در بخشی از سخنرانی ام در هنگام افتتاح شرکت فولاد مبارکه گفتم:«اگر می خواهید صنعت فولاد بعدی، صددرصد ایرانی ساخته شود؛ تجربه فولاد مبارکه را به قانون تبدیل کنید.» اما متاسفانه بعد از سه دهه از بهره برداری شرکت فولاد مبارکه این اتفاق نیفتاد و همین باعث شده است که زیرساخت های لازم توسعه صنعت فولاد به ویژه در بزرگترین واحد صنعتی کشور فراهم نشود.

از سوی دیگر دیوار همسان فهمی بین شرکت فولاد مبارکه با جامعه را هم باید در نظر داشت. فشارهای تحریمی باعث شده است که شرکت فولاد مبارکه در راستای ایفای مسئولیت اجتماعی در سطح خرد اقدام کند این در حالی است که برای توسعه تمدن اسلامی به ابزار نیازمندیم و در حال حاضر فولاد مبارکه ابزار تمدن اسلامی به عنوان هدف گذاری بیانیه گام دوم محسوب می شود.

در این جا لازم است توجه سیاسیون را از پرداختن به مسائل جزئی وحاشیه ای برحذر کنم چراکه ما در این برهه از زمان نیازمند هم افزایی هستیم تا بتوان با تامین بستر و زیرساخت های لازم رشد صنعتی و اقتصادی کشور را توسط بزرگترین واحد صنعتی کشور پیش ببریم.

فراهم شدن زیرساخت ها با چشم اندازی که فولاد مبارکه دارد می تواند بهترین تصمیم را برای توسعه این واحد صنعتی رقم بزند؛ اما فراهم شدن زیرساخت های توسعه ای اعم از اقتصادی، صنعتی، اجتماعی نیازمند پشتیبانی قوانین است و این کار شدنی است.

پس از افتتاح و بهره برداری شرکت فولاد مبارکه، نخستین شهرک تحقیقاتی در هزار جریب اصفهان با حضور مدیرعامل وقت فولاد مبارکه و ذوب آهن، استاندار وقت و رئیس دانشگاه صنعتی ایجاد شد تا صنعت کشور رنگ و بوی بومی سازی به خود بگیرد و با پیوند تکنولوژی و علم بتوان زیرساخت های توسعه پایدار را فراهم کرد اما هنوز به علت موانع موجود در تامین زیرساخت های لازم و نبود حمایت های قانونی معتبر، با یک سردرگمی در این مسیر مواجه هستیم.