به گزارش خبرنگار ایراسین، انتظار برای آمدن اتوبوس‌ها در خطوط پرتردد یکی از دغدغه‌های همیشگی مسافران است که حتی با وجود اضافه شدن ناوگان اتوبوسرانی هیچ تغییری حاصل نشده است. به گمان مسئولان شهری اضافه کردن ناوگان به خطوط کم تردد و کم کردن از خطوط پرتردد یک ایده ناب و کاربردی است، در حالی که کاهش اتوبوس از خطوط پرتردد همچنان نارضایتی شهروندان را به دنبال داشته و بی‌توجهی‌ها انها را از تماس با ۱۳۷ ناامید کرده است.

برخی از خطوط اتوبوس مانند خط ۳۴ که از میدان استقلال یعنی سمت خیابان امام خمینی (ره) به صفه حرکت می‌کند و یا خط ۸۹ که از شهرک نگین به سمت دروازه دولت فعالیت دارد در هیچ ساعتی از فعالیت کاری اتوبوسرانی خالی از مسافر نیست و اغلب برای سوار شدن باید خواهش و تمنا کنید تا مردم به انتهای اتوبوس کوچ کنند تا قدری جا در کنار درب اتوبوس برایتان باز شود. اگر هم با فشار و خاکی شدن کفش‌ها در بین جمعیت به انتهای اتوبوس راه پیدا کنید باید به فکر پیاده شدن و مصیبت عظمای دیگری باشید و تا راننده صبرش تمام نشده و دکمه بسته نشدن را نزده است به سمت درب حرکت کنید!

عدم تکریم شهروندان برای کارت نزدن حتی در برخورد با سالمندان از دیگر معضلات این حوزه است که برخی از رانندگان به دور از اخلاق و صبر، این موضوع را با صدای بلند اعلام می‌کند و حتی برای شهروندان به میزان کافی برای توقف به موقع در ایستگاه فرصت نمی‌دهند. موضوع اسفبارتر اتوبوس‌های فرسوده با صندلی‌های خراب و کف سوراخ آن هم اغلب در شمال و مرکز شهر است که به تبعیض‌ها در شهر اصفهان دامن می‌زند و در این میان اخطارهای آلودگی هوا و اذعان مسئولان به آلاینده بودن وسایل حمل و نقل عمومی، بازهم اتوبوس‌های فرسوده را از رده خارج نکرده است.

فضای خفقان اتوبوس‌ها در سطح و عمق

با چنین وضعیتی و با وجود کمبود اتوبوس، در تابستان‌ها کولر این وسایل نقلیه خاموش است و اغلب در جواب اعتراض‌ها می‌گویند: «کولر خراب است!». از سویی دیگر اتوبوس‌های قدیمی چنان دودزا و پرسرو صدا حرکت می‌کنند که آرامش روحی و روانی را از مردم عادی سلب می‌کنند و مردم در تنگنای فضا خفقان اتوبوس‌ها به فکر خرید وسیله شخصی می‌افتند که هزینه و زمان کمتری را صرف کند.

 ۹ سالی از راه‌اندازی و فعالیت خط یک مترو اصفهان از شمال غربی تا به سمت جنوب شهر می‌گذرد اما این سامانه حمل و نقل جایگزین اتوبوس‌ها در شهر اصفهان نشده است زیرا خطوط اتوبوس و بی آرتی مخاطبان خاص خود را دارند و ایستگاه‌های متفاوت آن با مترو باعث شده که اغلب شهروندان، اتوبوس را به مترو ترجیح دهند. البته هر فردی به فراخور محل زندگی خود تا نزدیکی آن به وسایل حمل و نقل عمومی یک گزینه را انتخاب می‌کند.

در این میان تنوع تعداد ایستگاه‌های اتوبوس دلیل استقبال از آن است و محل عبور اتوبوس در نقاط مختلف شهر باعث شده که مخاطبان خود را از دست ندهد. با این وجود گلایه‌ها از عدم زمانبندی صحیح رفت و آمد اتوبوس‌ها و شلوغی بسیار پابرجاست که در صورت گلایه متصدی کارت اتوبوس‌ها می‌گوید: «با ۱۳۷ تماس بگیرید» مردم هم در پاسخ می‌گویند که «بارها تماس گرفته‌اند و مشکلی حل نشده است.»

