پایگاه‬ خبری‬ تحلیلی‬ ایراسین، امروز روشن است که اتحادیه اروپا با سه بُعد به‌هم‌پیوسته ژئوپلیتیک، اقتصادی و نهادی روبه‌روست؛ بحران‌های کنونی صرفاً با اصلاحات بوروکراتیک از بروکسل حل نمی‌شوند، بلکه نیازمند تغییری اساسی در ذهنیت رهبران و ملت‏‏‌ها هستند. پرسش کلیدی این است: آیا اروپایی‏‏‌ها برای این تغییر آماده‌اند؟

نخستین چالش، تضمین دسترسی پایدار به منابع حیاتی است. اتحادیه اروپا در حالی به فناوری‌های پاک وابسته می‌شود که سهم آن از تولید جهانی مواد معدنی حیاتی کمتر از ۷ درصد است. در مقابل، چین با وجود تولید اندک، بر فرآوری این مواد تسلط دارد و زنجیره تأمین جهانی را کنترل می‏‏‌کند. فشار برای یکپارچگی عمیق‏‏‌تر ناشی از تهدیدات در حوزه دفاع، انرژی، ارتباطات و خدمات مالی است. ایجاد یک بازار مالی واحد برای هدایت سرمایه‌های کلان اروپا به سمت رشد، حیاتی است. اما تنها راه‏‏‌اندازی اتحادیه بانکی یا بیمه سپرده متمرکز کافی نیست. یکپارچگی بیشتر، اگر به‌درستی طراحی نشود، می‌تواند نابرابری‏‏‌ها را تشدید کرده و صنایع داخلی را در رقابت منطقه‌ای آسیب‏‏‌پذیرتر کند. مساله این است که چگونه وحدت بیشتر، به رشد پایدارتر و عادلانه‏‏‌تر منجر شود.