به گزارش ایراسین، در شرایطی که کارشکنی اقتصادی آمریکا علیه کشورمان شدت گرفته بسیاری براین باورند استفاده از بخش خصوصی در این زمینه می‌تواند بهترین گزینه برای مقابله با این سیاست خصمانه ایالات متحده علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران باشد و باید با اعتماد به این بخش گام‌های موثری برداشته شود. از این رو گفت‌وگویی کوتاه با مسعود خوانساری رئیس اتاق تهران داشتیم که در ادامه خواهیم خواند:
•  واقعا بخش خصوصی امکان ایجاد فضایی برای دور زدن تحریم‌ها خواهد داشت؟
برای پاسخ به این سئوال باید توجه داشته باشید که اصولا تحریم‌های خصمانه آمریکا علیه اقتصاد ایران در بخش‌های عمده اقتصادی خودنمایی خواهد کرد بنابراین با توجه به پراکندگی و گستردگی روابط تجاری بخش خصوصی با شرکت‌های کوچک و متوسط در این بخش قابلیت بالایی وجود دارد که باید از آن استفاده شود. پس پاسخ مشخص شما این است که بله می‌توان از ظرفیت بخش خصوصی در دور زدن تحریم‌ها استفاده بهینه داشت.
•  هزینه این ارتباطات برای اقتصاد کشور بالاست؟
واقعیت امر این است که با توجه به سیاست‌های تحریمی آمریکا اکنون منابع مالی حاصل از فروش نفت در خارج از کشور باید برای تامین نیازهای داخلی جابجا شود تا بتوانیم از این منابع استفاده کنیم که این روند قطعا هزینه خواهد داشت، اما این هزینه در راستای اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است و می‌توانیم آن را مدیریت کنیم.
•  اتاق بازرگانی در این زمینه چه جایگاهی دارد؟
همانطور که می‌دانید اتاق بازرگانی در واقع پارلمان بخش خصوصی است بنابراین می‌توانیم در این نهاد با توجه به پتانسیل‌های موجود برنامه‌ریزی‌های هدفمندی داشته باشیم تا کمیسیون‌ها و فعالان بخش‌های مختلف با استفاده از ارتباطاتی که دارند چرخ اقتصاد کشور را حتی در شرایط فعلی همچنان در حرکت نگهدارند. از این رو کارگروه تخصصی برای دور زدن تحریم‌های خصمانه آمریکا در اتاق بازرگانی تشکیل شده است. نکته قابل توجه این است که این کارگروه براساس مبادلات مویرگی با سایر کشورها برنامه‌ریزی خواهد کرد تا بتوانیم از هرفرصتی که وجود دارد بیشترین استفاده در راستای منافع ملی کشورمان داشته باشیم.
•  به نظر شما بیشترین پتانسیل فعالیت بخش خصوصی برای تامین نیازهای داخلی کشورمان کدام کشورها است؟
به نکته خوبی اشاره کردید، ببینید اکنون باید بگونه‌ای برنامه‌ریزی کنیم که کمترین آسیب‌پذیری و هزینه را داشته باشیم، پس گزینه‌ها افزایش مبادلات با کشورهای همسایه بخصوص آن دسته از کشورهایی استکه ارتباطات گسترده زمینی با آنها داریم. این رویکرد باعث خواهد شد تا بتوانیم علاوه بر صادرات کالاهای تولید کشورمان نسبت به تامین نیازهای داخلی باکمترین کارشکنی آمریکا اقدام کنیم. به این ترتیب هفت کشور همسایه ایران که با همگی آنها مرزهای گسترده زمینی داریم گزینه‌های مناسبی هستند که درحال برنامه‌ریزی برای تک تک آنها متناسب با پتانسیل‌های موجود هستیم. این کشورها عبارتند از: ترکیه، ارمنستان، جمهوری آذربایجان، افغانستان، پاکستان، افغانستان و عراق.
•  امتیاز این کشورها برای تامین اهداف ایران چیست؟
ببینید هر یک از این کشورها تولیداتی دارند که ما نیاز داریم و از طرفی آنها کالاهایی از ایران می‌خواهند تا نیازهای داخلی خود را تامین کنند، پس اکنون شرایطی فراهم شده که مبادلات تهاتری را با این کشورها گسترش دهیم. این سیاست باید با اطلاعات دقیق از توانمندی‌های داخلی و نیازهای خارجی دنبال شود تا بتوانیم دستاوردهای مناسبی داشته باشیم و کارگروه یاد شده دقیقا برهمین اساس فعالیت خواهد کرد.
•  شما به جایگاه بخش خصوصی در شرایط فعلی اقتصاد کشورمان اشاره کردید، در این زمینه لطفا بیشتر توضیح دهید.
اجازه دهید اینگونه بگویم که براساس آمارهای اقتصادی اکنون جایگاه بنگاه‌های تولیدی کوچک و متوسط در اقتصاد بین المللی بقدری بالا و گسترده است که از همین امتیاز می‌توانیم استفاده کنیم. بخش خصوصی ایران با توجه به نوع فعالیت خود قطعا روابط بین المللی گسترده‌ای با این واحدها ایجاد کرده است که برای آنها برنامه‌ریزی کرده‌ایم چون پراکندگی و تنوع این واحدها بقدری بالاست که می‌توان با کمترین ایجاد حساسیت تحریم‌کنندگان نسبت به تامین نیازهای داخلی اقدام کرد. این درحالی است که حتی اگر یکی از این ارتباطات بسته شود قطعا چندین گزینه دیگر در مقابل داریم که از آن استفاده کنیم. پس اصلی‌ترین امتیاز پراکندگی و گستردگی این نوع ارتباط تجاری است که باید در شرایط فعلی از آن بهینه استفاده کنیم.
•  با توجه به ارتباطات تجاری ایران با این هفت کشور شما تایید می‌کنید اثرگذاری تحریم کاهش خواهد یافت؟
ببینید همانطور که قبلا اشاره شد قطعا هزینه‌ای به اقتصاد کشور تحمیل می‌شود اما باید توجه داشته باشیم که اکنون دستورکار مقابله با سیاست‌های خصمانه آمریکا علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است و باید از هر شرایطی استفاده کنیم تا این هدف محقق شود. به این ترتیب پاسخ روشن و مشخص این است که اکنون پتانسیلی وجود دارد که باید از آن با حداکثر منافع استفاده کنیم و درحال برنامه‌ریزی برای همین منظور هستیم. مهمترین نکته این است که به بخش خصوصی و پتانسیل‌های آن اعتماد کنیم.