پرنیان

رونق تولید و حمایت از کالای ایران دو نکته‌ای است که امسال جزو دستور کار مسئولان کشور قرار دارد و همه درباره چگونگی دستیابی به این اهداف مواردی را مطرح می‌کنند. این درحالی است که اوضاع و احوال شهرک‌های صنعتی به عنوان قطب‌های مختلف تولیدی در کشورمان می‌توانند اطلاعات دقیق و صحیح از این روند در اختیار ما قرار دهد تا دریابیم واقعا نیازها و پتانسیل‌های موجود کشور در راستای رسیدن به اهداف تعیین شده چیست؟

به گزارش ایراسین، از این رو ایراسین گفت‌وگویی اختصاصی با صابر پرنیان مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی استان تهران داشته که در ادامه می‌خوانیم

  • شرایط و اوضاع و احوال شهرک‌های صنعتی را چطور ارزیابی می‌کنید؟

من درباره محدوده ماموریت خودم می‌توانم دقیق سخن بگویم اما اگر به صورت کلی بخواهیم بگوییم لازم است به این نکته توجه داشته باشیم که با توجه به رویکرد و فعالیت‌هایی که صورت گرفته اکنون رویکرد و شعار حفظ شرایط موجود را که سال گذشته مطرح شد امروز به افزایش ظرفیت رسانده‌ایم وانشاء الله ادامه خواهد داشت.

  • منظور شما از حفظ شرایط موجود چیست؟

ببینید با توجه به شرایط موجود اقتصادی ایران و همچنین کارشکنی‌های آمریکا علیه اقتصاد کشور سال گذشته برآورد شده بود که نیمه دوم همان سال یا ابتدای سال جاری دومینوی تعطیلی کارخانه‌ها به حرکت درآید که خوشبختانه دیدیم نه تنها چنین اتفاقی نیافتاده بلکه امروز تقاضا برای افزایش تولید و احداث واحدهای جدید قابل توجه است. این مهم نیز با نهضت ساخت داخل و کاهش واردات غیرضروری و کالاهای مشابه رخ داده است.

  • با توجه به مسئولیت خودتان مهمترین مشکل را در تولید چه می‌دانید؟

اگر بخواهم خلاصه بگویم، رسما اعلام می‌کنیم شاه‌کلید رونق اقتصادی در بهبود فضای کسب و کار است. اما جزئی‌تر بروکراسی اداری، قوانین ضد تولید و متناقض، مالیات و مشکلات بانکی از جمله اصلی‌ترین‌ها هستند که امروز تولید را به نوعی درگیر خود کرده است. از این رو اگر دولت به تسهیل‌گری خود در امور اقدام کند و صادرات را حمایت کند واقعا می‌توانیم جهش قابل توجهی را تجربه کنیم که اشتغال پایدار اصلی‌ترین ارمغان آن است. من اعتقاد دارم میزکار مسئولان مربوط به تولید باید از ادارات و وزارت‌خانه‌ها به پشت در کارخانه‌ها منتقل شود. چون با جلسه و پشت میز نشینی امروز نمی‌توانیم مشکل تولید را برطرف کنیم.

  • یکی از مشکلات مطرح شده شما مربوط به مالیات است، لطفا در این زمینه بیشتر توضیح دهید؟

ببینید؛ سهم مشخصی از درآمدهای مالیاتی برای دولت در بودجه سالانه تعیین می‌شود که متاسفانه ظاهرا تنها راه وصول ساده آن کارمندان،کارگران و واحدهای تولیدی هستند. درحالی که باید بدانیم تولیدکنندگان و واحدهای تولیدی مسئول وصول مالیات دولت نیستند، بلکه فقط باید سهم خودشان را بدهند و جلوی فرار مالیاتی را گرفت. البته موضوع مالیات بر ارزش افزوده هم برای تولیدکنندگان معضل بزرگی شده که باید قانون آن اصلاح شود.

  • مالیات برارزش افزوده مگر مربوط به خریداران و مصرف‌کنندگان نیست؟

ظاهرا اینگونه است اما به دلیل ضعف قانونی که اکنون وجود دارد تولیدکنندگان نیز مشمول شده‌اند، درحالی که مصرف‌کنندگان باید پرداخت کننده مالیات بر ارزش افزوده باشند و هرکس بیشتر مصرف کرد باید مالیات بیشتری بدهد. اجازه دهید برای شما مثالی بزنم: « قرار بود براساس مالیات 35 درصد از 9 درصد مالیات ارزش افزوده سهم شهرداری‌ها یعنی تقریبا یک درصد به شهرک‌های صنعتی جهت تکمیل زیرساخت‌ها تعلق بگیرد اما تا این لحظه حتی یک ریال هم تعلق نگرفته است. نکته اینجاست که امروز تولیدکنندگان ارزش افزوده خلق می‌کنند اما هیچ خدماتی دریافت نمی‌کنند.

