به گزارش خبرنگار ایراسین، فولادسازان بزرگ اروپایی با استناد به شرایط بازار و نبود قطعیت مقرراتی پروژه‌های نوسازی سبز خود را متوقف و ضرب‌الاجل‌ها را به عقب رانده‌اند. این شرکت‌ها پیش از هر چیز در انتظار روشن شدن گام‌های آینده اتحادیه برای حفاظت از صنعت و بازار هستند.

در سپتامبر سال جاری، شرکت آلمانی سالزگیتر به طور رسمی اعلام کرد که مراحل بعدی پروژه عظیم و سبز «سالکوس» را به مدت سه سال به تعویق می‌اندازد. هدف این طرح، کاهش انتشار دی‌اکسیدکربن در تولید فولاد با استفاده از هیدروژن است. اما با توجه به رشد کند بازار هیدروژن و فقدان تغییرات مقرراتی وعده داده شده از سوی دولت، تصمیم به توقف گرفته شد. هزینه کل این پروژه حدود ۲.۵ میلیارد یورو برآورد شده که یک میلیارد یورو آن را کمک دولتی تشکیل می‌دهد. فاز نخست شامل راه‌اندازی الکترولایزر ۱۰۰ مگاواتی، ساخت واحد احیای مستقیم و یک کوره قوس الکتریکی آغاز شده است، اما مراحل بعدی دست‌کم تا سال‌های ۲۰۲۸ و ۲۰۲۹ اجرا نخواهد شد؛ در حالی که پیش‌تر تصمیم‌گیری سرمایه‌گذاری برای سال ۲۰۲۶ برنامه‌ریزی شده بود.

سالزگیتر نخستین شرکت بزرگی نیست که طرح‌های کربن‌زدایی را به حالت تعلیق درآورده است. در ژوئن ۲۰۲۵، آرسلورمیتال پروژه EAF-DRI برای نوسازی کارخانه‌های برمن و آیزنهوتن‌اشتات را لغو کرد. این توافق که شامل ۱.۳ میلیارد یورو کمک دولت آلمان بود، می‌بایست تا ژوئن همان سال آغاز به ساخت رسیده باشد. آرسلورمیتال علت لغو را شرایط بازار و فقدان توجیه اقتصادی تولید فولاد سبز اعلام کرد. این شرکت پیش‌تر در نوامبر ۲۰۲۴ نیز به دلیل هزینه‌های بالای انرژی و عدم قطعیت سیاسی و بازار، سرمایه‌گذاری‌های سبز خود در اروپا را عقب انداخته بود؛ از جمله پروژه احیای مستقیم ۱ میلیارد یورویی در خوشه خخن اسپانیا و طرح کربن‌زدایی سایت دانکرک فرانسه. هرچند در مه ۲۰۲۵، آرسلورمیتال برای ساخت نخستین کوره قوس الکتریکی در دانکرک با هزینه ۱.۲ میلیارد یورو چراغ سبز داد و ابراز امیدواری کرد تا پایان سال همه شرایط لازم برای ازسرگیری طرح فراهم شود.

در بخش هیدروژن نیز کندی مشهود است. در مارس ۲۰۲۵، تی‌سن‌کروپ آلمان مناقصه خرید هیدروژن سبز برای کارخانه H2 DRI در دویسبورگ را به دلیل قیمت بالاتر از انتظار، بی‌زمان مشخصی موکول کرد. این کارخانه ظرفیت احیای مستقیم ۲.۵ میلیون تن در سال خواهد داشت. اگرچه پس از لغو پروژه آلمانی آرسلورمیتال، تی‌سن‌کروپ تأکید کرد ساخت کارخانه سبز دویسبورگ را ادامه می‌دهد، اما موفقیت آن را مشروط به شرایط اقتصادی پایدار، دسترسی به زیرساخت هیدروژن و انرژی مقرون‌به‌صرفه دانست.

