پایگاه خبری تحلیلی ایراسین، در بخش سیمان، مشکلات برق و گاز کارخانه‌ها به ویژه کوره‌ها، امکان مدیریت زمان‌بندی تولید را به شدت محدود کرده است. کارخانه‌ها نمی‌توانند به صورت مرحله‌ای فعالیت‌های خود را تنظیم کنند و هرگونه قطعی برق یا گاز، بازگرداندن شرایط عملیاتی را بسیار دشوار می‌سازد. این وضعیت نه تنها تولید را کاهش داده، بلکه هزینه‌های عملیاتی را نیز به شکل قابل توجهی افزایش داده است.
در معادن سنگ و سنگبری‌ها، بحران ناترازی آب و برق با کمبود سوخت گازوئیل ترکیب شده و شرایط را پیچیده‌تر کرده است. بسیاری از معادن توان تأمین سوخت مورد نیاز برای فعالیت‌های خود را ندارند و در نتیجه مجبور به تعطیلی بخشی یا کل فعالیت خود می‌شوند. تعطیلی معادن به صورت مستقیم روی کارخانه‌های سنگبری تأثیر گذاشته و تولید آن‌ها را متوقف می‌کند. این موضوع در صادرات سنگ‌های تزئینی نیز مشکلاتی جدی ایجاد کرده و شرکت‌ها با کمبود محصول مواجه شده‌اند. مشکل دیگر صنایع معدنی، اخراج و محدودیت استفاده از نیروی کار خارجی است. بسیاری از کارگران ماهر که سال‌ها تجربه مدیریت و تنظیم دستگاه‌ها را داشتند، اکنون به دلیل سیاست‌های محدودکننده، از کارخانه‌ها دور شده‌اند. این موضوع باعث شده کارخانه‌ها حتی با فراهم شدن برق و سوخت کافی نیز نتوانند فعالیت‌های خود را به سطح قبلی بازگردانند. تجربه نشان داده بازگرداندن کارخانه‌ها به شرایط پیشین پس از تغییر نیروی کار ماهر، نیازمند زمان طولانی و هزینه‌های اضافی است.
بحران منابع و ناترازی زیرساخت‌ها در صنایع فلزی و غیر فلزی نیز مشهود است. کمبود برق و آب در کنار محدودیت‌های گاز و سوخت، تولید را در بسیاری از کارخانه‌ها محدود کرده و زیان‌دهی واحدها را تشدید کرده است. حتی در صنایعی که تا پیش از این قادر به مدیریت بحران بودند، امسال با مشکلات عملیاتی جدی مواجه شده‌اند و تلاش‌ها برای حفظ سودآوری به سختی انجام می‌شود. بحران جاری نه تنها تولید و صادرات را تحت تأثیر قرار داده، بلکه برنامه‌های توسعه و سرمایه‌گذاری در صنایع معدنی را نیز با چالش مواجه کرده است. با وجود هشدارهای متعدد، هنوز راهکارهای مؤثری برای مدیریت مصرف انرژی، تأمین سوخت و حفظ نیروی کار ماهر ارائه نشده است. به این ترتیب، صنایع معدنی با ترکیبی از ناترازی منابع، کمبود سوخت و محدودیت نیروی کار مواجه شده و این مسائل موجب افزایش هزینه‌ها، کاهش تولید و کاهش رقابت‌پذیری در بازارهای داخلی و خارجی شده است. در سنگبری‌ها، مشکلات تأمین سوخت و برق به شکل مستقیم روی فعالیت کارخانه‌ها اثر گذاشته است. به عنوان مثال، کارخانه‌هایی که قادر به دریافت گازوئیل نیستند، فعالیت تولیدی خود را متوقف کرده‌اند و معادن سنگ نیز به تبع آن با کاهش تولید مواجه شده‌اند. این وضعیت باعث شده صادرات سنگ‌های تزئینی به شدت کاهش یابد و شرکت‌ها با مشکلات جدی در تأمین سفارش‌های بین‌المللی مواجه شوند.
یکی دیگر از چالش‌های صنایع معدنی، وابستگی به نیروی کار ماهر خارجی است. کارگران افغان که سال‌ها تجربه کار با دستگاه‌ها و تجهیزات کارخانه‌ها را داشتند، بسیاری از آن‌ها اکنون از چرخه تولید خارج شده‌اند. نبود این نیروی کار متخصص، بازگرداندن کارخانه‌ها به شرایط عملیاتی پیشین را بسیار دشوار کرده و حتی با تأمین برق و سوخت، تولید به سطح قبلی بازنمی‌گردد. این مساله در صنایع حساس مانند سنگبری و سیمان که تنظیم دقیق دستگاه‌ها اهمیت بالایی دارد، اثرات منفی قابل توجهی دارد. همچنین سیاست‌های محدودکننده در زمینه صادرات و کنترل بازار سوخت، فشار بیشتری بر صنایع وارد کرده است. فروش آزاد سوخت به دلیل قاچاق یا محدودیت‌های داخلی با اختلال مواجه شده و این وضعیت هزینه‌ها را افزایش داده و تولید را کاهش داده است. صنایع معدنی که پیش‌تر توانستند با مدیریت منابع محدود فعالیت کنند، امسال با مشکلاتی پیچیده و چندلایه مواجه شده‌اند.
در مجموع، سال جاری را می‌توان یکی از دشوارترین سال‌ها برای صنایع معدنی ایران توصیف کرد. ناترازی منابع، کمبود سوخت، محدودیت نیروی کار ماهر و افزایش هزینه‌های عملیاتی، تولید و سودآوری واحدها را به شدت کاهش داده است. صنایع معدنی با تلاش‌های بی‌وقفه در صدد حفظ سطح تولید و ادامه فعالیت هستند، اما به نظر می‌رسد تا پایان سال، بسیاری از واحدها تنها قادر به فعالیت محدود خواهند بود و دستاوردهای سالانه کاهش قابل توجهی خواهد داشت. بحران آب و برق، کمبود سوخت و محدودیت نیروی کار خارجی، ترکیبی از عوامل هستند که صنایع معدنی را در شرایط بحرانی قرار داده و بدون راهکارهای فوری، ادامه روند کنونی می‌تواند خسارات جدی و بلندمدت به این بخش وارد کند. وضعیت موجود نشان می‌دهد که برای حفظ تولید، صادرات و رقابت‌پذیری، نیاز به مدیریت دقیق منابع و ایجاد راهکارهای عملیاتی و قانونی است که صنایع معدنی را قادر به عبور از این بحران کند.
ارسال نظر