلاش‌هایش برای بازگرداندن تولید به ایالات متحده کاملاً درست عمل می‌کند و این سیاست در بلندمدت تأثیر مثبتی خواهد داشت. با این حال، در کوتاه‌مدت باید تمام تلاشمان را بکنیم تا از رقابت‌پذیری هزینه‌ها اطمینان حاصل کنیم.» این وضعیت، ماه‌های دشوارتری را برای افرادی مثل برد رقم می‌زند. خانواده او قصد دارد با استفاده از مزایای بیکاری و کمک‌هزینه اخراج از سوی اتحادیه کارگران فولاد دوام بیاورد؛ تا زمانی که همسر برد، که در حال اتمام دوره پرستاری است، بتواند در تابستان امسال به دنبال کار بگردد. اما اگر تقاضا برای فولاد آمریکا افزایش پیدا نکند، به گفته برد: «خب، آن وقت باید تصمیم بگیری که برای همیشه این شغل را ترک کنی. می‌دانید! در جلسات اتحادیه، واقعیت تلخی را به ما گفتند؛ اینکه ممکن است دیگر هرگز برخی از این افراد را نبینیم.»
اقتصاد «قطره‌چکانی»
در شهرهای معدنی شهرستان سنت لوئیس، بحث‌ها حاکی از آن است که اگر فروش خودروها به‌سرعت افزایش نیابد، بسیاری از معدن‌کاران تا تعطیلات زمستانی یا حتی پس از آن، به کار بازگردانده نخواهند شد. در همین راستا، قانون‌گذاران مینه‌سوتا در حال بررسی طرح‌هایی برای تمدید مزایای بیمه بیکاری معدن‌کاران تا اواخر دسامبر هستند – که از ۲۶ هفته استاندارد، فراتر است.
حفظ نیروی کار ماهر در منطقه، یک اولویت دوحزبی است - از دفتر تیم والز، فرماندار دموکرات ایالت در سنت پل گرفته، تا نواحی روستایی جمهوری‌خواه در شمال. معدن‌کاری سهم کمی در اشتغال کلی ایالت دارد، اما نگرانی اصلی این است که اگر این صنعت در برابر رقابت خارجی ضعیف شود، بخش‌های بزرگی از شمال مینه‌سوتا ممکن است مانند برخی مناطق دیگر غرب میانه آمریکا دچار رکود و تخلیه جمعیتی شود. اَل کینگ، رئیس اتحادیه کارگران فولاد ایالات متحده، در جلسه کمیته قانون‌گذاری ایالتی در ماه آوریل گفته بود: «اگر تمدید این برنامه را دریافت نکنیم و امیدی به اعضایمان ندهیم، آنها نمی‌توانند در این شرایط بمانند، زیرا بسیاری از آنها جوان و دارای فرزند هستند.»
یکی از انتقادهای رایج اقتصاددانان به سیاست‌های حمایت‌گرایانه این است که مزیت دستمزد در بیشتر مشاغل تولیدی بیش از حد برآورد می‌شود و نوستالژی عامه‌پسند درباره دوران طلایی صنعت، واقع‌بینانه نیست. اما مشاغل معدنی اتحادیه‌ای در منطقه آیرون رِینج، همچنان دستمزدهای مناسبی دارند.
آقای برد با اضافه‌کاری، سالانه بین ۱۱۲ تا ۱۲۵ هزار دلار درآمد داشت که بسیار بیشتر از میانگین درآمد سرانه ۳۹ هزار و ۷۷۸ دلار در سنت لوئیس و ۶۱ هزار و ۱۴۰ دلار برای مشاغل حوزه نگهداری و تعمیرات است.
