به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ایراسین، مسئولیت اجتماعی شرکتی در ایران به معنای پذیرش تعهدات فراتر از سودآوری است؛ تعهدی که در قبال جامعه، محیط زیست و ذی‌نفعان شکل می‌گیرد و بر پایه اخلاق، شفافیت و پایداری استوار است. این مفهوم دربرگیرنده ابعاد مختلفی است:

مسئولیت زیست‌محیطی: کاهش آلودگی، حفظ منابع طبیعی و حرکت به سمت اقتصاد سبز.

مشارکت اجتماعی: حمایت از آموزش، سلامت و کاهش نابرابری‌ها.

حاکمیت اخلاقی: رعایت انصاف در روابط با کارکنان، مشتریان و شرکای تجاری.

پایداری اقتصادی: ایجاد اشتغال، پرداخت دستمزد عادلانه و مدیریت مالی مسئولانه.

پایبندی به قانون: رعایت قوانین داخلی و استانداردهای بین‌المللی.

در ایران CSR با ارزش‌های اسلامی مانند نیکوکاری، عدالت و مسئولیت‌پذیری پیوند خورده است، اما چالش‌هایی مانند پراکندگی قوانین، ضعف در اجرا و تحریم‌ها، فعالیت در این حوزه را با چالش‌های و موانعی روبه‌رو کرده است.

پذیرش مسئولیت اجتماعی نه‌تنها یک الزام اخلاقی، بلکه یک فرصت راهبردی برای شرکت‌های ایرانی محسوب می‌شود. فرصتی که تقویت اعتبار برند و جلب اعتماد عموم، افزایش وفاداری مشتریان و سهم بازار، جذب و حفظ نیروهای متعهد و توانمند، کاهش ریسک‌های قانونی و بهبود بهره‌وری، جذب سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی با تأکید بر معیارهای ESG))، کسب مزیت رقابتی در بازارهای داخلی و بین‌المللی از جمله مزایایی آن به شمار می‌رود.

اگرچه CSR در ایران در حال تکامل است، اما افزایش آگاهی اجتماعی، تقاضای روزافزون مشتریان برای مسئولیت‌پذیری و همسویی آن با فرهنگ ایرانی-اسلامی، افق‌های روشنی را ترسیم می‌کند.

تدوین چارچوب‌های قانونی منسجم، همکاری سه‌جانبه دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی، تبدیل CSR از یک فعالیت جانبی به بخشی از استراتژی اصلی کسب‌وکارها بستر ساز توسعه CSR در کشور است.

مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها تنها یک انتخاب نیست، بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای بقا و رشد کسب‌وکارها در ایران است. با نگاهی بلندمدت، CSR می‌تواند به عاملی برای افزایش پاسخگویی، کاهش نابرابری‌ها و توسعه متوازن تبدیل شود. آینده ایران نیازمند شرکت‌هایی است که سودآوری اقتصادی را با تأثیرگذاری اجتماعی پیوند بزنند و در ساختن جامعه‌ای پایدار پیشگام باشند.

چشم‌اندازی که تحقق آن مستلزم عزم ملی، اصلاح سیاست‌گذاری‌ها و تغییر نگرش از «سود کوتاه‌مدت» به «ارزش آفرینی بلندمدت» است.