سید کمیل طیبی در گفت‌وگو با خبرنگار ایراسین درباره چرایی افزایش شدت فرسدگی زیرساخت های کشور اظهار کرد: علت حرکت زیرساخت‌های کشور به سمت فرسودگی به شرایط حاکم بر اقتصاد نابسامان و بیمار ایران باز می‌گردد.

وی افزود: زمانی یک اقتصاد می‌تواند پویا باشد و این پویایی نیز به توسعه و پیشرفت اقتصاد منجر شود که سرمایه‌گذاری در زمینه‌های مختلف از جمله زیربنایی، تولید، آموزش، بهداشت و فناوری به صورت یک زنجیره هماهنگ عمل کند. لازمه این مهم هم وجود انگیزه مناسب و کافی برای سرمایه‌گذاران است؛ این انگیزه در بخش‌های اقتصادی کسب سود و بازدهی مناسب سرمایه‌گذاری است.

تورم بالا و حاشیه امن کم، روند سرمایه‌گذاری را کند می‌کند

عضو هیئت علمی گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان افزود: این بازدهی در اقتصاد ایران به دلیل تورم بالا و حاشیه امن سرمایه‌گذاری کم و با ریسک بالا همراه است همین مسئله باعث شده روند سرمایه گذاری در بخش های مختلف نه تنها هماهنگ نباشد بلکه به کندی نیز پیش رود.

طیبی ادامه داد: این در حالی است که سرمایه گذاری عامل نجات اقتصاد از فرسودگی است. عواملی مانند نرخ بهره‌ بانکی و رشد اقتصادی نیز دیگر عوامل موثر روند سرمایه‌گذاری است. هرچه نرخ بهره بانکی بیشتر و نرخ رشد اقتصادی کمتر باشد، انگیزه سرمایه‌گذاران برای سرمایه‌گذاری نیز کاهش می‌یابد.

وی گفت: وجود کسری بودجه مزمن که اقتصاد ایران از آن رنج می‌برد، یکی دیگر از عوامل تاثیرگذار منفی بر این روند است. زمانی که دولت با کسری بودجه مواجه می‌شود، بودجه عمرانی که قرار است که بخش های زیربنایی هزینه شود، در بخش هزینه‌های جاری خرج می‌شود و بنابراین بخش‌های عمرانی زیربنایی دولت مورد غفلت قرار می‌گیرد. این مسئله هم‌اکنون نیز به دلایل مختلف از جمله اندازه بزرگ دولت گریبانگیر اقتصاد ایران است.

سرمایه‌ها در کشور به نقدینگی غیر مولد تبدیل شده است

عضو هیئت علمی گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان با بیان اینکه منابع مالی سرمایه‌گذاری از دو منبع داخلی و خارجی قابل تامین است، اظهار کرد: متاسفانه به دلیل بازده کم سرمایه‌گذاری، سرمایه داخلی در کشور تبدیل به نقدینگی غیرمولد شده و به سمت بازارهای خدماتی و دارایی زودبازده و بازار مسکن حرکت می‌کند. از میان این دو منبع منابع مالی خارجی از اهمیت بسیاری برخوردار است.

طیبی اضافه کرد: متاسفانه این شرایط برای استان اصفهان نیز صادق است. البته مشکلات مربوط به صنعت در استان اصفهان پررنگ است که بیشتر تحت تاثیر شاخص های کلان اقتصاد و شرایط حاکم بر صنعت مانند خشکسالی است. شرایط محیط زیستی به شدت روی اقتصاد استان سایه افکنده و چنانچه یک سیاست منسجم مناسب برای توسعه پایدار استان اصفهان مد نظر قرار نگیرد، اقتصاد استان در آینده با مشکل رو به رو خواهد شد.

رئیس قطب اقتصاد بین‌الملل دانشگاه اصفهان گفت: نکته حائز اهمیت درباره استان اصفهان، پتانسیل و استعداد گردشگری است که می‌تواند ضمن اشتغالزایی مناسب در این حوزه و صنایع بالادستی و پایین دستی، درآمدزایی مناسبی نیز برای استان اصفهان به ارمغان آورد.

سرمایه گذاری کافی در حوزه گردشگری استان اصفهان انجام نشده است

طیبی خاطرنشان کرد: البته به دلیل کرونا، تحریم ها و مشکلات سیاسی سرمایه‌گذاری لازم در حوزه گردشگری استان اصفهان انجام نشده است. بی شک در دوران پساکرونا که انگیزه‌های گردشگری بسیاری در سطح دنیا به وجود می‌آید.

وی افزود: در چنین شرایطی با ایجاد تقاضای موثر در این حوزه، اقتصاد استان نمی‌تواند از این تحول گسترده گردشگری بهره‌مند شود. سرعت ایجاد زیرساخت‌های گردشگری متناسب با سرعت فرسودگی زیرساخت‌های موجود نیست بنابراین در پساکرونا این پتانسیل ممکن است به سایر استان‌ها یا حتی خارج از کشور منتقل شود.