صنایع بزرگ، با سرمایهگذاریهای کلان در زیرساختها، زنجیره تامین، فناوری، مدیریت و نیروی انسانی، بیش از آنکه صرفا ظرفیت تولید را افزایش دهند، یک خندق استراتژیک چندبُعدی ایجاد میکنند. در این خندق، اندازه و گستره سرمایه، توان فناورانه، شبکههای لجستیک و مهارت مدیریتی تعیینکننده جایگاه است، نه صرفا خلاقیت یا ایده نو. این سپر پیچیده، مسیر رقابت را از پیش مهندسی میکند و بازیگران کوچک را به حاشیه میراند، همزمان با آن امنیت و تابآوری زنجیره تولید را برای شرکتهای بزرگ تضمین میکند. اما فرصتها و تهدیدهای پیشروی فولاد و معدن ایران در مسیر ایجاد خندق استراتژیک چیست؟
