به گزارش ایراسین و به نقل از انرژی‌نیوز، رآکتورهای کوچک مدولار (SMR) به‌عنوان فناوری اصلی برای توسعه ظرفیت هسته‌ای در نظر گرفته شده‌اند، هرچند هزینه تولید برق در این فناوری تا سال ۲۰۵۰ حدود ۲۲۰ دلار به ازای هر مگاوات ساعت پیش‌بینی می‌شود که بیش از دو برابر ۱۰۱ دلار برای نیروگاه‌های هسته‌ای سنتی است. با این حال، SMRها مزایای عملیاتی قابل توجهی ارائه می‌دهند، از جمله سرعت راه‌اندازی دو تا سه ساله، در مقایسه با ده تا سی سال برای پروژه‌های بزرگ و سنتی. این ویژگی، به ویژه برای بازارهایی با رشد سریع تقاضا مانند آسیای جنوب‌شرق، یک مزیت استراتژیک محسوب می‌شود.
نابرابری در توسعه هسته‌ای منطقه
تنها ویتنام و فیلیپین پروژه‌های هسته‌ای بزرگ‌مقیاس خود را رسماً اعلام کرده‌اند و بر اساس برنامه‌ها، تنها ویتنام موفق به ساخت نیروگاه رآکتور آب تحت فشار (PWR) خواهد شد. این کشور قصد دارد بین ۱۰.۵ تا ۱۴ گیگاوات ظرفیت هسته‌ای ایجاد کند و راه‌اندازی اولیه نیروگاه‌ها از سال ۲۰۳۰ آغاز می‌شود. مالزی تا سال ۲۰۵۰ هدف‌گذاری ۱.۲ گیگاواتی برای SMR دارد و برنامه‌ریزی کرده است که اولین واحدها در سال ۲۰۳۵ به بهره‌برداری برسند. فیلیپین ظرفیت ۲.۴ گیگاواتی را دنبال می‌کند، اما انتظار می‌رود تنها نیمی از آن تحقق یابد. تایلند نیز قصد دارد از سال ۲۰۳۷ با ۶۰۰ مگاوات وارد عرصه هسته‌ای شود و تا سال ۲۰۵۰ ظرفیت خود را به ۳ گیگاوات برساند. اندونزی در برنامه ده‌ساله تأمین برق خود دو رآکتور ۲۵۰ مگاواتی SMR در نظر گرفته و هدف‌گذاری کرده که ۵ درصد برق کشور تا سال ۲۰۴۰ از انرژی هسته‌ای تأمین شود. سنگاپور نیز ممکن است با افزودن ۸۰۰ مگاوات به ظرفیت هسته‌ای خود، وابستگی به گاز طبیعی مایع وارداتی را کاهش دهد.
مشارکت دولتی و خصوصی و چشم‌انداز صنعتی
هزینه‌های بالای اولیه مانع جذب سرمایه‌گذاران خصوصی نشده است. رآکتورهای کوچک مدولار فرصت‌هایی برای قراردادهای خرید برق شرکتی (CPPA) فراهم می‌کنند که امکان تأمین برق پایه با انتشار کم و ثبات بالا را ارائه می‌دهند. شرکت‌های دولتی برق نقش محوری در پروژه‌ها ایفا می‌کنند، هم به‌عنوان خریدار و هم به‌عنوان شریک سرمایه‌گذار و مشارکت‌های عمومی-خصوصی برای کاهش ریسک و پر کردن کمبود سرمایه طراحی شده‌اند. در بازارهای آزاد با حساسیت بالای قیمت مانند سنگاپور و فیلیپین، انرژی هسته‌ای می‌تواند به کاهش قیمت برق عمده‌فروشی کمک کند. این روند جذابیت اقتصادی انرژی هسته‌ای را حتی با وجود نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه قابل توجه، تقویت می‌کند.