به گزارش خبرنگار ایراسین، بر اساس گزارش SBB Steel Markets Daily، بازار داخلی قراضه آهن برزیل در آغاز ماه اکتبر کاهش قیمت محسوسی را تجربه کرد. این افت در شرایطی رخ داد که کارخانه‌های فولادساز داخلی تلاش کردند نرخ فروش محصولات فولادی را برای ماه‌های اکتبر و نوامبر تا هشت درصد افزایش دهند. با این حال، منابع بازار نسبت به موفقیت این سیاست تردید دارند؛ چرا که تقاضا، به ویژه در بخش محصولات طویل، نشانه‌ای از رشد نشان نداده است. فشار کاهش هزینه‌های تولید، کارخانه‌ها را به سمت انعطاف بیشتر در خرید مواد اولیه و کنترل موجودی سوق داده و هم‌زمان ریسک رکود تقاضای داخلی را تقویت کرده است.

حرکت صعودی نرخ قراضه آلومینیومی UBC در اوایل هفته، اگرچه امیدهایی را برای بازگشت نسبی بازار ایجاد کرد، اما گمانه‌زنی‌ها نسبت به افت آتی این محصول ادامه دارد. این روند برای بازارهای مرتبط نظیر صادرات محصولات نیمه‌ساخته برزیل، اهمیت مضاعف پیدا کرده و احتمال تغییر جریان‌های تجاری را در ماه‌های آینده بالا برده است.

اروپا و سیاست محدودیت واردات فولاد

در صحنه بین‌المللی، کمیسیون اروپا در تاریخ ۷ اکتبر محدودیت‌های جدیدی را برای واردات فولاد اعلام کرد. طبق این تصمیم، حجم واردات بدون تعرفه سالانه در اتحادیه اروپا به ۱۸.۳ میلیون تن محدود خواهد شد و برای هر مقدار مازاد، تعرفه‌ای دو برابر سطح فعلی (۵۰ درصد) اعمال می‌شود. این اقدام به‌گفته استفان سژورن، معاون اجرایی رئیس کمیسیون در امور شکوفایی و استراتژی صنعتی، با هدف مقابله با آثار منفی مازاد ظرفیت جهانی فولاد بر رقابت و بازارهای اروپا صورت گرفته است.

مقررات تازه شامل الزام «Melt and Pour» برای رهگیری منشأ تولید فولاد نیز خواهد بود تا از دور زدن قوانین جلوگیری شود. این طرح جایگزین اقدامات حفاظتی فعلی خواهد شد که اعتبارشان تا ژوئن ۲۰۲۶ پایان می‌یابد و به دلیل محدودیت‌های سازمان تجارت جهانی قابل تمدید نیست. اکنون این پیشنهاد در مسیر تصویب قانونی قرار دارد و نیازمند موافقت پارلمان و شورای اروپا است.

اثر هم‌زمان بر بازار جهانی فولاد

جمع‌بندی این تحولات نشان می‌دهد که بازار جهانی فولاد در حال حاضر تحت تأثیر دو جریان مهم قرار دارد: نخست، فشار داخلی در کشورهای تولیدکننده بزرگ (مانند برزیل) برای کاهش هزینه‌ها و حفظ حاشیه سود در شرایط تقاضای ضعیف؛ دوم، سیاست‌های محدودکننده در بازارهای مصرف اصلی (مانند اروپا) که می‌تواند مسیر صادرات کشورهای ثالث را بازتعریف کند.

اگر محدودیت‌های واردات اروپا اعمال شود، صادرکنندگان فولاد به اتحادیه اروپا با افزایش هزینه‌های تجاری مواجه خواهند شد و ممکن است بخشی از ظرفیت صادراتی به سمت بازارهای جایگزین از جمله آسیا و خاورمیانه تغییر مسیر دهد. این موضوع برای کشورهایی که سهم بالایی در صادرات فولاد دارند، چالش جدی در برنامه‌ریزی زنجیره تأمین خواهد بود.