شلوغی و دیرآمدگی معضلی پابرجا

زهرا محمدی کارمند بیمه است و علت استفاده از اتوبوس را مسیر آن می‌داند و می‌گوید: از دروازه تهران به سمت دروازه شیراز تنها یک خط اتوبوس وجود دارد و متاسفانه مسیر تاکسی‌رو آن نیز متفاوت است، از این رو تنها انتخاب برای رفتن به محل کارم همین اتوبوس‌هاست که بتوانم خیابان حکیم نظامی پیاده شوم. اما مشکل اصلی شلوغی و دیرآمدگی است. وی در ادامه به خبرنگار ایراسین می گوید: این شلوغی‌ها خیلی مشکلات به همراه دارد که یکی از آنها دزدی گوشی موبایل، ساعت و کیف پول است و بارها مردم به یکدیگر در این باره هشدار می‌دهند. در این مسیر خیابان‌های پرترددی مانند حکیم‌نظامی، چهار نظر، مسجد لنبان، شاپور جدید و پل فلزی و حتی بیمارستان‌های شهید بهشتی و کاشانی وجود دارد و به همین دلیل مسافران مختلفی در این خط وجود دارند.

رانندگان نیز به شلوغی این خط اذعان دارند و می‌گویند: این ازدحام باعث شده تا کارت زدن‌ها برای کرایه اتوبوس به دقت رصد نشود و از سویی دیگر برخی از مسافران به ویژه سالمندان از ایستگاه مقصد خود جا بمانند. آنها یکی از دلایل کمبودها را نبود راننده پایه یک و استقبال کم رانندگان جوان می‌دانند. البته در کنار همه اینها باید ناوگان اتوبوس‌رانی به روز رسانی شود و اتوبوس‌های فرسوده نیز از رده خارج شوند زیرا در گرمای تابستان مشکل عمده نبود کولر و خرابی آنهاست که مسافران از آن گلایه دارند و برخی از خطوط اتوبوس مخاطب کمتری پیدا می‌کنند.

گوش کسی بدهکار نیست!

خطوط اتوبوسی که مسافتی را از ملک‌شهر و یا بهارستان به سمت صفه و میدان آزادی طی می‌کنند همیشه مسافران زیادی داشته و دارد. سعید یاری یکی از شهروندانی است که این موضوع را از زمان دهه ۶۰ و ۷۰ به خاطر دارد که همیشه این خطوط شلوغی و ازدحام بیشتری نسبت به سایر دارند و حتی با وجود راه‌اندازی مترو از مسافران کاسته نشده است. او  به خبرنگار ایراسین می‌گوید: از قضا به صرفه‌ترین خطوط اتوبوس همین خط ۹۴، ۲۳ و ... که مسافت‌های خیلی دور را به هم نزدیک می‌کند و رفت و آمد مردم نیز با خطوط بی‌آرتی تسهیل شده است. از میان رده‌های مختلف سنی بیشترین مخاطبان دانش‌آموزان، دانشگاهیان و کارمندان هستند و البته سالمندان و خانم‌های خانه‌دار اتوبوس را به دلیل نزدیک به محل زندگی بیشتر استفاده می‌کنند.

اتوبوس بهترین جایگزین مینی‌بوس در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ است اما آزاردهنده‌ترین عامل در خصوص اتوبوس‌رانی، تاخیر و ازدحام بیش از حد اتوبوس‌هاست که گوش کسی در سامانه ۱۳۷ نیز به آن بدهکار نیست. مسیرهایی غیر از محور اصلی و مرکزی شهر هم با اتوبوس‌هایی فرسوده و تاخیرهایی بیشتر از یک ربع نارضایتی مردم را به همراه دارند که گاهی مردم از آنها برای رسیدن به ایستگاه‌های مترو استفاده می‌کنند اما بازهم بی‌برنامگی کلافگی اول صبح را برای مردم به ارمغان دارد.