چرا سرکوب ارز، تورم را درمان نمی‌کند؟

دور باطل تثبیت

برای سال‌ها، نسخه ثابت سیاست‌گذاران ایرانی برای مهار تورم، قفل کردن نرخ‌ها در سطحی کاملاً مصنوعی بوده است. این باور که ارز ارزان قیمت، کالای ارزان و در نتیجه آرامش تورمی به ارمغان می‌آورد، به یک افسانه مقدس تبدیل شده بود. اما داده‌های میدانی و آمارهای رسمی، این داستان را به شکلی تلخ نقض می‌کنند: در حالی که نرخ دلار در کانال ترجیحی برای ماه‌ها ثابت مانده، تورم نقطه‌ای برنج به ۱۵۵ درصد و قیمت حبوبات به بیش از ۲۰۰ درصد رسیده است. این پارادوکس آشکار ثابت می‌کند که اقتصاد ایران نه با یک بیماری قیمتی، که با یک بیماری ساختاری دست‌وپنجه نرم می‌کند. درمان این بیماری با مُسکّنِ سرکوب ارز، تنها به انتقال رانت، نابودی انگیزه صادراتی و تشدید بی‌اعتمادی در بازار می‌انجامد. اکنون، تصمیم اخیر برای واقعی‌تر کردن نرخ ارز صادراتی فولاد، اگرچه دیرگاه، نشان می‌دهد که خود سیاست‌گذار نیز به بن‌بست این افسانه پی برده است.