در جمهوری چک، گروه تژینتسکه ژلزنارنی در آوریل ۲۰۲۵ اعلام کرد که تکمیل بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری تاریخ کارخانه در زمینه کربن‌زدایی، از سال ۲۰۲۸ به ۲۰۳۰ موکول می‌شود. تا آن زمان مذاکرات با دولت چک و اتحادیه اروپا برای دریافت حمایت ادامه دارد، هرچند منابع عمومی احتمال دریافت کمک را اندک می‌دانند. در ایتالیا نیز طرح‌های بلندپروازانه برای ساخت سه کوره قوس الکتریکی در شرکت Acciaierie d’Italia به دلیل ادامه جستجوی مالک جدید و عدم قطعیت، غیرواقعی و به تعویق افتاده باقی مانده‌اند.

با این حال خبرهای امیدوارکننده نیز وجود دارد. در سپتامبر ۲۰۲۵، تاتا استیل با دولت هلند توافق‌نامه غیرالزام‌آور برای کاهش انتشار امضا کرد که شامل توقف فعالیت کوره بلند شماره ۷، ساخت واحد احیای مستقیم با سوخت اولیه گاز طبیعی و احداث کوره‌های قوس الکتریکی با مصرف بیشتر قراضه است. دولت هلند ۲ میلیارد یورو برای این پروژه اختصاص داده و تاتا استیل نیز درخواست ۳۰۰ میلیون یورو از صندوق نوآوری اتحادیه داده است. این طرح که در ۲۰۲۳ معرفی شد، تا سال ۲۰۲۹ اجرا خواهد شد و تصمیم سرمایه‌گذاری نهایی پس از تشکیل دولت جدید اتخاذ می‌شود.

در همان ماه، شرکت SAAB سوئد نیز آغاز رسمی ساخت کارخانه فولاد سبز در لولئو را اعلام کرد. این پروژه ۴.۵ میلیارد یورویی با ظرفیت ۲.۵ میلیون تن در سال، دو کوره قوس الکتریکی، سیستم متالورژی ثانویه پیشرفته و مجموعه نورد گرم و سرد خواهد داشت. شروع بهره‌برداری که ابتدا برای پایان ۲۰۲۹ برنامه‌ریزی شده بود، در ژوئن ۲۰۲۵ به دلیل تأخیر در تقویت شبکه برق به پایان ۲۰۳۰ موکول شد. استارتاپ سوئدی Stegra نیز پس از لغو کمک مالی قبلی، به دنبال منابع جایگزین است. این شرکت در حال ساخت کارخانه بزرگ فولاد سبز در بودن است که از الکترولایزر، واحد احیای مستقیم، دو کوره قوس و خطوط نورد سرد و تکمیلی تشکیل می‌شود و از نیمه دوم ۲۰۲۶ آغاز به تولید کرده و تا ۲۰۲۸ به ظرفیت کامل می‌رسد.

در اتریش، Voestalpine در سپتامبر پروژه Hy4Smelt را آغاز کرده است که نخستین کارخانه نمایشی صنعتی جهان برای ترکیب احیای مستقیم با هیدروژن و کوره قوس الکتریکی محسوب می‌شود. این طرح با همکاری Primetals Technologies و ریو تینتو در لینتس اجرا می‌شود و تولید آن اواخر ۲۰۲۷ شروع خواهد شد و تا ۲۰۳۰ تکمیل می‌شود. منابع مالی پروژه بخشی از سوی نهادهای داخلی و اروپایی تأمین می‌شود.

بر اساس گزارش GMK، بررسی مجدد برنامه‌های کربن‌زدایی نشان می‌دهد که ضعف بازار فولاد، قیمت بالای انرژی و رشد کند زیرساخت هیدروژن از موانع اصلی هستند. تعیین شکل اقدامات حفاظتی جدید اتحادیه اروپا پس از پایان برنامه فعلی در ژوئیه ۲۰۲۶، و اجرای کامل مکانیزم تعدیل کربن مرزی (CBAM) از ابتدای سال آینده، از موضوعات کلیدی برای فولادسازان محسوب می‌شود. افزون بر این، آینده بازار فولاد سبز نیز نامشخص باقی مانده است. حتی با حمایت‌های دولتی، شرکت‌ها تأکید دارند که به‌تنهایی قادر به تأمین هزینه‌های گذار به فناوری‌های کم‌کربن نیستند.