به گزارش خبرنگار ایراسین، مانوئل فرانسیسکو دوس سانتوس ملقب به مانه گارینشا (به معنی پرنده کوچک)، یک فوتبالیست حرفه‌ای برزیلی بود که در جایگاه وینگر راست بازی می‌کرد. او به‌عنوان یکی از بهترین بازیکنان تمام دوره‌ها، و همچنین یکی از بهترین دریبل‌زنان تاریخ شناخته می‌شود.

گارینشا نقشی حیاتی در قهرمانی برزیل در جام جهانی ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ داشت. در سال ۱۹۶۲ زمانی که پله مصدوم شد، گارینشا با عملکرد خوبش در طول مسابقات، برزیل را به قهرمانی در جام جهانی رساند. او همچنین اولین بازیکنی بود که توپ طلا (بهترین بازیکن مسابقات)، کفش طلا (گلزن برتر) و جام قهرمانی جهان را در همان تورنمنت به دست آورد. از او همچنین در تیم ستاره‌های جام جهانی ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ نام برده شد. در سال ۱۹۹۴، او در تیم تاریخ جام جهانی فوتبال حاضر شد. برزیل زمانی که گارینشا و پله را در زمین داشت، هرگز در مسابقه‌ای شکست نخورد. در سال ۱۹۹۹، او در رأی هیئت‌داوران بزرگ فیفا رتبه هفتم بازیکن قرن را به خود اختصاص داد. او عضو تیم جهانی قرن بیستم است و به تالار مشاهیر فوتبال برزیل راه یافت. به دلیل محبوبیت بسیار زیادش در برزیل، او را Alegria do Povo (شادی مردم) و Anjo de Pernas Tortas (فرشته با پاهای خمیده) نیز می‌نامیدند.

گارینشا در سطح باشگاهی بیشتر دوران حرفه‌ای خود را برای تیم برزیلی بوتافوگو بازی کرد. در استادیوم ماراکانا، اتاق تیم میزبان به نام «گارینشا» شناخته می‌شود. در پایتخت برزیل، ورزشگاه ملی مانه گارینشا به افتخار او نامگذاری شده است.

گارینشا در سال ۱۹۳۳ در پائو گرانده در ایالت ریودوژانیرو به دنیا آمد. پای راست او ۶ سانتی‌متر کوتاه‌تر از پای چپ بود، همچنین پای چپش به سمت بیرون انحراف داشت و پای راستش به سمت داخل می‌چرخید، و همین باعث شده بود که یکی از پزشکان فلج بودن او را در کودکی تائید کند.

او کوچک‌تر از سایر بچه‌های هم‌سن خود بود، و به همین دلیل خواهرش رزا او را گارینشا به معنی پرنده کوچک صدا می‌زد. این نام ماندگار شد و در چهارسالگی در میان خانواده و دوستانش به گارینشا معروف شد. همچنین دوستانش او را مانه (مخفف مانوئل) نیز صدا می‌زدند. ترکیب مانه گارینشا در بین طرفداران برزیلی رایج است

استعدادیاب‌ها او را می‌شناختند اما او تا اواخر نوجوانی وارد فوتبال حرفه‌ای نشد. او با وجود استعداد فوق‌العاده‌اش علاقه‌ای به ورود به فوتبال حرفه‌ای نداشت. زمانی که در سال ۱۹۵۳ برای بوتافوگو قرارداد امضا کرد، ازدواج کرده بود و بچه داشت. مسئولان تیم از اینکه متوجه شدند او بالای ۱۸ سال دارد و می‌توان با او به عنوان یک حرفه‌ای رفتار کرد، خوشحال شدند.

گارینشا بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۶ برای تیم برزیل ۵۰ بازی انجام داد و در جام‌های جهانی ۱۹۵۸، ۱۹۶۲ و ۱۹۶۶ حضور داشت. برزیل با وجود او تنها یک بار شکست خورد، آن هم در بازی مقابل مجارستان در جام جهانی ۱۹۶۶. این آخرین بازی گارینشا در تیم ملی بود. پله در بازی مقابل مجارستان بازی نکرد و بنابراین برزیل هرگز وقتی گارینشا و پله باهم در ترکیب بودند شکست نخورد.

موفقیتی که گارینشا در زمین فوتبال از آن برخوردار بود، کاملاً در تضاد با زندگی شخصی او بود. او مشروبات الکلی زیادی مصرف می‌کرد و چندین تصادف جاده‌ای جدی را از سر گذراند. گارینشا در ۲۰ ژانویه ۱۹۸۳ بر اثر التهاب شدید کبدی درگذشت. میلیون‌ها هوادار و بازیکنان سابق فوتبال در مراسم خاکسپاری او شرکت کردند. حرفه او در سال ۱۹۶۲ در فیلم گارینشا، Alegria do Povo به نمایش درآمد و در سال ۲۰۰۳ فیلم دیگری به نام Garrincha – Estrela Solitária (گارینشا - ستاره تنها) بر اساس کتاب روی کاسترو، زندگی او را در داخل و خارج از زمین به تصویر کشید.