به گزارش ایراسین، چین در ماه اکتبر سال جاری میلادی ۱۲.۶ گیگاوات (GW) ظرفیت جدید نیروگاه خورشیدی نصب کرد که نسبت به ماه قبل ۳۰ درصد افزایش نشان می‌دهد. آمارهای «اداره ملی انرژی چین» (NEA) حاکی از آن است که روند نصب پروژه‌های خورشیدی پس از افت میانه سال، که در پی اجرای سازوکار جدید قیمت‌گذاری انرژی‌های تجدیدپذیر و ایجاد تردید در میان سرمایه‌گذاران رخ داده بود، دوباره در حال بهبود است.

نصب پنل‌های خورشیدی در چین در نیمه نخست سال با جهش قابل توجهی همراه بود؛ زیرا توسعه‌دهندگان تلاش می‌کردند پروژه‌های خود را پیش از اجرای سیاست جدید به پایان برسانند. این سیاست جدید، نرخ بازده تضمین‌شده را حذف کرد و همین موضوع باعث افزایش ریسک سرمایه‌گذاری و افت موقت پروژه‌ها در میانه سال شد.

رشد ۳۹ درصدی ظرفیت نصب‌شده نسبت به سال قبل

بر اساس داده‌های رسمی، مجموع ظرفیت نصب‌شده خورشیدی چین از ابتدای سال تا پایان اکتبر به ۲۵۲.۸۷ گیگاوات رسیده که در مقایسه با مدت مشابه سال ۲۰۲۴، رشد ۳۹ درصدی را ثبت کرده است؛ رقمی که نشان‌دهنده تداوم جایگاه چین به‌عنوان موتور اصلی توسعه خورشیدی در جهان است.

در صورت تداوم روند فعلی تا پایان سال، میزان نصب نیروگاه‌های خورشیدی در سال ۲۰۲۵ به سطحی نزدیک به رکورد سال ۲۰۲۴ (۲۷۷ گیگاوات) خواهد رسید. به طور سنتی، ماه‌های پایانی سال در چین با شتاب گرفتن اجرای پروژه‌ها همراه است و برخی تحلیلگران پیش‌بینی می‌کنند مجموع ظرفیت نصب‌شده سالانه به حدود ۳۰۰ گیگاوات برسد.

تجربه چین چه معنایی برای استراتژی خورشیدی ایران دارد؟

شتاب‌گیری دوباره چین در توسعه انرژی خورشیدی، یک پیام روشن برای ایران دارد: سرمایه‌گذار بیش از مشوق، به ثبات سیاستی نیاز دارد. افت موقت بازار خورشیدی چین نه به دلیل کمبود منابع یا ضعف فناوری، بلکه ناشی از تغییر ناگهانی در سازوکار قیمت‌گذاری بود؛ تجربه‌ای که برای ایران نیز کاملاً قابل تکرار است.

در ایران، با وجود پتانسیل بالای تابش خورشیدی، توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر همچنان با چالش‌هایی مانند عدم قطعیت در خرید تضمینی برق، نوسانات سیاستی و طولانی بودن فرآیندهای اداری روبه‌روست. اگر ایران به دنبال جهش واقعی در انرژی خورشیدی است، مهم‌ترین درس از مدل چین، ایجاد یک چارچوب پایدار سرمایه‌گذاری برای حداقل ۵ تا ۱۰ سال آینده است.

از سوی دیگر، مقیاس توسعه چین نشان می‌دهد که ایران برای جبران عقب‌ماندگی، باید از مدل پروژه‌های کوچک مقیاس عبور کرده و به سمت مگاپروژه‌های خورشیدی در مناطق مرکزی و شرقی کشور حرکت کند؛ پروژه‌هایی که می‌توانند علاوه بر تأمین برق داخلی، بستر صادرات برق پاک به کشورهای همسایه را نیز فراهم کنند.