• ۳۰ مهر ۱۳۹۸ - ۰۹:۴۶
  • کد خبر: 3986
  • readingTime: ۴ دقیقه
کاریابی

آمارها پر طمطراق است و از فعالیت بیش از ۸۰۰ مرکز کاریابی در کشور خبر می دهند، آماری که از آن انتظارات زیادی نشات می گیرد، اما خوشبینانه تنها حدود ۲۵ درصد سهم ایجاد شغل را ایفا می کنند. گویی مراکز کاریابی تنها به کاسبی می اندیشند که بیکاران برای آنها راه انداخته اند.

به گزارش ایراسین، این در حالی است که در کشورهای توسعه یافته، سهم دفاتر کاریابی در رونق اشتغال، بیش از ۹۰ درصد تخمین زده می‌شود؛ به گونه‌ای که در این کشورها، اولین و مطمئن‌ترین گزینه برای پیدا کردن شغل یا یافتن نیروی کار، مراجعه به دفاتر کاریابی است.

اوضاع کاملا برعکس شده است. بیشتر از آن‌که مراکز کاریابی به دنبال پیدا کردن شغلی برای مردم باشند، این مردم هستند که چراغ این مراکز را روشن نگه داشته‌ و به قول معروف برای کارکنان این مراکز، اشتغالزایی کرده‌اند. قرار بود مراکز کاریابی، مرهمی باشند بر زخم بیکاری تا جوانان جویای کار بتوانند با کمک این مراکز، راحت تر شغلی برای امرار معاش پیدا کنند، اما عملکرد خیلی از این مراکز کاملا در تضاد با این اهداف اولیه است.

دریافت حق‌الزحمه های سنگین برای ثبت‌نام متقاضیان کار، حالا عاملی شده که مراکز کاریابی منتظران کار را پشت درهای بسته نگه دارند، بدون این‌که واقعا در مقام عمل، فرصت شغلی را به جوانان جویای کار معرفی کنند.

براساس آمارهای رسمی، حدود سه میلیون ‌نفر «بیکار مطلق» در کشور وجود دارند که یک ساعت در هفته هم کار نمی‌کنند. افرادی هم هستند که اشتغال ناقص دارند. یعنی بین یک تا ۴۴ ساعت در هفته کار می‌کنند، اما به دنبال شغل ثابت می‌گردند.

با وجود این آمار بالا از افراد بیکار در کشور، مراکز کاریابی از بازار پررونقی برخوردار و مشتریان زیادی دارند، اما خروجی آنها نتوانسته است تاثیر جدی در کاهش آمار بیکاری داشته باشد.

محمد صادقی، کارشناس مسائل اقتصادی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به نقش بسیارموثر مراکز کاریابی در رونق اشتغال و هدایت جویندگان کار به سمت و سوی فرصت‌های شغلی موجود در جوامع توسعه یافته گفت:نقطه عطف و تاثیرگذار موفقیت مراکز مذکور در کشورهای پیشرفته به ارتباط تنگاتنگ، موثر و دو سویه این مراکز با کارفرمایان معطوف می‌شود.

وی می افزاید: به تبع در صورت عدم اطمینان کافی به این مراکز، امکان بر قراری ارتباط سازنده سلب می‌شود و در چنین فضا و بستری نمی‌توان به حصول توفیقی موثر و پایدار امیدوار بود.

کارشناس مسائل اقتصادی بیان می کند: البته به موازات تعامل مثبت و سازنده مراکز مذکور با کارفرمایان و جویندگان کار، نباید این واقعیت را از نظر دور داشت که به اعتقاد بنده قرار نیست این مراکز به کانون‌هایی برای کار آفرینی تبدیل شوند که اساسا لحاظ نمودن این امر در شرح وظایف مراکز مذکور منطقی نیست، در واقع نقش آفرینی مثبت مراکز کاریابی زمانی نمود و بروز ملموس پیدا می‌کند که پیش نیازهای مرتبط با آن نیز فراهم باشد، در غیر اینصورت مراکز کاریابی نیز تابعی از واقعیت‌های اقتصادی و اجتماعی کشور خواهند بود.

به نظر می‌رسد، موفقیت کم رنگ مراکز کاریابی در هدایت موثر جوانان جویای کار به سمت فرصت‌های شغلی از دو منظر قابل بررسی است که باید در وهله اول باید به مشکلات عمیق اقتصادی کشور و سپس به نارسایی‌های موجود در کارکرد ضعیف برخی از مراکز مذکور توجه شود.

این‌که بنگاه‌های کاریابی، تاثیر جدی در بازار اشتغال ندارند و کار خیلی از آنها محدود به دریافت حق ثبت نام از کارجو شده، مساله‌ای است که رویا رجب زادیان، معاون مدیرکل دفتر هدایت نیروی کار و کاریابی‌های وزارت کار، در رابطه با کاریابی های اینترنتی هم می گوید. کاریابی هایی که رویای رفتن به خارج از کشور را در سر جویندگان کار می پرورانند.

این مقام مسئول بر این باور است که مراکز کاریابی با استفاده از اطلاعات مربوط به بازار کار از طریق طبقه‌بندی و پردازش آنها به دو طرف عرضه و تقاضای نیروی کار، کمک بزرگی می‌کنند. جویندگان کار و کارفرمایان به عنوان متقاضیان نیروی کار دو عامل مهم و تعیین کننده در بازار کار به شمار می‌روند و نحوه ارتباط موثر و کارآمد آنها با یکدیگر نیازمند آگاهی از فرصت‌های موجود در بازار کار است.

با تمام اینها خیلی از مراجعان به این مراکز از نحوه عملکرد این دفاتر راضی نیستند و بر خلاف اظهارات این مقام مسئول، این مراکز را نقطه اشتراک کارگر و کارفرما نمی‌دانند.

البته در این بین، برخی مراکز کاریابی غیرمجاز نیز با فعالیت در شبکه‌های مجازی و فراخوان استخدام، به کلاهبرداری از متقاضیان بازار کار اقدام می‌کنند که تشدید نظارت‌ها و برخورد قانونی با این مراکز متخلف هم می‌تواند از رشد قارچ گونه این مراکز سودجو بکاهد، چرا که مهم ترین مساله درباره دفاتر کاریابی، اعتمادی است که دو طرف کارگر و کارفرما باید نسبت به این مراکز داشته باشند، اما این اعتماد گسترده به دفاتر کاریابی در دو طرف وجود ندارد. یعنی خیلی اوقات، کارفرما نیروی مورد نیازش را از مسیر دیگری غیر از دفاتر کاریابی تامین می‌کند و خیلی از افراد جویای کار هم از طریق راه‌های دیگری تلاش می‌کنند که وارد بازار کار شوند.بنابراین قطعا با نگاه کارشناسی ترِ دفاترِ کاریابی و برخورد با مراکز کاریابی غیر مجاز (به عنوان مجموعه‌هایی که بعضا عملکرد نامطلوب آن‌ها، متاسفانه به کلیت مراکز کاریابی تعمیم داده می‌شود) شاهد کاهش هر چه بیشترِ معضلات مرتبط با بحران بیکاری در کشور خواهیم بود.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 6 =