به گزارش ایراسین به نقل از ایسنا، روسیه و چین با امضای نهایی پروژه خط لوله گازی «قدرت سیبری ۲»، گامی بلند در جهت ایجاد نظم جدید انرژی برداشتند. این توافق که پس از سالها مذاکره به نتیجه رسیده، سالانه بیش از ۱۰۰ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی از میادین سیبری به بازار چین منتقل خواهد کرد. این حجم، معادل حجمی است که قبلاً قرار بود از طریق خط لوله «نورد استریم» به اروپا ارسال شود.
تأثیرات ژئوپلیتیکی توافق
این توافق نه تنها روابط دوجانبه مسکو و پکن را تقویت میکند، بلکه معادلات انرژی جهانی را دگرگون خواهد ساخت. با انحراف جریان گاز روسیه از بازار اروپا به سمت چین، اتحادیه اروپا با چالشهای جدی در تأمین انرژی و افزایش هزینهها مواجه خواهد شد. از سوی دیگر، چین با دسترسی به گاز ارزانقیمت، مزیت رقابتی قابل توجهی در صنایع خود کسب خواهد کرد.
واکنش اروپا و آمریکا
اتحادیه اروپا که پیشتر متعهد به قطع وابستگی به انرژی روسیه شده بود، اکنون با افزایش هزینههای واردات گاز طبیعی مایع از آمریکا و دیگر منابع مواجه است. این در حالی است که توافق روسیه و چین، موقعیت آمریکا را به عنوان تأمینکننده اصلی الانجی برای اروپا تضعیف میکند. تحلیلگران بر این باورند که این تحولات میتواند منجر به افزایش بیشتر قیمتهای انرژی در اروپا و کاهش رقابتپذیری صنایع این قاره شود.
اروپا در حال حاضر بزرگترین بازار گاز طبیعی مایع آمریکا است. با این حال، به دلایل جغرافیایی و هزینههای تولید، الانجی آمریکا هرگز نمیتواند به پای گاز خط لولهای روسیه یا نروژ از نظر قیمت برسد. این وضعیت، اروپای وابسته به الانجی را در مقایسه با چین در موقعیت نامساعدی قرار میدهد.
با توجه به افزایش تقاضای داخلی آمریکا برای گاز طبیعی و محدودیتهای صادراتی، انتظار میرود قیمتهای الانجی در بازارهای جهانی به ویژه برای خریداران اروپایی افزایش یابد. این وضعیت، اروپا را وادار میکند تا به دنبال منابع جایگزین از طریق خط لوله، از جمله از آسیای مرکزی باشد.
توافق «قدرت سیبری ۲» نه تنها یک قرارداد اقتصادی، بلکه یک حرکت استراتژیک در صحنه ژئوپلیتیک جهانی است. این پروژه نشان میدهد که چگونه همکاریهای انرژی میتواند توازن قدرت را تغییر داده و تأثیرات عمیقی بر اقتصاد و امنیت انرژی کشورها داشته باشد. اروپا و آمریکا اکنون باید استراتژیهای انرژی خود را بازنگری کنند تا با چالشهای پیشرو مقابله نمایند.
ارسال نظر