به گزارش خبرنگار ایراسین، داده‌های منتشرشده از سوی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران حاکی از آن است که صادرات زنجیره فولاد در نیمه نخست ۱۴۰۴ نه‌تنها از رکود سه‌ماهه ابتدایی عبور کرده، بلکه عملکردی فراتر از انتظار را رقم زده است.

در مجموع حجم صادرات آهن و فولاد کشور با رشد ۳۴ درصدی و کل زنجیره با افزایش ۴۵ درصدی نسبت به مدت مشابه سال گذشته همراه بوده است. ارزش این صادرات نیز از حدود ۳٫۱ میلیارد دلار در سال قبل به ۳٫۹ میلیارد دلار در سال جاری رسیده، یعنی جهشی ۲۶ درصدی.

صعود مواد اولیه، افت مقاطع طویل

در جزئیات جدول آماری بیشترین رشد در بخش مواد اولیه ثبت شده است. صادرات کنسانتره سنگ آهن در شش‌ماهه نخست امسال با جهشی دو برابری از ۱٫۸ میلیون تن در سال ۱۴۰۳ به ۳٫۴ میلیون تن در سال جاری رسیده و درآمد حاصل از آن نیز با رشد خیره‌کننده ۹۴ درصدی به ۴۱۳ میلیون دلار افزایش یافته است.

گندله آهن نیز رشد ۴۱ درصدی در حجم و نزدیک به همین میزان در ارزش صادرات داشته است. این رونق در حلقه‌های ابتدایی زنجیره از نگاه فولادسازان چندان خوشایند نیست چراکه ممکن است در ادامه سال فشار تأمین مواد اولیه را افزایش دهد.

از سوی دیگر صادرات مقاطع طویل فولادی از جمله میلگرد و تیرآهن با افت قابل توجه مواجه شده است. میلگرد به‌عنوان پرچمدار این بخش که سال گذشته سهم ۸۵ درصدی از صادرات مقاطع طویل داشت، امسال با کاهش ۲۲ درصدی در حجم روبه‌رو شده و به ۱.۱۶ میلیون تن رسیده است.

بازار صادرات تیرآهن نیز کاهش ۱۸ درصدی را تجربه کرده است. این افت در مجموع باعث شده کل مقاطع طویل فولادی با کاهش ۱۷ درصدی مواجه شوند و زنگ هشدار برای واحدهای پایین‌دستی به صدا درآید.

ارزش صادرات انواع ورق‌های فولادی تقریباً سه برابر شد

اما در این بین ورق‌های فولادی در سمت دیگر تراز تجاری درخشش ویژه‌ای دارند. آمار نشان می‌دهد ارزش صادرات انواع ورق‌های فولادی تقریباً سه برابر شده و از ۱۰۸ میلیون دلار در نیمه نخست پارسال به بیش از ۳۲۰ میلیون دلار در سال جاری رسیده است، رشدی که ناشی از سیاست‌های فعال صادراتی در شرکت‌های گروه فولاد مبارکه از جمله خود مبارکه و ورق خودرو چهارمحال و بختیاری است.

مجموع این تحولات تصویری دوگانه از بازار صادراتی فولاد ایران ارائه می‌دهد، صعود پرقدرت حلقه‌های ابتدایی زنجیره و عقب‌نشینی بخش‌های نهایی که اگرچه در کوتاه‌مدت به افزایش درآمدهای ارزی کمک کرده اما در بلندمدت می‌تواند چالش تازه‌ای برای پایداری تولید فولاد کشور ایجاد کند.