به گزارش خبرنگار ایراسین، پیش از ظهر امروز، در محل ساختمان مرکزی شرکت ملی نفت ایران، مراسم امضای تفاهم‌نامه مطالعه و توسعه دو میدان گازی هالگان و شاهینی برگزار شد. این تفاهم‌نامه با حضور محمد آقاجانلو، رئیس هیأت عامل ایمیدرو، و حمید بورد، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران، به امضا رسید. بر اساس این توافق، کار مطالعات جامع فنی و اقتصادی این میادین در دستور کار قرار گرفته تا زمینه برای توسعه سریع و بهره‌برداری حداکثری از آنها فراهم شود.

میادین هالگان و شاهینی، که در استان فارس واقع شده‌اند، از میادین گازی با ظرفیت متوسط اما دارای موقعیت استراتژیک برای انتقال سریع گاز به شبکه سراسری و به‌ویژه مسیرهای منتهی به مراکز صنعتی کشور، به‌خصوص مجتمع‌های فولادی اصفهان، یزد و خوزستان محسوب می‌شوند. طبق برآوردها، این دو میدان در صورت توسعه کامل، می‌توانند سهمی ثابت و پایدار از گاز مورد نیاز صنعت فولاد را تأمین کنند و بخشی از فشار فزاینده بر شبکه گاز در فصول پیک مصرف را بکاهند.

پیشینه بحران گاز فولادی‌ها

در سال‌های اخیر، صنایع فولاد ایران به‌ویژه در ماه‌های سرد سال، با افت فشار یا قطع گاز مواجه بوده‌اند؛ مسئله‌ای که منجر به کاهش تولید، تعطیلی موقت خطوط و افت صادرات در برخی مجتمع‌ها شده است. بسیاری از تولیدکنندگان از جمله فولاد مبارکه، فولاد خوزستان، ذوب‌آهن اصفهان، فولاد هرمزگان و فولاد کاوه جنوب کیش طی سه سال گذشته پروژه‌های جانبی و جایگزین مانند احداث نیروگاه‌های سیکل‌ترکیبی اختصاصی، مشارکت در تأمین خوراک LNG و حتی ورود به سرمایه‌گذاری میادین گازی کوچک را در دستور کار قرار داده‌اند. با این حال، عدم وجود یک راهبرد کلان و متمرکز بین نهادهای متولی انرژی و متقاضیان بزرگ، باعث شده مشکلات به‌صورت کامل رفع نشود.

ابعاد راهبردی تفاهم‌نامه جدید

ورود مستقیم ایمیدرو – به‌عنوان بازوی توسعه‌ای بخش معدن و صنایع معدنی – به پروژه‌های گازی، می‌تواند حلقه مفقوده اتصال سرمایه‌گذاران صنعتی به منابع انرژی را تکمیل کند. این مدل همکاری، مشابه تجربه برخی کشورهای معدن‌محور مانند استرالیا و برزیل است که شرکت‌های معدن و فولاد با سرمایه‌گذاری مشترک در میادین گاز و زغال‌سنگ کک‌شو، امنیت زنجیره تأمین خود را تضمین می‌کنند.

اگر این تفاهم‌نامه به‌جای باقی ماندن در سطح مطالعات، وارد فاز اجرایی شود، نه‌تنها تأمین پایدار گاز برای واحدهای فولادی تضمین خواهد شد، بلکه الگویی برای مشارکت سایر صنایع انرژی‌بر با بخش بالادستی نفت و گاز شکل می‌گیرد. چنین الگویی می‌تواند وابستگی صنایع به تصمیمات مقطعی در توزیع گاز را کاهش داده و ضمن ایجاد ثبات تولید، به افزایش صادرات غیرنفتی ایران کمک کند.

از این منظر، امروز را می‌توان نقطه آغاز تغییر معادله انرژی در زنجیره فولاد ایران دانست؛ تغییری که البته مشروط به جدیت طرفین در عبور از مرحله تفاهم به مرحله عملیات واقعی است.