فولاد ترکیه

صنعت فولاد ترکیه که در ۲۰۲۱ با ثبت رکورد تاریخی تولید به جایگاه هشتم جهان رسید، اکنون وارد مرحله‌ای تازه شده است؛ توقف رشد کمی و آغاز رقابت در کیفیت، تنوع محصولات و کاهش ردپای کربن، مهم‌ترین شاخص‌های مسیر جدید این صنعت محسوب می‌شوند.

به گزارش خبرنگار ایراسین، طی دو دهه گذشته فولاد ترکیه یکی از ستون‌های اصلی توسعه صنعتی این کشور بوده است. استراتژی اولیه تولیدکنندگان ترک بر رشد کمی و توسعه صادرات محصولات طویل به اروپا، خاورمیانه و شمال آفریقا استوار بود رویکردی که ترکیه را تا صدر فهرست بزرگ‌ترین صادرکنندگان منطقه رساند. نقطه اوج این مسیر در سال ۲۰۲۱ رقم خورد زمانی که تولید فولاد خام این کشور با ثبت ۴۰.۴ میلیون تن به بالاترین رقم تاریخ صنعت فولاد ترکیه رسید و جایگاه هشتم جهانی را تثبیت کرد.

با این حال این رکورد به عنوان آخرین قله رشد کمی شناخته شد. آمارهای ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ کاهش محسوس تولید را نشان می‌دهد و حتی در ۲۰۲۴ با وجود بهبود نسبی، مجموع تولید به ۳۶.۹ میلیون تن رسید؛ رقمی پایین‌تر از اوج ۲۰۲۱. به نظر می‌رسد ظرفیت توسعه کمی به سقف خود رسیده و فولادسازان ترک اکنون در مسیر تازه‌ای جایگزینی کیفیت به‌جای کمیت حرکت می کنند.

میدان رقابت تازه؛ کیفیت، محصولات تخت و فولاد سبز

همگام با تغییر پارادایم جهانی، ترکیه تمرکز خود را بر بهبود کیفیت محصولات و کاهش اثرات زیست‌محیطی معطوف کرده است. سهم بالای کوره‌های قوس الکتریکی (EAF) که در میان تولیدکنندگان بزرگ دنیا کم‌نظیر است، مزیت مهمی برای حرکت به سمت فولاد سبز ایجاد کرده. پروژه‌های نوین همچون آزمایش تزریق هیدروژن در کوره بلند اردمیر و توسعه واحدهای احیای مستقیم آهن (DRI) نشان می‌دهد که فولاد ترکیه برای پاسخ به مقررات کربنی اتحادیه اروپا (CBAM) و حفظ بازارهای حساس، از مسیرهای فناورانه وارد عمل شده است.

همزمان سرمایه‌گذاری در تولید ورق گرم و سرد، محصولات پوشش‌دار و فولادهای ویژه برای صنایع خودروسازی و لوازم خانگی رو به افزایش است. این تغییر، وابستگی ترکیه به واردات فولاد تخت را کاهش داده و جایگاه برند فولاد ترکیه را در عرصه جهانی ارتقاء می‌بخشد.

فرصت‌ها و فشارهای مسیر جدید

موقعیت ژئوگرافیک ممتاز میان اروپا، خاورمیانه و شمال آفریقا و زیرساخت گسترده واردات قراضه پتانسیل ترکیه را برای بازگشت سریع به بازارهای صادراتی پس از شوک‌های ژئوپلیتیک افزایش می‌دهد. این مزیت همراه با سهم بالای EAF مسیر کربن‌زدایی و جذب سرمایه‌گذاری سبز را هموار می‌کند.

با این حال چالش‌ها پابرجاست، وابستگی شدید به واردات قراضه و انرژی، فشارهای CBAM اروپا، رقابت شدید فولادسازان آسیایی و کمبود توازن در سبد محصولات، همه بر لزوم افزایش تولید فولادهای تخت با ارزش افزوده بالا تأکید می‌کند.

آینده فولاد ترکیه در گرو توانایی آن برای همگامی با مقررات جهانی، سرمایه‌گذاری در فناوری‌های کم‌کربن و پاسخ به تقاضای مشتریانی است که کیفیت و پایداری را بالاتر از قیمت می‌دانند.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
0 + 0 =