به گزارش ایراسین؛ پرویز خواجه‌زاده، رئیس اتحادیه کارخانه‌های ذوب آهن افغانستان اعلام کرد با توجه به سرمایه‌گذاری ۴۵۰ میلیون دلاری کارخانه‌های ذوب آهن این کشور اکنون روند واردات فولاد و محصولات فولادی از ایران به نفع اشتغال کشور افغانستان نیست و مسئولان باید مانع از ضایع شدن حقوق سرمایه‌گذاران این کشور شوند.

خواجه‌زاده در نامه اعتراضی خود اشاره به ۱۲ هزار نیروی کار شاغل در کارخانه‌های ذوب آهن افغانستان کرده و از تمامی مسئولان خواسته برای حفظ این میزان اشتغال بگونه‌ای تصمیم‌گیری کنند که اشتغال ایجاد شده از بین نرود.

اما براستی تولید کنندگان فولاد ایران در بازار افغانستان باید منتظر چه رویدادی باشند و برای رویارویی با این واقعیت تازه چه برنامه‌ریزی‌هایی لازم داریم؟

برای ۴۰ درصد بازار افغانستان برنامه‌ریزی کنیم

سعید باستانی، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی گفت: بازار افغانستان نه تنها برای فولاد بلکه برای بسیاری از صنایع کشورمان بازار هدفی مناسب و قابل قبول است اما باتوجه به برخی سیاست‌گذاری‌های تولیدکنندگان این کشور بعضا تولید کنندگان ما مشکلاتی را تجربه کرده‌اند.

باستانی در ادامه افزود: از اوایل سال جاری میلادی برخی تولیدکنندگان فولاد افغانستان نسبت به عرضه فولادهای خارجی بخصوص محصولات ایران که قیمت پایینی هم در این بازار داشته به مقامات دولتی خود اعتراض کرده‌اند و از مقامات خواستند که با وضع عوارض شرایط رقابتی مناسبی برای این تولیدکنندگان داخل کشور افغانستان ایجاد کنند.

این عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس تاکید کرد: حفظ بازارهای خارجی و همچنین افزایش سهم آن جزو برنامه‌هایی است که اغلب تولیدکنندگان ایرانی بخصوص فولاد باید برای آن تلاش کند از این رو با توجه به ارتباطات گسترده تجاری و سیاسی میان دو کشور در تلاشیم که مانعی برای صادرات فولاد ایران در این کشور ایجاد نشود.

باستانی به خبرنگار ما گفت: بررسی‌هایی که انجام داده‌ایم نزدیک به ۴۰ کارخانه تولید کننده فولاد در کشور افغانستان فعال هستند که می‌توانند نهایتا ۶۰ درصد نیاز بازار داخلی این کشور را تامین کنند بنابراین به ناچار افغانستان برای تامین نیازهای خود ۴۰ درصد وابستگی به خارج از کشور دارد و بهترین گزینه برای تامین این نیاز ایران است.

به گفته این نماینده مجلس شورای اسلامی برای جلوگیری از قطع صادرات فولاد ایران به بازار افغانستان و اعمال قانون دامپینگ باید مسئولین تلاش کنند ارتباط بازار افغانستان با تولیدکنندگان ایران برقرار باشد و مجلس هم همکاری کامل خواهد داشت.

برنامه‌ریزی دقیق راهکار مقابله با محدودیت

در همین حال عدنان موسی‌پور، رئیس کمیسیون صادرات اتاق ایران و عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی به ایراسین گفت: با توجه به استراتژیک ‌بودن صنعت فولاد اغلب کشورهایی که دارای پتانسیل‌های تولیدی هستند در تلاش هستند وابستگی وارداتی خود را به حداقل برسانند که افغانستان نیز از این قاعده مستثنی نیست.

موسی‌پور در ادامه تاکید کرد: اگرچه اتحادیه کارخانه‌های ذوب آهن افغانستان درخواست اعمال محدودیت‌هایی برای فولاد ایران، پاکستان و برخی کشورهای آسیای میانه داشته اما نباید فراموش کنیم زیرساخت‌های صنعتی افغانستان هنوز کامل نیست و به هرحال واردات سهم عمده‌ای از تامین نیازهای افغانستان را تامین می‌کند و ما می‌توانیم از آن به نفع سهم بالاتر خودمان استفاده کنیم.

عضو هیات نمایدگان اتاق ایران تاکید کرد: براساس اطلاعاتی که ما در اختیار داریم مشکل تامین نیروی برق درکنار برخی مواد اولیه کارخانه‌های ذوب‌اهن این کشور باعث شده تا توان تولیدی کارخانه‌های فعال متناسب با نیاز بازار داخلی افغانستان نباشد بنابراین قطعا در میان مدت مشکلی برای صادرات فولاد ایران ایجاد نمی‌شود اما لازم است برای هر شرایطی آماده باشیم و برنامه‌ریزی دقیق داشته باشیم.

موسی‌پور معتقد است می‌توانیم اکنون در تامین برخی مواد اولیه تولید فولاد برنامه‌ریزی کنیم به این دلیل که عمده کارخانه‌های ذوب افغانستان متکی به قراضه آهن بوده و تقریبا دستیابی به سنگ‌آهن و سایر مواد اولیه تولید فولاد برای این کشور مشکل است و ما می‌توانیم در زمینه تامین این ماده‌ها نیز فعالیت کامل داشته باشیم.

راهکارهای واقعی چیست؟

از سوی دیگر سیدجواد حسینی کیا، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس درباره راهکارهای موجود برای حفظ بازار افغانستان در شرایط خاص به ایراسین گفت: به هرحال نباید فراموش کنیم براساس آمارهای منتشر شده تولیدکنندگان فولاد افغانستان توان تولیدی روزانه ۲ هزار تن انواع فولاد مورد نیاز اقتصاد این کشور را دارند و باقی نیاز فولاد افغانستان که چیزی معادل ۴۰ درصد از نیاز بازار است باید از کشورهای خارجی تامین شود.

حسینی‌کیا در ادامه افزود: اتحادیه کارخانه‌های ذوب آهن افغانستان درباره قیمت غیرواقعی فولاد وارداتی ایران به افغانستان یعنی هر تن ۳۵۰ دلار نیز گلایه داشته و به مقامات افغانستان تاکید کرده‌اند تولیدکنندگان ایرانی و برخی از کشورها علیه تولید داخلی کشور دامپینگ کرده‌اند.

این عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس تاکید کرد: اگر فولاد ایران درنظر دارد بازهم در بازار افغانستان فعال باقی بماند و فارغ از برخی قوانین احتمالی آینده مشکلاتی را تجربه نکند باید با اصلاح قیمت‌ها و همچنین ورود به تامین مواد اولیه مورد نیاز صنایع فولادسازی افغانستان یا امضاء قراردادهای بلند مدت برای سهم بالاتر آینده خود در این بازار برنامه‌ریزی کند.

به گفته حسینی‌کیا هرچند نباید فراموش کرد با درنظر گرفتن اهمیت بازسازی و تامین زیرساخت‌ها و توسعه شهرها شاید بهترین گزینه انعقاد قراردادهایی در این زمینه از سوی شرکت‌های فنی و مهندسی ایران هستند به این شرکت که مواد اولیه‌ای همچون فولاد و سیمان از بازار کشورمان برای پروژه‌های یاد شده ارسال شود.