پایگاه خبری تحلیلی ایراسین، در این سنت، چارچوب ارزیابی سیاست‌ها بر قضایای اساسی «اقتصاد رفاه» تکیه دارد. شاخه‌ای از اقتصاد که می‌پرسد آیا خروجی اقتصادی مطلوب است یا خیر. به زبان ساده این نظریه سعی دارد بیان کند در صورتی که فروض کلیدی و پایه وجود داشته باشند، بازار بهترین مکانیزم تخصیص منابع است. اما اکنون وقت تغییر است. حداقل برای ۴۰ تا ۵۰ سال گذشته، فقدان چارچوبی موزون از اقتصاد رفاه که دارای پایه‌های مستحکم باشد، خلأیی ناراحت‌کننده در عرصه اقتصاد بوده است. سیاستگذاران به طور معمول باید با استفاده از آنچه فکر می‌کنند بهترین اقدام برای جامعه آنها باشد، دست به انتخاب بزنند. در این زمینه یکی از ابزارهایی که به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد، تحلیل هزینه-فایده است. هدف دیگر صرفاً افزایش رشد اقتصادی است؛ زیرا این امر استانداردهای زندگی را بالا می‌برد؛ چنانچه یک طنز قدیمی می‌گوید، ابزارهای اقتصادی در عمل کار می‌کنند، حتی اگر در تئوری کار نکنند. زمان راه‌اندازی مجدد اقتصاد رفاه فرارسیده است و این به معنای دور شدن از مجموعه فرضیات ساده‌انگارانه است.