معدنچیان زمستان یورت گلستان

انفجار در معدن زغالسنگ بازهم حادثه آفرید؛ این تیتری بود که در روز ۱۳ اردیبهشت سال ۱۳۹۶ یعنی درست ۴ سال پیش در رسانه ها منتشر شد و دلها را مضطرب و نگران کرد.

معدن زمستان یورت در استان گلستان منفجر شد و نتیجه این حادثه تلخ، جان باختن ۴۳ تن از معدنچیان زغال‌سنگ بود. جمع شدن گاز و نداشتن تهویه مناسب برای هوا باعث این انفجار شده بود. حتی تیم های امداد و نجات نیز برای کمک رسانی به معدنچیان محبوس شده در معدن سختی های بسیاری داشتند و دیگر کارگران هم برای نجات یاران خود به دل معدن زدند.

این ها بخشی از اتفاقات رخ داده در یکی از معادن زغال‌سنگ ایران در ناحیه سرسبز سرزمینمان ایران بود؛ اتفاقی که سبب شد بسیاری از مسئولان که به جرات کمتر در این معادن حاضر می شدند تا از وضعیت معیشتی معدنکاران، ایمنی کار و... مطلع شوند، یکباره و زمانی که دیگر فایده ای نداشت، شبانه در محل معدن حضور پیدا کنند تا شاید کاری از دستشان برآید. حتی حضور رییس جمهور نیز چند روز بعد از انفجار در معدن یکی دیگر از اتفاقات مهم در اردیبهشت سال ۹۶ بود و کارگران معدن را غافلگیر کرد.

شاید اگر نظارت بر روند فعالیت معدنکاری در این معدن شکل بهتری داشت یا اینکه تجهیزات مناسبی در اختیار معدنچیان قرار داشت و آموزش لازم را دیده بودند، این اتفاق تلخ رخ نمی‌داد. گرچه به گفته مدیران و مسئولان حادثه در معدن امری طبیعی و دور از انتظار نیست، اما آیا توجه کافی به معادن و نظارت برآنها امری واجب و قانونی نیست؟

اکنون ۴ سال از این اتفاق تلخ گذشت است، اما بازهم شاهد رخدادهای تلخ و ناگوار در معادن کشور به ویژه معادن زیرزمینی همچون زغالسنگ هستیم که نمونه بارز آن در روز ۱۱ اردیبهشت (روزکارگر) در معدن زغالسنگ طزره اتفاق افتاد و دو کارگر در معدن محبوس شده اند و تا لحظه نگارش این یادداشت، تلاش برای پیدا کردن این دو کارگر ادامه دارد و اثری از آنها نیست.

حال اینکه همیشه از معدن و معدنکاری از سختترین مشاغل در جهان یادشده اما باید متاسفانه گفت در ایران یکی از پرخطرترین مشاغل متعلق معدنچیان زغالسنگ بوده و مظلومترین قشر در ایران هستند که تنها برای بدست آوردن لقمه ای نان جان خود را در کف دستانشان گذاشته و وارد مسیری سخت و تاریک می‌شوند. ایمنی در معادن کشورمان به یکی از مهمترین چالش ها و مشکلات این بخش تبدیل شده و علیرغم صحبت های صورت گرفته از مدیران که همه جا امن و امان است اما همچنان خطر در کمین معدنچیان زغال است.

اینکه نظارت و برقراری ایمنی در معادن زغالسنگ از سوی مدیریت‌ها انجام شود و یا سختگیری های مسئولان بالادستی برای پیمانکاران معادن افزایش یاید، درخواستی است که همواره از سوی جامعه معدنکاری مطرح شده اما نیازمند توجه بیشتر از سوی آنان است.

نرگس قیصری- روزنامه نگار

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 1 =