پایگاه خبری تحلیلی ایراسین، این موانع همچنین شامل پتانسیل ناامنی و بی‌ثباتی در عراق می‌شود که می‌تواند سرمایه‌گذاران یا کشورهایی را که به دنبال بهره‌مندی از «جاده توسعه» هستند، فراری دهد. شاید مهم‌تر از همه، عراق باید در میان رقابت‌های ژئواکونومیک و ژئوپلیتیک منطقه‌ای، جایی برای خود بیابد، زیرا پروژه‌های ارتباطی-تجاری رقیب در حال انجام هستند. از جمله پروژه‌های رقیب می‌توان به «ابتکار کمربند و جاده» چین، «کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا» و تلاش‌های ایران برای تبدیل شدن به سکویی برای تجارت فرامنطقه‌ای اشاره کرد. شکست «جاده توسعه» در تحقق ظرفیت‌هایش، به‌ویژه اگر ناشی از فساد و سوءمدیریت باشد، این ایده را تقویت خواهد کرد که عراق قادر به تنوع‌بخشیدن به اقتصاد خود و فرار از «تله رانتیریسم» نیست. هنگامی که تقاضا برای هیدروکربن‌ها کاهش یابد و قیمت‌ها سقوط کند، عواقب بدی خواهد داشت. علاوه بر این، تلاش برای تبدیل مرزها از مناطق درگیری به مناطق دارای منافع همگرا و یکپارچگی اقتصادی، می‌تواند به دلیل رقابت شدید بر سر اینکه کدام مرزها برای چنین نقشی مناسب‌تر است و چه کسی بیشترین سود را می‌برد، به درگیری‌های جدید منجر شود.