ترزا اپلویک، رئیس اتاق بازرگانی «لورنتین» در مینه‌سوتا که موضعی رسمی در مورد کمپین تعرفه‌ای ترامپ ندارد، می‌گوید: «معدن‌کاری یک اقتصاد قطره‌چکانی است.» او در ادامه گفته: «هرچه مدت بیشتری معدن‌کاران بیکار بمانند، مشاغل پردرآمد دیگر نیز بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرند، زیرا بسیاری از کسب‌وکارها وابسته به معدن‌کاری هستند - مانند جوشکاری، ساخت قطعات فلزی، توزیع تجهیزات، شرکت‌های ساختمانی، فروشندگان لاستیک، اپراتورهای سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی، و لوله‌کشی صنعتی.»
دارل گوستافسون ۵۰ ساله، از شهر هیبینگ، مینه‌سوتا، بیشتر عمرش را در ساختمان‌سازی کار کرده، اما ۱۳ سال اخیر به‌عنوان معدن‌کار مشغول بوده است؛ شغلی که به او امکان برنامه‌ریزی برای یک بازنشستگی راحت را می‌داد. او می‌گوید وقتی در ماه مارس اخراج شد، کاملاً غافلگیر شده بود. او در مورد سقوط بازار خودرو و لوازم خانگی ابراز نگرانی کرده، اما همزمان طرفدار تعرفه‌های بالای فولاد است: «همه از وضع تعرفه‌ها شوکه شده‌اند، اما چرا تجارت آزاد برای آنها مشکلی نداشت، در حالی که ما برای کالاهایمان در خارج از کشور باید هزینه بپردازیم؟» با این حال، او اضافه کرد که اجرای سیاست تعرفه‌ای تا اینجا «سوالات بی‌پاسخ زیادی» باقی گذاشته است.
متنوع‌سازی اقتصاد
ده‌ها کارفرما در نمایشگاه فرصت‌های شغلی آیرون رِینج ۲۰۲۵ که در ۲۴ آوریل برگزار شد، حضور یافتند. نمایندگانی از بخش جنگلداری، مطب‌های دندانپزشکی، دانشکده محلی و نمایندگی‌های کامیون در این رویداد شرکت کردند. چند صد متقاضی کار نیز در این نمایشگاه حضور داشتند. خانم اپلویک از اتاق بازرگانی - یکی از برگزارکنندگان رویداد – گفته که «تعداد کمی از معدن‌کاران» نیز سری به نمایشگاه زدند. اما اکثر معدن‌کاران تعدیل‌شده هنوز منتظر هستند، به امید آنکه به شغل خوبی که همچنان آن را متعلق به خود می‌دانند، بازگردند. معدن‌کاری یک صنعت چرخه‌ای است، و مردم این منطقه طی سال‌ها تا حدی به نوسانات شدید آن عادت کرده‌اند. همین واقعیت باعث شده است که بسیاری از ساکنان قدیمی، به دنبال تنوع‌بخشی به اقتصاد منطقه باشند.
میریام کرو، مشاور و هماهنگ‌کننده سازمان غیرانتفاعی «هلو رنج» (Hello Range) که هدفش گسترش اقتصاد منطقه است، به گردشگری به عنوان یک راه‌حل جایگزین نگاه می‌کند و ایالت «مین» را که مانند این منطقه دریاچه‌ها، تپه‌ها، حیات وحش و تالاب‌های فراوانی دارد، به عنوان الگو قرار داده است. او می‌گوید: «وقتی منابع سنگ‌آهن تمام شود، یا اگر از نظر اقتصادی به‌صرفه نباشد چون رقابت ارزان‌تر و بهتر عمل می‌کند، یا به هر دلیلی که این صنعت دیگر کار نکند، آن وقت چه کاری قرار است انجام دهیم؟»
پیتر کرو، همسر او، مهندس محیط‌زیست، نویسنده و همچنین معمار پارک دوچرخه‌سواری کوهستانی «ردهد» (Redhead) است؛ مکانی با ۴۳ کیلومتر مسیر دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی که از دیوارهای بازسازی‌شده یک معدن قدیمی درست شده است. این پارک که در سال ۲۰۲۱ افتتاح شد، در دو سال از سه سال گذشته میزبان مسابقات قهرمانی دوچرخه‌سواری کوهستانی مدارس ایالتی بوده است. خانم کرو می‌گوید: «این رویداد هزاران دوچرخه‌سوار و خانواده‌هایشان را جذب کرد و تمامی اتاق‌های هتل‌ها را از اینجا تا دولوث پر کرد.» او اضافه می‌کند: «د ر منطقه آیرون رِینج، گردشگری همیشه کمی نادیده گرفته شده یا به چشم یک گزینه درجه دو نگاه شده است، چون معمولاً درباره مشاغل خدماتی صحبت می‌کنیم.»
