هیدروژن سبز

اعلام انتخاب Thyssenkrupp Nucera به‌عنوان تأمین‌کننده اصلی الکترولایزرهای پروژه Mid-West Green Iron، نه‌تنها ابعاد تازه‌ای به صنعت فولاد سبز استرالیا می‌بخشد، بلکه نشان‌دهنده ورود شتابان فناوری هیدروژن به زنجیره تولید آهن است. ظرفیت ۱.۴ گیگاواتی این تجهیزات، زمینه تولید سالانه ۷ میلیون تن پلت دوستدار محیط‌زیست و ۲.۵ میلیون تن آهن بریکت گرم سبز را فراهم خواهد کرد، هرچند تردیدهای غول‌هایی چون Rio Tinto و BHP درباره سودآوری، سایه‌ای از ریسک اقتصادی بر آینده این صنعت انداخته است.

به گزارش خبرنگار ایراسین، شرکت آلمانی Thyssenkrupp Nucera با تجربه فنی گسترده در حوزه الکترولایزرهای هیدروژن، از سوی شرکت استرالیایی Progressive Green Solutions (PGS) به‌عنوان تأمین‌کننده ترجیحی تجهیزاتی با ظرفیت کل ۱.۴ گیگاوات انتخاب شد. این تجهیزات نقش محوری در طرح Mid-West Green Iron خواهند داشت؛ پروژه‌ای که بنا دارد استرالیا را به یکی از مراکز اصلی تولید آهن سبز جهان تبدیل کند.

برنامه‌ریزی‌ها نشان می‌دهد که در فاز نخست، سالانه ۷ میلیون تن پلت گرید احیای مستقیم (DR-grade) سبز تولید می‌شود که نیمی از آن به تولید ۲.۵ میلیون تن آهن بریکت گرم (HBI) می‌انجامد. نخستین محموله صادراتی این محصول برای سال ۲۰۲۹ هدف‌گذاری شده است. ساختار پروژه به‌گونه‌ای طراحی شده که با استفاده از زیرساخت‌های موجود، از معدن تا بندر، زنجیره تأمین یکپارچه‌ای ایجاد شود و هزینه‌های لجستیک به حداقل برسد.

اهداف بلندمدت PGS جاه‌طلبانه است؛ این شرکت قصد دارد با توسعه ظرفیت، صادرات سالانه خود را به ۳۰ میلیون تن پلت سبز و ۱۰ میلیون تن HBI افزایش دهد. این حجم تولید، در صورت تحقق، می‌تواند سهم قابل توجهی در بازار جهانی فولاد کم‌کربن داشته باشد و جایگاه استرالیا را از صادرکننده مواد خام سنتی به بازیگر اصلی زنجیره ارزش فولاد سبز ارتقا دهد.

با این حال، فضای سرمایه‌گذاری پروژه بدون ابهام نیست. Rio Tinto پیش‌تر نسبت به نبود مشوق‌های اقتصادی و بازگشت سرمایه در این بخش هشدار داده و BHP نیز هزینه بالای تولید و توسعه آن در استرالیا را دلیل تردید خود اعلام کرده است. در چنین شرایطی، تصمیم نهایی سرمایه‌گذاری (FID) که برای آغاز عملی پروژه ضروری است، تا حد زیادی به سیاست‌های حمایتی دولت استرالیا و روند قیمت جهانی فولاد سبز وابسته خواهد بود.

از منظر صنعتی، ظرفیت ۱.۴ گیگاواتی الکترولایزرها گامی بزرگ در تأمین هیدروژن سبز برای احیای مستقیم سنگ‌آهن محسوب می‌شود. این حجم انرژی پاک می‌تواند سالانه میلیون‌ها تن از انتشار دی‌اکسیدکربن بخش فولاد را کاهش دهد و همزمان، تأمین‌کننده سوخت کلیدی برای فناوری DRI-HBI باشد که در بسیاری از کشورها هنوز در ابعاد صنعتی تحقق نیافته است.

پژوهش‌های بازار نشان می‌دهد که تقاضا برای فولاد کم‌کربن تا سال ۲۰۳۵ رشد چشمگیری خواهد داشت، اما قیمت بالای تمام‌شده و نبود بازارهای تضمینی، از موانع اصلی به‌شمار می‌رود. پروژه Mid-West Green Iron، در صورت موفقیت، نمونه‌ای پیشگام برای عبور از این موانع و نمایش مقیاس‌پذیری فناوری هیدروژن در بخش سنگین صنعت خواهد بود.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
0 + 0 =