.پایگاه خبری تحلیلی ایراسین: صندوق‌ سرمایه گذاری خصوصی (به اختصار PE) ابزارهای سرمایه‌گذاری هستند که به وسیله شرکت‌های خصوصی و به نمایندگی از گروهی از سرمایه‌گذاران اداره می‌شوند. سرمایه این صندوق‌ها با این دیدگاه تامین می‌شود که بخشی از سهام شرکت‌های خصوصی تملک و سپس در یک بازه زمانی واگذار شود. این نوع از سرمایه‌گذاری در واقع منطبق با فعالیت‌ها و عملکرد نهادهایی است که از آنها به نام صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی (Private Equity Fund) یاد می‌شود. این صندوق‌های با سرمایه ثابت، معمولا دارای طول عمر محدود هستند و از سرمایه‌گذاران می‌خواهند متعهد به تامین سرمایه صندوق برای تمام طول عمر صندوق، بدون حق بازخرید و یا برداشت باشند. این نوع صندوق‌ها با جمع‌آوری منابع از سرمایه‌گذاران، در طی یک دوره هفت تا ده ساله اقدام به سرمایه‌گذاری در شرکت‌های خصوصی کوچک و متوسط و یا شرکت‌های دچار بحران می‌کنند،‌ آنها را رشد، توسعه و ارتقا می‌دهند و در نهایت با عرضه سهام آنها به دیگر سرمایه‌گذاران و یا حتی در بورس، بازدهی قابل توجهی را برای سرمایه‌گذاران خود رقم می‌زنند.

Fund یک صندوق سرمایه گذاری است که با افق سرمایه گذاری میان مدت و بلند مدت، اقدام به سرمایه گذاری در شرکت‏هایی با بلوغ نسبی، پتانسیل رشد بالا و ریسک معقول می‌کند. این صندوق‏ها عمدتاً به شکل Closed-end بوده و عمر محدود دارند. ساختار صندوق سرمایه گذاری Fund به شکلی است که مبتنی بر استراتژی سرمایه گذاری خود اقدام به شناسایی شرکت‏های هدف میکند. حال این شرکت‏ها یا میتوانند شرکت‏های در مراحل میانی چرخه‌ی عمر باشند که در حال رشد بوده و چشم انداز رشد آتی مناسبی دارند و برای PE هایی که سرمایه گذاری رشدی انجام میدهند اهداف مناسبی برای سرمایه گذاری هستند و یا در شکل دیگر شرکت‏‌هایی بالغ و رشدیافته، در مراحل پیش از عرضه اولیه و برای PE ها جذاب هستند. گاهاً PEها به دنبال شرکت‏هایی هستند که با مشکلات عدیده‌ای دست به گریبان بوده و به دنبال یک ناجی می گردند.

انواع صندوق PE

اینکه یک صندوق PE بر چه نوع سرمایه‌گذاریهایی متمرکز باشد به استراتژیهای سرمایه‌گذاری مدیر آن صندوق یا PE Firm بستگی دارد. آنچه در این صندوق‏ها متفاوت است عبارت است از نوع شرکت هدف، شکل تأمین سرمایه، عمر شرکت هدف، حجم سرمایه‌گذاری و سایر موارد.

سخن پایانی

حرکت به سمت توسعه صنعت PE نه تنها در کشورهای پیشرفته بلکه در اقتصادهای نوظهور و حتی کشورهای منطقه خاورمیانه نیز شدت بالایی گرفته و در حال حاضر، این روش آخرین روش موفق جذب سرمایه گذاری به منظور هدایت نقدینگی به سمت تولید و ارتقای زیست بوم فناوری در جهان محسوب می شود که در ایران با وجود تشکیل بسترهای قانونی مناسب برای آن و حتی انتشار اساسنامه صندوق های سرمایه گذاری خصوصی توسط سازمان بورس هنوز گام مهمی در این مسیر برداشته نشده است. در حال حاضر سرمایه گذاری بانک ها، شرکت های تامین سرمایه و نهادهای مالی در صندوق های سرمایه گذاری خصوصی ناچیز بوده و بنگاه های بزرگ اقتصادی و هلدینگ های صنعتی نیز هیچ آشنایی مشخصی با این صنعت ندارند و همین امر موجب ایجاد شکاف گسترده بین عملیات این بنگاه ها با بنگاه های کوچک و متوسط و عدم تناسب در زنجیره تولید شده است.