او اذعان دارد که بسیاری از مشاغل حوزه مهمان‌پذیری درآمد کافی برای پس‌انداز و تأمین هزینه‌های خانوادگی ندارند؛ حتی در منطقه‌ای که هزینه زندگی نسبت به شهرهای بزرگ پایین‌تر است. مشاغل مرتبط با آماده‌سازی و سرو غذا در این منطقه سالانه حدود ۳۳ هزار دلار درآمد دارند، و مشاغل مربوط به نظافت فضاهای بیرونی حدود ۴۱ هزار دلار. به گفته کرو: «شاید در جاهای دیگر هم همین‌طور باشد، اما اینجا بیشتر مردم شغل دوم یا سوم هم دارند.»
پتانسیل کشتی‌سازی
در ورودی موزه معدن‌کاری شهر «چیشولم»، مجسمه‌ای ۲۵ متری به نام «مرد آهنین» قرار گرفته؛ مجسمه‌ای که یک معدن‌کار را نشان می‌دهد که با بیل و کلنگ ایستاده است. این بنای یادبود، افتخارات تاریخی و دستاوردهای معدن‌کاران حرفه‌ای را در ایالت مینه‌سوتا گرامی می‌دارد.
سنگ‌آهن مینه‌سوتا، با حمایت غول‌های صنعتی مانند «کارنگی» و «راکفلر» پایه‌گذار آسمان‌خراش‌ها و راه‌آهن‌ها در ایالات متحده است. در جنگ جهانی دوم، همین سنگ‌آهن تبدیل به تانک‌ها، هواپیماها و کشتی‌هایی شد که در میدان‌های نبرد پیروز شدند.
امید مردم منطقه آیرون رِینج این است که این صنعت به‌زودی تبدیل به یک اثر موزه‌ای نشود. ترامپ وعده داده که بخشی از تولیدات عظیم صنعتی را به آمریکا بازگرداند. در ماه آوریل، او یک دستور اجرایی امضا کرد که هدف آن تقویت کشتی‌سازی تجاری ایالات متحده است؛ بخشی که در رقابت جهانی، به‌ویژه در برابر چین، تضعیف شده است. او هنگام امضای این فرمان در کاخ سفید، قول داد که: «پول زیادی صرف کشتی‌سازی خواهد شد.» همچنین، گروهی از سناتورها از هر دو حزب، به رهبری مارک کلی (سناتور دموکرات از ایالت آریزونا) و تاد یانگ (سناتور جمهوری‌خواه از ایالت ایندیانا)، تعهد داده‌اند که با پیشنهادهای قانونی، این برنامه را دنبال کنند.
افزایش احتمالی ساخت کشتی در داخل آمریکا می‌تواند بازار بزرگ‌تری برای فولاد تولید داخل ایجاد کند. حتی احتمال این تغییر، بسیاری از اعضای اتحادیه کارگران فولاد ایالات متحده را هیجان‌زده کرده است. جان برد، می‌گوید از طرح کشتی‌سازی در منطقه باخبر شده و با اشتیاق از آن حمایت می‌کند. او با خنده گفت: «من به‌عنوان یک معدن‌کار روی این شغل تعصب دارم، اما فکر می‌کنم این ایده فوق‌العاده‌ای باشد!»
منبع: New York Times
ارسال نظر