به گزارش ایراسین، انتشار آمار تولید فولاد جهان در ۱۱ ماهه سال ۲۰۲۵ از سوی انجمن جهانی فولاد، تصویری فراتر از یک گزارش عددی ارائه میدهد؛ تصویری که از تداوم رکود در تولید جهانی، شکنندگی رشد در برخی کشورها و نقش پررنگ متغیرهای ساختاری، بهویژه انرژی، در تعیین مسیر صنعت فولاد حکایت دارد.
بر اساس این گزارش، مجموع تولید فولاد جهان در فاصله ژانویه تا نوامبر ۲۰۲۵ به یکمیلیارد و ۵۱۷ میلیون تن رسیده است؛ رقمی که نسبت به مدت مشابه سال ۲۰۲۴ کاهش ۲.۱ درصدی را نشان میدهد. تولید جهانی در ماه نوامبر نیز با ثبت ۱۴۳.۳ میلیون تن، نسبت به نوامبر سال گذشته افت قابلتوجه ۵.۹ درصدی را تجربه کرده است. این اعداد تأیید میکنند که صنعت فولاد جهان همچنان تحت فشار همزمان رکود تقاضا، تعدیل ظرفیتها و بازتنظیم سیاستهای صنعتی در اقتصادهای بزرگ قرار دارد.
در این میان، وضعیت ایران ترکیبی از نوسان کوتاهمدت و افت ساختاری را به نمایش میگذارد. فولادسازان ایرانی در ۱۱ ماهه ۲۰۲۵ حدود ۲۵.۴ میلیون تن فولاد تولید کردهاند که نسبت به مدت مشابه سال قبل، کاهش یکدرصدی را نشان میدهد. هرچند تولید ماه نوامبر با ثبت ۳.۳ میلیون تن، رشد ۱۲ درصدی نسبت به نوامبر ۲۰۲۴ داشته، اما این رشد بیش از آنکه نشانه بازگشت پایدار تولید باشد، نتیجه یک عامل مقطعی است: بهبود موقت تأمین انرژی در بازه ۱۰ آبان تا ۹ آذر.
تولید فولاد؛ قربانی محدودیت برق و گاز
واقعیت این است که رشد ماهانه تولید فولاد در ایران بهشدت به وضعیت برق و گاز گره خورده است. با آغاز محدودیتهای جدید در گازرسانی و برقرسانی صنایع فولادی در ادامه آذرماه، انتظار میرود این روند افزایشی تداوم نداشته باشد. از این منظر، آمار نوامبر بیش از آنکه پیامآور بهبود باشد، یادآور آسیبپذیربودن تولید فولاد کشور در برابر ناترازی انرژی است.
با وجود این نوسانات، ایران همچنان جایگاه دهمین تولیدکننده بزرگ فولاد جهان را در پایان ۱۱ ماهه ۲۰۲۵ حفظ کرده است؛ جایگاهی که بیش از هر چیز حاصل ظرفیت نصبشده بالای تولید است، نه الزاماً ثبات عملیاتی یا مزیت پایدار رقابتی.
در سطح جهانی، چین همچنان بازیگر تعیینکننده بازار فولاد باقی مانده، اما تولید این کشور در ۱۱ ماهه ۲۰۲۵ با افت ۳.۹ درصدی نسبت به سال گذشته، به ۸۱۷.۹ میلیون تن رسیده است. این کاهش نشاندهنده تداوم سیاستهای انقباضی چین در بخش املاک و تلاش برای کنترل مازاد ظرفیت و انتشار کربن است؛ سیاستهایی که اثر آنها بهطور مستقیم در بازار جهانی فولاد منعکس میشود.
در مقابل، هند با ثبت رشد ۱۰ درصدی تولید، بالاترین نرخ افزایش را در میان تولیدکنندگان بزرگ جهان به خود اختصاص داده است؛ رشدی که بیش از هر چیز بر پایه توسعه زیرساختها، افزایش مصرف داخلی و سرمایهگذاریهای صنعتی این کشور استوار است. در سوی دیگر طیف، آلمان با افت ۹.۹ درصدی تولید، بیشترین کاهش را تجربه کرده که بازتابی از فشار هزینه انرژی، رکود صنعتی اروپا و چالشهای گذار سبز در این کشور محسوب میشود.
جمعبندی این دادهها نشان میدهد صنعت فولاد جهان در مرحلهای از بازتعریف قرار گرفته است؛ مرحلهای که در آن، مزیت رقابتی بیش از آنکه به ظرفیت تولید وابسته باشد، به پایداری انرژی، بهرهوری، سیاستهای صنعتی و توان تطبیق با تحولات ساختاری گره خورده است. برای ایران نیز پیام آمار ۱۱ ماهه ۲۰۲۵ روشن است: حفظ جایگاه جهانی بدون حل مسئله انرژی و ارتقای تابآوری تولید، بیش از پیش دشوار خواهد شد.
نظر شما