درک دقیق از جایگاه صنایع بزرگ و پیشران، نقطه عزیمت یک نگاه راهبردی به توسعه اقتصادی ایران است؛ صنایعی که اگر بهدرستی طراحی و در زنجیرههای مکمل خود مستقر شوند، میتوانند به موتور پایدار رشد، اشتغال و خلق ارزشافزوده ملی تبدیل شوند. تجربه تاریخی اقتصاد ایران نشان میدهد اتکای هدفمند به صنایع سنگین، ظرفیت لازم برای جهش توسعهای را فراهم کرده است؛ ظرفیتی که با تکمیل پیوندهای پسین و پیشین، همافزایی میان صنایع و سیاستگذاری هوشمندانه، میتواند از «شرط لازم توسعه» عبور کرده و به «شرط کافی رونق اقتصادی» بدل شود.
