به گزارش خبرنگار ایراسین، پروژه تبدیل «لجن کلاریفایر نورد گرم و پودر اکسیدی نورد سرد به کنسانتره آهن» فولاد مبارکه، روایتی از تلفیق دانش مهندسی، نگاه زیست‌محیطی و الگوی نوین اقتصاد چرخشی است.

حسین فخاری، مدیرعامل شرکت دانش بنیان فولاد اکسیر و طراح این پروژه، در گفتگو با ایراسین توضیح داد: خاستگاه طرح به سال ۱۳۹۶ برمی‌گردد، زمانی که فولاد مبارکه طی مزایده‌ای در صدد فروش ضایعات بود. فخاری که پیش‌تر در زمینه پالایش و بازیابی پسماندهای صنعتی تجربه داشت، پس از بررسی مواد پیشنهاد داد این ضایعات به جای فروش، فرآوری و به چرخه تولید بازگردانده شوند.

او گفت: من طرحی ارائه دادم که لجن‌ها و پودرهای اکسیدی بتوانند به کنسانتره آهن قابل استفاده در واحد تولید تبدیل شوند. نخست نگرانی درباره مصرف آب مطرح شد، اما ما توانستیم با جایگزینی پساب خروجی کارخانه به جای آب تازه طرح را اقتصادی و زیست‌محیطی کنیم. در واقع هم پسماند را بازیافت کرده و هم آب را حفظ کردیم.

بنا به اظهارات فخاری، سرمایه‌گذاری این طرح با همراهی یکی از پیمانکاران بزرگ فولاد مبارکه انجام شد و تیم اجرایی از صفر تا صد طراحی را مبتنی بر دانش بومی شکل داد. بخش فناوری پروژه شامل سامانه اکسیداسیون تابشی با اشعه فرابنفش است که هم به حذف ناخالصی‌ها کمک می‌کند و هم مصرف آب را به حداقل می‌رساند. لجن‌ها و پودرهای اکسیدی از دو بخش نورد گرم و سرد فولاد مبارکه به محل پروژه حمل و فراوری می‌شوند و از دل این فرآیند کاملاً بسته، کنسانتره آهن با عیار بالا استخراج می‌شود.

مدیرعامل شرکت دانش بنیان فولاد اکسیر تأکید کرد: طرح مزبور هیچ‌گونه ضایعات دورریختنی ندارد؛ زیرا تمامی محصولات جانبی نیز به مواد با ارزش صنعتی تبدیل می‌شوند.

وی افزود: این ویژگی باعث شد طرح ما از سوی انجمن جهانی فولاد به عنوان نمونه‌ای برجسته در شاخه طراحی زیست‌محیطی برگزیده شود. همچنین ستاد نانو نیز آن را به عنوان پروژه‌ای دانش‌بنیان و نوآورانه مورد تأیید قرار داده است.

به گفته مدیرعامل شرکت دانش بنیان فولاد اکسیر، ظرفیت فعلی طرح حدود ۲۵ هزار تن از دو نوع پسماند نورد گرم و سرد فولاد مبارکه با چشم‌انداز افزایش تولید و تکمیل چرخه کامل بازیافت صنعتی در مقیاس کارخانه را شامل می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: بازدیدهای بین‌المللی از این پروژه، آن را در سطح کنفرانس‌های جهانی مطرح کرده و به الگویی برای فولادسازان جهان بدل ساخته است؛ الگویی که از ایده بومی ایرانی تا واقعیت جهانی راهی کوتاه ولی علمی فراتر از کلیشه‌های سنتی پیموده است.