به گزارش ایراسین، درحالی که اغلب کشورها از سرمایه‌گذاران و کارآفرینان بخش‌های مختلف استقبال می‌کنند با این رویکرد که این افراد می‌توانند چرخ‌های اقتصادی کشور را به حرکت درآورند، مدتی است نه تحریم‌ها و کارشکنی‌های خارجی بلکه سوء مدیریت‌های داخلی بلای جان تولید شده است.
در کشورهای توسعه‌یافته و آن گروه از کشورها که علاقمند به رونق اقتصادی هستند اصولا مشوق‌هایی در اختیار سرمایه‌گذاران قرار می‌گیرد و به قول معروف تمام موانع را از سرراه آنها برمی‌دارند، درحالی که امروز ایران درگیر مشکلاتی شده که می‌توان از آنها به عنوان سنگ‌اندازی مقابل تولیدکنندگان یاد کرد که البته مختص صنعت یا سرمایه‌گذاران خاصی نیست چون امروز همه تولیدکنندگان درگیر شده‌اند.
صنعت فولاد در ایران امتیازات ویژه‌ای دارد و اغلب سرمایه‌گذاران تلاش کرده‌اند با استفاده از این امتیازات نه تنها برای خود ارزش افزوده به ارمغان آورند بلکه برای اقتصاد کشورمان نیز این امتیاز را فراهم کنند.
نیروی کار متخصص، بازارهای همسایه، مواد اولیه و از همه مهمتر دانش بومی موجود امتیازاتی بوده که نظر کارآفرینان را به خود جلب کرده و آنچه داشته‌اند را وارد صنعت فولاد شده‌اند با این رویکرد که اصولا تولید در بخش‌های مختلف بدون صادرات بی‌معناست.
فولاد به عنوان کالایی استراتژیک و همچنین تعیین کننده توسعه یافتگی کشورها کالایی است که می‌توان با استفاده بهینه از امکانات موجود ارزش افزوده بالایی به دست آورد و اکنون تولیدکنندگان ایران با همین رویکرد یعنی ابتدا تامین نیازهای داخلی و پس از آن صادرات وارد میدان شده‌اند؛ اما سیاست‌ها، قوانین و دستورالعمل‌های غیرحرفه‌ای آینده این نوع سرمایه‌گذاری را بخصوص برای تولیدکنندگان بخش خصوصی مبهم کرده است.
بسیاری از صاحبان سرمایه با درنظر گرفتن تخصص و فرصت‌های تولیدی که برایشان وجود داشته وارد میدان شده‌اند و سرمایه‌هایشان را به امید توسعه و رونق زمینگیر کرده‌اند، بخصوص در صنعتی همچون فولاد که اصولا کالایی صادرات محور است و درصورت عدم امکان صادرات مشکلاتی برای تولید کنندگان ایجاد خواهد شد.
در این شرایط اگر مسئولان امکانات و تسهیلات قانونی مناسب برای کالاهای صادراتی همچون فولاد مهیا نکنند، احتمالا در آینده نزدیک تولیدکنندگان بخش خصوصی فولاد با چالش جدی روبرو خواهند شد.
ارسال نظر