به گزارش ایراسین، مدت‌هاست موضوع توسعه صادرات غیرنفتی در اقتصاد کشورمان بخصوص پس از پایان دوران سازندگی مطرح شده و همواره می‌بینیم این مهم با فراز و فرودهایی روبرو شده است.

فراز و فرودهایی که اغلب ناشی از سیاست‌های مقطعی یا نوسان‌های ایجاد شده ارزی در کشورمان بوده نه اینکه بخواهیم هدفمند و برنامه‌ریزی شده برای آنها نقشه راهی تدوین کرده باشیم. نکته قابل توجه اینجاست که دستاورد اغلب این اتفاق در صادرات غیرنفتی کشورمان کمبود کالا داخل مرزهای ایران بوده است.

بررسی و نگاه آماری دقیق به این فراز و فرودها دقیقا تاکیدی بر نبود نقشه راه دقیق صادراتی و ورود هدفمند کالاهای با کیفیت ایرانی در بازارهای خارجی است، به عنوان مثال زمانی دلار گران می‌شود و تولیدکنندگان همگی تلاش می‌کنند برای استفاده از این فرصت کالای خود را با هر شرایطی به خارج از مرزها کشورمان بخصوص در کشورهای همسایه به فروش برسانند و دوره‌ای هم می‌بینیم تفاوت قیمتی آنچنان بالا می‌رود که همسایگان ایرانی با انواع و اقسام خودروها به ایران سفر می‌کنند تا بتوانند از این تفاوت قیمتی به نفع اقتصاد خودشان استفاده کنند.

اما سئوال اینجاست که آیا واقعا این نوع برخورد با موضوع توسعه صادرات غیرنفتی منطقی بوده و به قول معروف دودوتای آن برای اقتصاد نفتی کشورمان چهارتای خودمانی خواهد شد یا خیر؟

در این زمینه مدنظر داشته باشیم که اصولا صادرات کور یا اتفاقی نه تنها هیچ دستاوردی برای اقتصاد کشورمان به صورت پایدار ندارد بلکه حتی اگر منافعی هم حاصل شده باشد به تولیدکنندگان و البته ایرانیان نخواهد رسید، به این دلیل که یا واسطه‌ها از آن بهره‌مند می‌شوند یا اینکه کشورهای همسایه برنده میدان خواهد شد، تاجایی که می‌توان گفت سرایرانیان از این نوع صادرات بی‌کلاه خواهد ماند.

به هرحال امسال برای چندمین بار بازهم نوسان‌های نرخ ارز درکنار سیاست‌های مقطعی صادراتی دست به دست هم دادند که صادرات کور و غیرمدیریت شده به کشورهای همسایه شدت گرفته و در برخی موارد مثل گوجه‌فرنگی، مرغ، سیب‌زمینی و از این قبیل موارد کمبودهایی در بازار کشورمان ایجاد شود. پس بهتر است حداقل اینبار از شرایط ایجاد شده درس بگیریم و برای جلوگیری از اتفاق مجدد و تجربه چنین شرایطی گام‌های موثرتری برداریم.

یقینا اینگونه صادرات بی‌برنامه و مقطعی نه تنها صادرات غیرنفتی پایداری برای ما ایجاد نخواهد کرد، بلکه با درنظر گرفتن سهم بالای کالاهایی با ارزش افزوده پایین در این نوع صادرات می‌بینیم ناخواسته تولیدکنندگان صنایع تبدیلی ایران که می‌توانند با ورود به بازارهای صادراتی ارزش افزوده بالاتری به اقتصاد کشورمان هدیه دهند را از این فرصت طلایی محروم کرده‌ایم که دستاورد اصلی آن گرانی کالاهای مصرفی در بازار داخلی و نهایتا افزایش نرخ بیکاری به دلیل تعطیلی واحدهای تولیدی خواهد شد.