به گزارش خبرنگار ایراسین، کره‌جنوبی با نقشه‌ای دقیق و سرمایه‌ای عظیم، تا سال ۲۰۵۰ می‌خواهد صنعت فولاد خود را به نقطه «انتشار صفر» برساند. سه غول این صنعت پوسکو، هیوندای استیل و دونگ‌کوک هر یک با استراتژی‌های اختصاصی، بر موج تغییر سوار شده‌اند: از جایگزینی کوره‌های بلند با کوره قوس الکتریکی گرفته تا بهره‌گیری از هیدروژن و توسعه شبکه‌های جمع‌آوری قراضه. این گذار نه فقط یک تغییر فناورانه، بلکه آزمونی برای توان رقابتی و تاب‌آوری اقتصادی این کشور است.

سه مسیر برای یک هدف

صنعت فولاد در کره‌جنوبی، اصلی‌ترین منبع انتشار دی‌اکسیدکربن در میان صنایع است و در سال ۲۰۱۸ سهمی ۳۹ درصدی از کل انتشار صنعت داشت (۳۷۲.۸۷ میلیون تن). وابستگی سنگین به کوره‌های بلند–کنورتور (BF-BOF) و کاهش سهم کوره‌های قوس الکتریکی (EAF) وضعیت را پیچیده‌تر کرده است. دولت این کشور راهبرد کلان کربن‌زدایی را بر سه رکن بنا کرده است:

• جایگزینی بخشی از ظرفیت BF-BOF با EAF
• افزایش سهم مواد اولیه پاک‌تر مانند قراضه، آهن اسفنجی (DRI) و آهن گرم بریکت‌شده (HBI)
• ورود فناوری تزریق هیدروژن در مراحل کلیدی تولید

پوسکو: با تولید ۱۰۰٪ مبتنی بر BF-BOF رکورددار انتشار است و فناوری اختصاصی «HyREX» را برای احیای مستقیم سنگ‌آهن با هیدروژن و گاز طبیعی توسعه می‌دهد. همچنین در حال ساخت یک EAF با ظرفیت ۲.۵ میلیون تن و ارزش سرمایه‌گذاری ۴۵۰ میلیون دلار است.

هیوندای استیل: ترکیبی متوازن از BF-BOF و EAF دارد و با پروژه «Hy-Cube» به دنبال ادغام فولاد برقی در فرآیند BF و سپس برعکس است. هدف تا ۲۰۳۰، کاهش انتشار BF به ۱.۸ تن CO₂ بر هر تن محصول است.

دونگ‌کوک استیل: تمام تولید برق‌آرک و فناوری «Eco-Arc» را در اختیار دارد که ۳۰٪ کمتر برق مصرف می‌کند. برنامه کوتاه‌مدت شامل دیجیتالی‌سازی مدیریت انرژی و توسعه زیرساخت پاک برای همه EAFهاست.

بازیگران و استراتژی‌های بلندمدت

استراتژی سه‌مرحله‌ای پوسکو:

۱. تا ۲۰۳۰: کاهش ۲۰٪ انتشار از سطح ۲۰۱۸ با بهبود بهره‌وری، تغییر ترکیب مواد اولیه و کاهش سهم چدن در تولید.

2. تا ۲۰۴۰: تزریق هیدروژن در کوره‌ها، شروع استفاده صنعتی از CCUS و کاهش انتشار به نصف.
3. تا ۲۰۵۰: گذار کامل به HyREX، استفاده از برق ۱۰۰٪ سبز و ارتقای نیروگاه گازسوز اینچئون برای مصرف هیدروژن.

هیوندای استیل مسیرش را در دو فاز اصلی ترسیم کرده:

• فاز اول (تا ۲۰۳۰): ترکیب فولاد برقی با چدن کوره بلند و کاهش شدت انتشار.
• فاز دوم (از ۲۰۲۹): ورود چدن به فرآیند EAF و کاهش انتشار تا ۱.۴ تن در هر تن محصول.

هم‌چنین هدف‌گذاری کربن‌خنثی‌سازی تا ۲۰۵۰ با هیدروژن، CCUS و خودکفایی برقی ۲.۱ گیگاواتی.

دونگ‌کوک استراتژی دوگانه دارد:

• در تولید: گذار تدریجی به هیدروژن، دیجیتالی‌سازی و استفاده از AI
• در انرژی: گسترش نیروگاه‌های خورشیدی و جایگزینی تجهیزات کم‌بازده

منابع و چالش‌های گذار

اجرای این گذار عظیم بدون دسترسی به منابع پایدار هیدروژن سبز، انرژی تجدیدپذیر و قراضه ممکن نیست. کره‌جنوبی تا ۲۰۳۴، ۳۰ نیروگاه زغال‌سوز را تعطیل کرده و تا ۲۰۳۸ سهم هیدروژن در ترکیب انرژی را به ۶.۲٪ می‌رساند. در حوزه قراضه، با وجود بازار ۴.۸ میلیارد دلاری، ۲۰٪ نیاز از واردات تأمین می‌شود و سهم ژاپن در این واردات به ۶۰٪ رسیده است. کاهش عرضه ژاپن و هزینه‌های بالای واردات از آمریکا و روسیه، مسیر را به سمت محدودیت صادرات قراضه پس از ۲۰۳۰ سوق می‌دهد.

پوسکو در بازه ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۵، ۱۴۰ میلیون دلار برای دو برابر کردن پایگاه‌های جمع‌آوری قراضه سرمایه‌گذاری کرده. ایجاد مراکز خارج از کشور نیز در برنامه است. سایر تولیدکنندگان مانند هیوندای و دونگ‌کوک نیز ناچار به حرکت مشابه خواهند بود.

سیاست‌گذاری و سرمایه سبز

اگرچه فولاد مشمول نظام تجارت انتشار کره (K-ETS) نیست و سهمیه رایگان می‌گیرد، اما «K-Taxonomy» مسیر جذب منابع مالی ارزان را باز کرده است. این ابزارها شامل ضمانت بیمه‌ای از شرکت دولتی Korea Trade Insurance Corporation و تسهیلات بانک صادرات–واردات کره هستند. پوسکو تاکنون ۷۰۰ میلیون دلار اوراق قرضه سبز و هیوندای موتورز ۹۴۰ میلیون دلار تسهیلات سبز دریافت کرده است.

استراتژی کلی سه بازیگر اصلی نشان می‌دهد که گذار سبز کره‌جنوبی یک ماراتن ۲۵ تا ۳۰ ساله است، نه یک دو سرعت؛ رقابتی که برنده آن نه‌تنها صنعت فولاد، بلکه کل اقتصاد این کشور خواهد بود.