ماهنامه کارخانه نوشت: بحران انرژی و ناترازی‌های مرتبط با آن، امروز یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های صنایع راهبردی کشور، از جمله فولاد، پتروشیمی و سایر صنایع انرژی‌بر، محسوب می‌شود. از سال ۱۴۰۲، کسری گاز به مشکلات انرژی در حوزه برق و آب افزوده شد و به سرعت ابعاد ملی پیدا کرد. بر اساس آمارها، ناترازی گاز تولیدی کشور در همان سال حدود ۷۰ میلیون مترمکعب در روز بود که در ۱۴۰۳ به ۱۴۰ میلیون مترمکعب رسید و پیش‌بینی می‌شود در ۱۴۰۴ به بیش از ۲۰۰ میلیون مترمکعب در روز برسد. این روند نشان می‌دهد که بدون برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری گسترده، بخش بزرگی از صنایع حیاتی کشور با محدودیت تأمین انرژی مواجه خواهند شد.

در حوزه برق نیز، با توجه به روند رشد مصرف حدود ۵ درصد سالانه، پیش‌بینی می‌شود تا سال ۱۴۲۰ نیاز کشور در زمان پیک مصرف به بیش از ۲۰۰ هزار مگاوات ساعت برسد. حتی با فرض اجرای کامل برنامه‌های بهینه‌سازی مصرف، این عدد همچنان حدود ۱۷۰ هزار مگاوات ساعت خواهد بود؛ درحالی‌که ظرفیت موجود تنها ۹۰ هزار مگاوات است. وضعیت نیروگاه‌های حرارتی نیز نگران‌کننده است؛ بخش زیادی از گاز ارزشمند کشور که می‌تواند خوراک صنایع استراتژیک باشد، صرف تولید برق در نیروگاه‌هایی با بهره‌وری کمتر از ۳۰ درصد می‌شود.

تنها راه خروج از این بحران، توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر و ایجاد ظرفیت جدید در تولید برق است. با این حال، تخصیص بودجه محدود و عقب‌ماندگی در اجرای پروژه‌ها، مانع تحقق این راهکار شده است.

مجموعه آمارها و پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که بدون تصمیم‌گیری‌های راهبردی و سرمایه‌گذاری سریع، بحران ناترازی انرژی نه تنها امنیت صنایع کلیدی کشور را تهدید می‌کند، بلکه رشد اقتصادی و ثبات بازارهای داخلی را نیز تحت فشار قرار خواهد داد. بنابراین، مدیریت هوشمند منابع، توسعه تجدیدپذیرها و تخصیص بهینه بودجه به پروژه‌های انرژی از ضروریات فوری برای حفظ تاب‌آوری صنایع و اقتصاد ملی است.

* مدیر فروش شرکت مانا انرژی