به گزارش خبرنگار ایراسین، در مرداد، رقابتی که میان چادرملو با ۹۳,۶۰۰ تن عرضه و ارفع با ۹۲,۰۰۰ تن شکل گرفت، بازار را در تعلیقی کم‌سابقه نگه داشت؛ فاصله‌ای کمتر از ۲ درصد که می‌تواند هر لحظه جابه‌جایی در صدر را رقم بزند.
فولاد آلیاژی پاسارگاد با ۸۰,۹۰۰ تن در جایگاه سوم ایستاد و هرچند اختلافی حدود ۱۲ هزار تن با دو صدرنشین دارد، اما همچنان وزنی در حد یک بازیگر استراتژیک را به نمایش می‌گذارد.
پس از این سه قطب اصلی، فولاد کاوه جنوب کیش با ۶۲,۳۷۵ تن به عنوان چهارمین تأمین‌کننده حضور دارد، هرچند فاصله قابل‌توجهی با رهبران بازار دارد و به نظر می‌رسد نقش بیشترش در پر کردن خلأ عرضه در شرایط خاص باشد تا تغییر معادله سلطه.
بازار مرداد نشان داد که ساختار عرضه در حال حرکت به سوی یک «چهارضلی» قدرتمند است که بیش از ۶۰ درصد کل حجم معاملات را کنترل می‌کند. سایر تولیدکنندگان، هرچند به تنهایی توان مداخله جدی در قیمت و حجم را ندارند اما از طریق تجمیع عرضه‌ها در قالب کنسرسیوم‌های فروش و ائتلاف‌های بازاری موفق شده‌اند حضوری معادل یک بازیگر بزرگ به ثبت برسانند.
چنین تمرکزی یادآور ساختارهای الیگوپولی در صنایع پایه است؛ حالتی که در آن چند شرکت محدود می‌توانند با هماهنگی یا حتی بدون آن، نبض قیمت‌گذاری را در دست بگیرند.
سکوت سنگین و پیش‌لرزه‌های قیمتی
با توجه به روند سه‌ماهه گذشته، احتمال تکرار یا حتی تعمیق این تمرکز در شهریور و پاییز بالاست. گزارش‌های غیررسمی از برنامه تولید این سه غول فولادی نشان می‌دهد که آنها قصد دارند با تثبیت حجم عرضه و کنترل ریتم ورود کالا به رینگ معاملاتی، حاشیه سود خود را در برابر نوسانات قیمت قراضه، مواد اولیه و نرخ ارز حفظ کنند.
اگر تقاضا در بازار داخلی تحت تأثیر پروژه‌های عمرانی نیمه‌دولتی یا رونق صادراتی در نیمه دوم سال افزایش یابد، این تمرکز می‌تواند اثر ضربه‌گیر (buffer) برای تولیدکنندگان اصلی و اثر فشار (squeeze) برای مصرف‌کنندگان پایین‌دستی ایجاد کند.
پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که در سناریوی رشد تقاضا، بازار با جهش‌های نوسانی روبه‌رو خواهد شد که عمدتاً دامنه آن به واسطه سیاست‌های عرضه این چند بازیگر تعیین می‌شود.
در مقابل اگر رکود ساخت‌وساز و کاهش تقاضای صادراتی اتفاق بیفتد، تمرکز بالای بازار می‌تواند مانع سقوط آزاد قیمت شود و کف قیمتی را بالاتر از انتظار کارشناسان نگه دارد. در هر دو حالت، سهم بازار و قدرت تصمیم‌گیری این سه غول اصلی به احتمال زیاد دست‌نخورده خواهد ماند، مگر اینکه یک عرضه‌کننده جدید با ظرفیت بالا وارد میدان شود یا سیاست‌گذاری باثباتی برای تنوع‌بخشی به منابع عرضه اتخاذ شود.
ارسال نظر