وقتی ترازنامه‌ها کوچک می‌شوند، نخستین قربانیان، هزینه‌هایی هستند که بیرون از خط تولید تعریف می‌شوند. این روزها بسیاری از بنگاه‌های بزرگ صنعتی که سال‌ها نامشان روی پیراهن تیم‌های ورزشی می‌درخشید، در حال بازنگری جدی در نقش خود به‌عنوان حامی باشگاه‌ها هستند. اما این چرخش صرفاً یک تصمیم مالی نیست؛ زنگ هشداری است از گسست تدریجی میان صنعت و جامعه. تجربه جهانی نشان می‌دهد که بنگاه‌های بزرگ، تنها تولیدکننده فولاد و انرژی نیستند؛ آن‌ها موتور محرک توسعه اجتماعی و فرهنگی‌اند. هرچه این نقش کمرنگ‌تر شود، فاصله صنعت با جامعه و سرمایه انسانی عمیق‌تر خواهد شد. خلق فردای بهتر، بدون پیشران‌های بزرگ ممکن نیست؛ این واقعیتی است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.
ارسال نظر