قیمت گذاری تبعیض‌آمیز انرژی، چگونه به صنایع معدنی ضربه می زند؟

نامعادله انرژی

گزارش جدید از تحلیل مصرف انرژی صنایع بزرگ بورسی نشان می‌دهد سیاست‌های ناعادلانه در تعیین بهای حامل‌های انرژی، صنعت فلزات اساسی را با هزینه‌هایی تا ۳۰ برابر سایر بخش‌ها مواجه کرده است. این تبعیض سیستماتیک که در قیمت گذاری گاز، برق و آب خود را نشان می‌دهد، نه تنها رقابت‌پذیری این صنعت را تهدید می‌کند، بلکه ستون فقرات تولید صنعتی ایران را به مخاطره انداخته است. آمارها حکایت از آن دارد که فلزات اساسی با پرداخت ۵۰ درصد از هزینه گاز و ۶۹ درصد از هزینه برق صنعت کشور، عملاً نقش یارانه‌دهی به دیگر بخش‌ها را بازی می‌کنند.

الگوی جهانی تاب‌آوری

جهان در حال مشاهد ظهور الگوی جدیدی از «امنیت انرژی فعال» توسط غول‌های صنعتی است. همان‌گونه که شرکت‌های جهانی مانند گلنکور و BHP با تنوع‌بخشی در سبد منابع از نفت و گاز تا فلزات، و شرکت‌های اروپایی مانند وئست‌آلپاین با گذار به سمت تولید برق پاک، وابستگی خود را به شبکه‌های سنتی کاهش می‌دهند، صنایع بزرگ ایران نیز این نقشه راه را در پیش گرفته‌اند. این تحول نشان‌دهنده یک گذار استراتژیک از مدل منسوخ مصرف‌کنندگی صرف، به سوی پارادایمی است که در آن تولید انرژی چه از طریق میادین گازی و چه مزارع خورشیدی، به ستون فقرات تاب‌آوری و مزیت رقابتی بدل می‌شود.

پرش فولاد مبارکه به «مدار» انرژی؛

قطار توسعه روی ریل گاز

در یک چرخش استراتژیک که مرزهای میان تولیدکننده و مصرف‌کننده انرژی را جابجا می‌کند، فولاد مبارکه، غول صنعتی ایران، با یک سرمایه‌گذاری ۶۰۰ میلیون دلاری، کنترل آینده انرژی خود را به دست گرفت. این قرارداد که برای توسعه میدان گازی "مدار" با شرکت ملی نفت به امضا رسید، پاسخی قاطع به سال‌ها چالش کمبود گاز است که تولید بزرگترین فولادساز خاورمیانه را تهدید می‌کرد و نقطه پایانی بر دغدغه تامین پایدار انرژی برای این بنگاه پیشران محسوب می‌شود.

آنچه از سخنان رهبر معظم انقلاب در دیدار با رئیس‌جمهور و هیئت وزیران برداشت شد؛

انرژیِ مطمئن، ضامن حیات تولید

سخنان رهبر انقلاب در نشست ۱۶ شهریور ۱۴۰۴ با رئیس‌جمهور و هیئت وزیران، نقشه راهی بود برای آنکه اقتصاد ایران از دام بی‌برقی و بی‌گازی رها شود و روی ریل تولید پایدار حرکت کند. کلیدواژه اصلی این دیدار «تولید» بود، اما ریشه پایداری تولید در یک محور نهفته بود، تأمین انرژی مطمئن، هوشمند و مستمر برای صنایع. هشداری که اگر جدی گرفته نشود نه‌فقط چرخ کارخانه‌ها بلکه سفره مردم و جایگاه صادراتی کشور را با خطر مواجه می‌کند.