امیر شهاب شاه میری عضو هیئت مدیره انجمن صنعت و دانشگاه در گفتگو با ایراسین، در پاسخ به این سوال که چه مقدار در ایران به تولید علم در کنار صنعتی شدن اهمیت داده شده است، گفت: در ایران در زمینه تولید علم و صنعتی شدن علم با دو عملکرد متفاوت روبرو بوده ایم. در چند سال گذشته خیلی خوب توانسته ایم در زمینه تولید علم عمل کنیم و این موضوع را می توانیم از تعداد مقالات چاپ شده متوجه شد. البته انتقادی که در این زمینه وجود دارد آن است که این مقالات به محصول کاربردی تبدیل نمی شوند، هر چند در همه کشورها نیز همه مقالات به علم تبدیل نمی شوند.
وی در ادامه افزود: با وجود آنکه در تولید علم که در دانشگاه صورت می گیرد، نسبتا خوب و موفق عمل کرده ایم اما متاسفانه این علم به صنعت و تولید محصول کمکی نکرده است. دلیل این موضوع نبود ارتباط صحیح و درست بین صنعت و دانشگاه است. البته یک مشکل در این زمینه آن است در کشور صنعت به مفهوم اصلی خودش وجود ندارد بلکه کارخانجات تولیدی وجود دارد.
عضو هیئت مدیره انجمن صنعت و دانشگاه در پاسخ به این سوال که چه برنامه ریزی هایی می تواند ایران را در زمینه صنایع کامل از نیاز به دیگر کشورها جدا کند، گفت: هیچ کشوری در جهان صنایع را به صورت کامل در اختیار ندارد و کشورهای جهان به یکدیگر نیاز دارند. در ایران صنعت خاصی که بتوانیم روی آن تمرکز کنیم وجود ندارد زیرا ارتباط منسجمی بین صنعت و دانشگاه وجود ندارد و دلیل این موضوع نیز آن که نه دانشگاه، صنعت را قبول دارد و نه صنعت، دانشگاه دارد.
شاه میری در ادامه تصریح کرد: طرح فکر دانشگاه این است که وقتی می خواهند تبدیل به صنعت کنند در برخورد با صنعت، علم را متعلق به خودشان می دانند و صاحبان سرمایه و کارخانه را نابلد و بی سواد می دانند. صنایع نیز نگاه مشابه ای دارند و گمان می کنند، دانشگاهیان با مطالعه چند کتاب می توانند کار یاد بگیرند و در واقع یک نوع نگاه خودبرتر بینی بین اهالی صنعت و اهالی دانشگاه وجود دارد. البته این موضوع فقط مشکل ایران نیست هر چند در کشورمان، بسیار پر رنگ تر است.
وی در پایان گفتگو گفت: برای رفع مشکلات حوزه صنعت و دانشگاه باید جایگاه صاحب ایده که فرد خلاقی است مشخص باشد و قانون نیز از آن حمایت کند اما متاسفانه در ایران صاحبان سرمایه، صاحبان علم و ایده را به رسمیت نمی شناسند زیرا این افراد عموما تحصیلکرده و جوان هستند اما فرد سرمایه دار کاملا برعکس است.