به گزارش خبرنگار ایراسین، فردی که هم پزشک بود، هم فعال سیاسی، هم کارشناس فوتبال و هم فوتبالیست حرفه‌ای. دکتر سقراط ویژگی‌های منحصر به فردی داشت که باعث شد نام و یادش همیشه در تاریخ باقی بماند.

سوکراتیس براسیلرو سامپایو دوسوزا ویرا دی اولیویرا که به نام سوکراتیس (سقراط) معروف است، متولد ۱۹ فوریه ۱۹۵۴، فوتبالیستی برزیلی بود که در موقعیت هافبک بازی می‌کرد. مدرک پزشکی و آگاهی سیاسی همراه با سبک و کیفیت بازی او، لقب «دکتر سقراط» را برایش به ارمغان آورد.

سوکراتیس که به راحتی با ریش و هدبندش قابل تشخیص بود، به سمبل خونسردی برای یک نسل کامل از هواداران فوتبال تبدیل شد. او در سال ۱۹۸۳ به عنوان بهترین بازیکن سال آمریکای جنوبی انتخاب شد و در سال ۲۰۰۴، پله او را در لیست FIFA ۱۰۰ از بزرگترین بازیکنان زنده جهان قرار داد.

سوکراتیس یک پزشک بود، که دستاوردی نادر برای یک فوتبالیست حرفه‌ای محسوب می‌شود. او دارای مدرک لیسانس پزشکی از دانشکده پزشکی دانشگاه سائوپائولو بود. حتی واقعیت نادرتر این است که او این مدرک را در حالی که همزمان فوتبال حرفه‌ای بازی می‌کرد به دست آورد. او پس از بازنشستگی از فوتبال در Ribeirão Preto طبابت کرد. این دکتر فوتبالیست همچنین ستون‌نویس تعدادی از روزنامه‌ها و مجلات بود و نه تنها در مورد ورزش، بلکه در مورد سیاست و اقتصاد نیز می‌نوشت. او اغلب در برنامه‌های تلویزیونی برزیل به عنوان کارشناس فوتبال ظاهر می‌شد و در زمان مرگش مشغول نوشتن کتابی تخیلی درباره جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل بود.

سوکراتیس ۷ سال برای برزیل بازی کرد و ۲۲ گل به ثمر رساند و در دو جام جهانی نماینده این کشور بود. او کاپیتان تیم در جام جهانی ۱۹۸۲ بود. این هافبک با بازی در کنار زیکو، فالکائو، تانینیو سرزو و ادر، یکی از بهترین تیم‌های ملی برزیل را تشکیل داد. او همچنین در کوپا آمریکا ۱۹۷۹ و ۱۹۸۳ ظاهر شد. در سطح باشگاهی، سوکراتیس قبل از پیوستن به کورینتیانس در سال ۱۹۷۸ برای بوتافوگو بازی کرد. او به ایتالیا رفت تا برای فیورنتینا بازی کند و در سال ۱۹۸۵ به برزیل بازگشت تا به دوران حرفه‌ای خود پایان دهد.

سوکراتیس قبلا مهاجم مرکزی بود و بعدها به عنوان یک هافبک نامی برای خود دست و پا کرد و در نقش هافبک هجومی یا مرکزی بازی می‌کرد. او بازیساز ظریف، بااستعداد و تکنیکی بود که به پاس‌های عالی، توپ‌های بلند دقیق، دید وسیع در زمین و همچنین قدرت بدنی معروف بود. همچنین قادر بود که با هر دو پا بازی کند. در حالی که عمدتاً به دلیل توانایی‌اش در تنظیم بازی‌های تهاجمی شناخته شده بود، خودش هم گلزن بود. او همچنین به این معروف بود که هروقت گل می‌زد در شادی پس از گل هم‌تیمی‌هایش شرکت نمی‌کرد. اگرچه بازیکن سریعی نبود و ترجیح می‌داد بازی را با سرعت کمتری انجام دهد، اما شتاب خوبی داشت. هوش و توانایی او در خواندن بازی نیز بسیار ارزشمند بود، و حرکت معروف او پاس پشت پاشنه کور یا بدون نگاه به عقب بود.

وضعیت سلامت سوکراتیس در سال ۲۰۱۱ رو به وخامت رفت و نوشیدن الکل هم در این امر بی تاثیر نبود. او بارها به دلایل مشکلات گوارشی و کبدی در بیمارستان بستری شد تا اینکه در تاریخ ۴ دسامبر ۲۰۱۱ از دنیا رفت.

دیلما روسف، رئیس‌جمهور برزیل، به سوکراتیس ادای احترام کرد و گفت: «برزیل یکی از عزیزترین پسرانش را از دست داده است. او در میدان بازی بااستعداد و نابغه بود. خارج از زمین از نظر سیاسی فعال بود، نگران مردم و کشورش بود.»

هواداران کورینتیانس تابلوهایی را برای ادای احترام به اسطوره خود در دست گرفتند و قبل از بازی تیم مقابل پالمیراس یک دقیقه سکوت برقرار شد. بازی به تساوی ۰–۰ رسید که باعث شد کورینتیانس اولین قهرمانی خود را بعد از شش سال به دست آورد. انگار سوکراتیس به آرزویش رسید، زیرا قبلا گفته بود آرزو دارد در یکشنبه‌ای بمیرد که کورینتیانس یک جام را به دست آورده باشد. فیورنتینا قبل از بازی لیگ خود مقابل رم یک دقیقه سکوت کرد و بازیکنان به عنوان ادای احترام، بازوبندهای مشکی بسته بودند.

رونالدو مهاجم سابق برزیل در توییتی نوشت: «آغاز روز غم‌انگیز. در آرامش باش دکتر سقراط.» زیکو او را «بی‌نظیر» نامید. پائولو روسی ایتالیایی مرگ او را به عنوان «بخشی از تاریخ که از ما جدا گشته و ناپدید شده» توصیف کرد.