  • بسیاری از تولیدکنندگان تهرانی از قانون شعاع 120 کیلومتر گلایه دارند، نظرشما چیست؟

این قانون امروز نه تنها در تهران بلکه در تمام کلان‌شهرها ظلم به تولید است. قانون یاد شده زمانی مطرح شد که بحث آلایندگی را پیگیری می‌کردیم اما از آن روز تا اکنون فناوری‌های نوین و شرایط تولید آنقدر بهبود یافته که اصولا در بسیاری از صنایع آلایندگی نداریم که بخواهیم آنها را به خارج از محدوده بفرستیم. البته جالبتر اینکه اصولا جانمایی شهرک‌های صنعتی در زمان خود با رعایت اصول صورت گرفته ولی اکنون مشکل بزرگی برای آنها ایجاد شده است.

  • اجازه دهید یک سئوال خیلی شفاف بپرسم، اصلا چرا تولیدکنندگان باید برای ادامه فعالیت اقتصادی خود سراغ شهرک‌های صنعتی بیایند؟

به نکته خوبی اشاره کردید، مهمترین دلیلی که تولیدکنندگان به سمت شهرک‌های صنعتی گرایش دارند این است که خودشان را درگیر بروکراسی اداری نکنند، مثلا مجوزهای شهرداری، خدمات مورد نیاز و از این موارد ولی اکنون می‌بینیم با قوانین دست و پاگیری که دائم وضع می‌شوند اینگونه نشده و تولیدکنندگان هیچ منافع خاصی در شهرک صنعتی ندارند و دائم در پله‌های اداره‌های مختلف درگیر کارهای اداری شده‌اند. درحالی که تولیدکننده اصولا باید به دنبال برندسازی، بازاریابی، صادرات و بهبود کیفیت محصولات خود متناسب با بازار هدفش باشد. با این شیوه نمی‌توانیم از تولید حمایت کنیم.

  • به امتیازات شهرک‌های صنعتی اشاره کردید، آیا واقعا زیرساخت‌ها در این شهرک‌ها مهیا هستند برای تولید یا کمبودهایی داریم؟

در حوزه زیرساخت‌ها ما واقعا فاصله معناداری با استانداردهای بین المللی داریم. اجازه دهید برای شما مثالی بزنم امروز در فاصله 20 کیلومتری پایتخت و در معتبرترین شهرک صنعتی کشور معضل تلفن، گاز، آب وکمبود برق کاملا مشهود است. این موضوع به هیچ عنوان قابل دفاع نیست.  امروز فقط در استان تهران برای راه‌اندازی و توسعه واحدهای تولیدی مستقر در شهرک‌های صنعتی 150 مگاوات کمبود برق داریم.

  • یک مشکلی که در شهرک‌های صنعتی دیده شده موضوع تصرف زمین‌ها توسط واحدهای متروکه است، در این زمینه چه کاری انجام شده است؟

اتفاقا در شرایط فعلی اقتصاد برای این موضوع راهکارهای دقیقی درنظر داریم، به عنوان مثال درباره آزادسازی اراضی راکد جلسات زیادی داشتیم و اکنون 35 پرونده مطرح شده و تعیین تکلیف شده است. اما یک نکته را در نظر داریم که واحدهایی که به دلیل مشکلات فعلی قابلیت تولید تا پایان سال و تکمیل طرح‌ها را دارند حمایت می‌کنیم که مشمول این پیگیری نباشند. بطور کلی درنظر داریم فضای رانت و سودجویی در شهرک‌های صنعتی را به حداقل خود برسانیم و نهایتا حذف کنیم.

  • مشکل دیگر مربوط به اعتبارات عمرانی استانی است، آیا استان تهران در این زمینه مشکلی ندارد؟

بطور کلی براساس قانون در سراسر ایران 5 درصد از سهم اعتبارات استانی از طریق استانداری به شرکت شهرک‌های صنعتی برای تکمیل زیرساخت‌هایشان تعلق می‌گیرد که در استان تهران این رقم اصلا نگران کننده است و هیچ تناسبی با سهم جمعیتی و جایگاه تولیدی و صنعتی آن ندارد احتمالا در سایر شهرک‌ها نیز چنین شرایطی داریم. ببنید سهم استان تهران تقریبا نیم درصد تعیین شده درحالی که سهم جمعیتی استان تهران از کل کشور 20 درصد است و صهم صنعتی آن حدود 30 درصد است.

  • به عنوان سئوال پایانی، جمعبندی شما از شرایط شهرک‌های صنعتی چیست؟

به همت خود تولیدکنندگان اکنون شرایط بحرانی نداریم اما همانطور که قبلا اشاره شد با این شیوه نمی‌توانیم رونق تولید را اجرایی کنیم یا از تولید داخلی حمایت کنیم باید برنامه دقیق، همت و اراده جمعی در این زمینه باشد و امیدواریم این اتفاق بیافتد. اما تاکید می‌کنم شاید دور از واقعیت نیست اگر بگوییم هر پیشرفتی بوده به همت و همکاری خود فعالان صنعتی و تولیدکنندگان بوده است.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 16 =