به گزارش ایراسین، با وجود سقوط قیمت‌های آتی، تقاضای واقعی فولاد در چین کاهش چندانی نداشت. خریدهای خردادماه ۱۴۰۴ نسبت به ماه قبل ۲.۵٪ رشد داشت و مصرف هفتگی میلگرد تنها ۴.۵٪ کمتر از سال قبل باقی ماند. موجودی مواد اولیه و محصولات نیمه‌ساخته نیز پایین است؛ موجودی سنگ‌آهن در بنادر به ۱۳۲ میلیون تن رسید که ۹٪ کمتر از سال گذشته است. موجودی کل میلگرد انبارشده در چین نیز ۵۲ میلیون تن است، رقمی نسبتاً پایین در مقیاس تاریخی. این شرایط نشان می‌دهد تولیدکنندگان ترجیح می‌دهند موجودی‌ها را تخلیه کنند و از افت شدید قیمت‌ها جلوگیری کنند.

افت تولید و کاهش بهره‌برداری

داده‌های رسمی تولید فولاد نشان‌دهنده کاهش آهن‌قراضه و فولاد خام هستند: تولید تیرماه ۱۴۰۴ به ترتیب ۷۱ و ۸۰ میلیون تن بود که نسبت به سال قبل کاهش یافته است. نیمه اول سال نیز افت مشابهی را نشان می‌دهد. با این حال، تولید محصولات فولادی نهایی رشد ۶.۴٪ داشت که نشان می‌دهد کارخانجات تمرکز خود را به تولید با ارزش افزوده بالاتر معطوف کرده‌اند. نرخ بهره‌برداری کارخانجات میلگرد نیز کاهش یافت و به ۴۷٪ رسید، در حالی که تولید ورق گرم رشد جزئی داشت. موجودی کارخانجات اندکی افزایش یافته است، اما نسبت به ظرفیت کلی بازار هنوز پایین است.

محدودیت‌های تولید و سیاست‌های دولتی

دولت چین با اعمال محدودیت‌های تولیدی در تانگشان – منطقه‌ای که ۱۴٪ فولاد خام چین را تولید می‌کند – فشار بر عرضه را افزایش داده است. کاهش ۳۰٪ فعالیت کوره‌ها و تعطیلی‌های موقت واحدهای نورد، تولید روزانه را کاهش داد. هدف این محدودیت‌ها بهبود کیفیت هوا پیش از مراسم سپتامبر و جلوگیری از جنگ قیمتی است. در واکنش، چندین تولیدکننده بزرگ قیمت‌های مرجع خود را اندکی کاهش دادند، اما دولت با فشار به تثبیت قیمت‌ها و اصلاح عرضه، توانست از رقابت قیمتی شدید جلوگیری کند.

نوسان قیمت‌ها در بازارهای محلی

قیمت‌های ورق گرم و میلگرد در شهرهای مختلف چین در هفته‌های اخیر نوسان محدود داشته‌اند. ورق گرم در اغلب مراکز ۴۰–۶۰ یوان رشد کرد، اما با انتشار داده‌های تقاضای ضعیف، کاهش ۱۰–۲۰ یوانی نیز تجربه شد. قیمت ملی میلگرد آجدار تقریباً ثابت ماند و قیمت سنگ‌آهن و زغال‌سنگ کک نیز پس از اوج بهار کاهش یافت. این نوسانات نشان‌دهنده حساسیت بازار چین به شرایط فصلی و سیاست‌های عرضه است.

چرا با وجود محدودیت عرضه قیمت‌ها بالا نمی‌رود؟

۱. فشار تقاضای ضعیف: آمار تولید و فعالیت‌های پایین‌دستی (مسکن، زیرساخت، تولید) در ماه‌های اخیر ضعیف بوده و سیگنال روشن افزایش مصرف را نشان نمی‌دهد. کاهش پروژه‌های ساختمانی، پایهٔ تقاضا را ضعیف نگه داشته است.
۲. بازار آتی، محور فشار است: جریان خروج سرمایه از قراردادهای آتی (کاهش موقعیت‌ها و حجم معاملات) باعث شده سیگنال قیمت‌گذاری بازار به سمت نزول متمایل شود — حتی اگر اسپات تا حدی مقاوم باشد. پول و اعتبار معامله‌گران اکنون عامل تعیین‌کننده‌ای شده است.
۳. تعارض سیگنال‌های محدودیت عرضه: اعلام محدودیت تولید در تانگشان تا حدودی عرضه را کم می‌کند، اما مقیاس و مدت آن هنوز برای خلق کسری قابل اعتماد در بازار کلان کافی نیست؛ به‌علاوه مخاطرهٔ بازگشت تولید پس از پایان دورهٔ محدودیت، انتظار افزایش پایدار را تضعیف می‌کند.
۴. افزایش هزینه‌های اولیه اما با عرضهٔ کافی سنگ‌آهن: تولید داخلی سنگ‌آهن چین افزایش یافته که از فشار هزینه‌ای کاهنده بر قیمت فولاد حکایت دارد؛ این موضوع تا حدی اثر کاهش عرضهٔ فولاد را خنثی می‌کند.

چشم‌انداز شهریور: شکنندگی کنترل‌شده

محدودیت‌های تولید اخیر واکنش‌های متفاوتی ایجاد کرده است. موجودی فعلی فولاد کافی است که ضربه فوری کاهش عرضه را خنثی کند، اما توقف تولید موقت می‌تواند فشار صعودی کوتاه‌مدت بر قیمت‌های نوردی وارد کند. انتظار می‌رود تقاضای ساخت‌وساز در شهریور علی‌رغم فصل کم‌فروش، به‌دلیل آغاز پروژه‌های جدید نسبتاً ثابت باقی بماند. سیاست‌های دولت برای حذف ظرفیت‌های ناکارآمد و هدایت صنعت به تولید با ارزش افزوده بالاتر می‌تواند به حفظ حاشیه سود و جلوگیری از کاهش شدید قیمت‌ها کمک کند.

به طور خلاصه، سقوط قیمت‌های آتی فولاد چین نشان‌دهنده ضعف موقتی تقاضا و انباشت عرضه است، اما بازار نقدی تاب‌آوری نسبی دارد. این روند بازار نوسانات کوتاه‌مدت به همراه دارد و مستلزم سازگاری با سیاست‌های دولت است و تنها افزایش واقعی تقاضای زیرساختی در سپتامبر می‌تواند قیمت‌ها را به سطوح بالاتر بازگرداند. برای بازیگران حرفه‌ای در این فضا، کلید بقا و کسب سود، مدیریت ریسک، انعطاف‌پذیری و آگاهی عمیق از جریان نقدینگی و موجودی‌های منطقه‌ای است.

احسان چلونگر- دکترا اقتصاد