به گزارش ایراسین، از سال ۱۳۸۰ لیگ فوتبال ایران، عنوان لیگ برتر را یدک می کشد که پس از گذشت ۲۰ سال هنوز این عنوان به طور واقع برازنده آن نیست. اگر به تیم های حاضر در این چند سال نگاهی گذرا بیاندازیم، آنچه که مشاهده می شود اکثر تیم ها دولتی و یا نیمه دولتی بودند و هستند. چند تیمی هم که از بخش خصوصی تزریق شده اند، خیلی سریع یا سقوط کردند یا منحل شدند و دوام آنچنانی نداشته اند.

مدت ها این خبر به گوش می رسد که تیم های سرخابی پایتخت در حال واگذار شدن به بخش خصوصی است ولی این ادعا فقط در حد حرف است. اینکه چرا وزارت ورزش و جوانان تیم های استقلال و پرسپولیس را به بخش خصوصی واگذار نمی کند جای بحث دارد.

فوتبال ایران با چالش های فراوانی مواجه است و مهمترین آن این است که اکثر تیم های لیگ برتری ورزشگاه اختصاصی ندارند و برای چند جلسه تمرین و مسابقه باید مبالغ هنگفتی را پرداخت کنند.

 متاسفانه مدیران باشگاه های ایرانی نتیجه گرا هستند و برای این موضوع میلیاردها تومان جهت جذب بازیکن هزینه می کنند اما حاضر نیستند یک ورزشگاه اختصاصی برای باشگاه مهیا کنند. در کنار نبود ورزشگاه اختصاصی، باشگاه های ایرانی در امر بازیکن سازی نیز عاجز هستند چرا که توجهی به تیم های پایه باشگاه ندارند و قبل از آغاز فصل مدیران فقط در تلاش هستند ستاره های تیم های دیگر را با مبالغ هنگفت به خدمت بگیرند.

 اگر باشگاه ها به پرورش بازیکن روی آورند بدون شک چهره های شاخص بیشتری به فوتبال ما معرفی می شوند و حتی هزینه باشگاه ها جهت جذب بازیکن کاهش پیدا می کند. یکی از موضوعاتی که سالیان سال فدراسیون فوتبال و باشگاه ها پیگیرش هستند حق پخش تلویزیونی است که تاکنون صدا و سیما زیر بار این حق نرفته و ریالی به باشگاه ها نداده است. در کشورهای صاحب فوتبال شبکه های تلویزیونی با خرید پخش زنده، مسابقات فوتبال را روی آنتن می روند، اما اینجا کاملا برعکس است چرا که در مواقعی صداوسیما برای پخش برنامه های ورزشی مبالغی نیز دریافت می کند.

 متاسفانه ضعف فدراسیون و مدیران غیر فوتبالی که اکثرا سیاسی هستند حق پخش تلویزیونی را از باشگاه ها سلب نموده اند و این بزرگترین ظلم به فوتبال ایران و باشگاه ها است. لذا لیگ برتر فوتبال ما واقعا یک لیگ آماتور محسوب می شود و در طول برگزاری لیگ برتر هر هفته حواشی فراوانی رخ می دهد که در لیگ های محلی نیز شاهد آن نیستیم.

برای اینکه لیگ مطلوبی داشته باشیم باید از لیگ های معتبر اروپایی الگوبرداری کنیم اما آن چیزی که شاهدش هستیم این است که ما الگوبرداری نداریم و راه خودمان را می رویم. مدیران باشگاه ها برای حفظ جایگاه خود دست به سینه کسانی هستند که به فوتبال ضربه می زنند. این مدیران فقط برای کسب رزومه با توجه به رابطه در راس باشگاه ها قرار می گیرند که شایسته فوتبال ما با وجود نیروهای انسانی مستعد نخواهد بود.

اگر می خواهیم باشگاه هایی به معنا واقعی داشته باشیم باید مالکیت آنها به بخش خصوصی انتقال یابد تا برندسازی صورت گیرد تا اسپاسنرها برای تبلیغ خدمات خود، مبالغ خوبی را به باشگاه ها پرداخت کنند.

به هرحال با این شرایطی که شاهد هستیم شاید تا چند سال دیگر نیز این انتقال صورت نگیرد و روز به روز شاهد منحل شدن یک باشگاه باشیم. در این بین باید به تیم هایی همچون پاس تهران، نفت تهران، شموشک نوشهر، استقلال اهواز و ... اشاره کرد!!!