به گزارش خبرنگار ایراسین، تیم ملی بسکتبال ایران با قبول یک شکست تلخ و سنگین برابر اردن در روز گذشته در مرحله یک چهارم نهایی مسابقات کاپ آسیا از دو رقابت‌ها حذف شد تا یک نتیجه ناامیدکننده دیگر برای این تیم به ثبت برسد؛ تیمی که امیدهای بسیاری به دستان آن بسته شده است.

تیم ملی بسکتبال ایران در سال‌های اخیر شرایط خوبی را سپری نکرده و خبری از صلابت همیشگی در این تیم نبوده است. بسکتبال در ایران از دهه ۱۳۸۰ در بین عامه مردم مطرح شد و شاید یکی از مهم‌ترین دلایل آن شکل گرفتن نسل طلایی از بازیکنان نظیر برابر نیکخواه بهرامی، حامد حدادی، محمد جمشیدی، مهدی کامرانی و بعدها ارسلان کاظمی بود.

تیمی دوست داشتنی که به خوبی خود را در دل مردم ایران جای داد و عزیز کرد. داستان بسکتبال مدرن ایران از همان سال‌ها آغاز شد و با مربیان خارجی نظیر وسلین ماتیچ، ممی بچیرویچ و دیرک باوئرمان راه خود را پیدا کرد و تبدیل به یکی از قدرت‌های برتر قاره سبز شد.

اما از چند سال پیش فدراسیون فوتبال ایران تصمیم به استفاده از سرمربیان داخلی گرفت و سکان هدایت تیم ملی به چهره‌های نظیر مهران شاهین‌طبع و مصطفی هاشمی سپرده شد، برای بازیکنان بزرگی که سابقه کار با مربیان بزرگ خارجی را داشتند پذیرش مربیان داخلی کمی سخت بود، از طرفی این مربیان نتوانستند نتایج خوبی کسب کنند تا کار به برکناری برسد.

پس از ورود جواد داوری به فدراسیون و انتخاب او به عنوان رئیس فدراسیون، این مدیر جوان که روزگاری پیراهن تیم ملی را بر تن داشت، به سراغ یکی از مربیان قدیمی بسکتبال ایران که سال‌ها در اروپا فعالیت داشت رفت. «سعید ارمغانی» بار دیگر به بسکتبال ایران بازگشت و سکان هدایت تیم ملی را در دست گرفت.

ماموریت ارمغانی ساده بود، تشکیل ایران جدید، او برای این هدف خود در ماه‌های گذشته اقدام به تشکیل تیم ملی ایران ب کرد تا تیم ملی آماده پوست اندازی به نسل جدید شود.

از طرفی نتایج ارمغانی در چند بازی که سرمربی تیم ملی بوده، روندی سینوسی داشته به طوری که او یک شکست و یک پیروزی برابر قزاقستان و دو پیروزی شیرین برابر سوریه و ژاپن به دست آورده؛ اما روز گذشته در یک بازی عجیب شکستی سنگین برابر اردن را متحمل شد.

با شکست برابر اردن تیم ملی بسکتبال ایران از دور رقابت‌های کاپ آسیا کنار رفت، در حالی ایران در دور قبلی این مسابقات به عنوان نائب قهرمانی دست یافته بود.

این نتیجه بار دیگر نشان داد که بسکتبال ایران در یک برهه حساس از تاریخ خود است و به نظر می‌رسد باید برای پیشرفت از نسل طلایی خود گذر کند و خط قرمز روی برخی نام‌ها بکشد. این اتفاق شاید برای چند سال به ضرر بسکتبال ملی باشد، اما می‌تواند نسلی آماده از بازیکنان جوان را به بسکتبال آسیا معرفی کند.

در این راه آنچه اهمیت بسیار زیادی دارد، حفظ ثبات و آرامش کادرفنی است که به خوبی کار آکادمیک و پایه‌ای را بلد است و تنها نیاز به فرصت دارد.