به گزارش ایراسین، با توجه به سیاسیتهای خصمانه آمریکا علیه اقتصاد کشورمان و تشدید تحریمها یکی از صنایعی که میتواند در راستای کاهش اثرات تحریم بسیار مفید باشد صنعت غذایی کشورمان است که متاسفانه این صنعت علیرغم امتیازاتی که به خود دیده امروز درگیر مسایلی نگران کننده از جمله سیاستهای مقطعی شده است. از این رو گفتوگویی با سیدعلی اصغر طاهریان عضو انجمن صنفی شیرخشک صنعتی ایران داشتیم که در ادامه میخوانیم:
• اهمیت صنایع غذایی در صادرات غیر نفتی ایران چیست؟
صنایع غذایی ایران با توجه به دستاوردها و کیفیتی که به خود دیده اکنون در بسیاری از بازارهای بین المللی قدرت رقابت مناسبی با سایر محصولات دارد و بخصوص در بازارهای صادراتی اطراف ایران نیز میتواند سهم بالایی را به خود اختصاص دهد. به عنوان مثال بازار عراق و افغانستان با درنظر گرفتن سهولت دسترسی و تقاضای بالا برای محصولات ایران میتواند بخش بالایی از صادرات صنایع غذایی را به خود اختصاص دهد که تاکنون نیز چنین بوده است. به عنوان مثال صنعت لبنیات ایران اکنون در بسیاری از بازارها بخصوص عراق دارای سهم بالایی است که باید از آن حفاظت کنیم.
• منظور شما از حفاظت بازارهای صادراتی چیست؟
ببینید؛ برای دستیابی به سهم بازار مناسب یک دوره میان مدت تولیدکنندگان لازم دارند که با شناساندن محصولاتشان در آن بازار اعتماد مخاطبان را جلب کنند پس از آن روند تجاری بودن فعالیت آغاز میشود؛ بنابراین وقتی به این مقطع رسیدیم باید با استفاده از شیوههای حمایتی بخصوص از نظر قانونی برای صادرکنندگان و تولیدکنندگان این امکان را به تولیدکنندگان و صادرکنندگان بدهیم درحالی که متاسفانه در ایران چنین اتفاقی بسیار نادر است.
• مشکل از تحریمهاست یا سیاستهای مقطعی داخل کشور؟
تحریمها بخش محدودی از مشکلات صادرکنندگان است اما آنچه امروز صنایع مختلف بخصوص صنایع لبنی را درگیر کرده سیاستهای مقطعی درباره صادرات محصولات مختلف است که باعث از دست رفتن سهم بازار میشود.
• در این زمینه مثالی هم دارید؟
بله؛ درزمینه تخصصی بنده سیاستهای مقطعی صادراتی و همچنین تصمیمهای غیرکارشناسی از سوی مسئولان باعث شده نزدیک به ۲۰ هزار تن آب پنیر در خطر فساد باشد. به این دلیل که شباهت این محصول صادراتی با شیرخشک باعث شده تا مسئولان بدون درنظر گرفتن نظر کارشناسان و فعالان این عرصه دستور ممنوعیت صادرات بدهند.
• ارزش این محصول که در شرف فساد است چقدر تعیین شده؟
با توجه به قیمتهای فعلی بازار بین المللی چیزی نزدیک به ۲۰ میلیون دلار ارزش محصول زمینگیر شده در کشورمان است درحالی که ۲۱ کشور جهان خریدار این محصول کشور هستند. این گونه سیاستها دقیق مخالف شعار سال و اهمیت افزایش صادرات غیر نفتی برای اقتصاد کشورمان است. نکته این است که ما درحال ایجاد ارزش افزوده بالا از یک محصول جانبی در صنایع لبنی هستیم.
• این تصمیم به نظر شما با چه استدلالی اتخاذ شده است؟
به نکته خوبی اشاره کردید؛ اجازه دهید اینگونه توضیح بدهم که صنایع لبنی برای اینکه بتوانند اصلیترین ماده مورد نیازشان یعنی شیر را تامین و مدیریت کنند با اعمال نفوذ دربدنه تصمیم گیرنده دولت توانستند دستورالعمل ممنوعیت صادرات شیرخشک را بگیرند، درحالی که براساس مدارک و مستنداتی که ما در اختیار داریم تنها ۵ درصد از نیاز این کارخانهها از شیرخشک تامین میشود و باقی بااستفاده از شیر تازه تولید میشود.
• بازگردیم به موضوع حفظ بازار صادراتی آیا محصولی که درشرف فساد است از نظر کیفی در رقابت با کشورهای دیگر بوده یا خیر؟
قبلا اشاره شد که کیفیت بسیاری از محصولات صنایع غذایی ایران از جمله صنایع لبنی با برندهای معتبر بین المللی قدرت رقابت بالایی دارد به عنوان مثال در مورد شیرخشک تلاش بسیاری شد که با بازاریابی و برندسازی در بازارهای هدف محصول ایران را معرفی کنیم که اکنون شیر خشک ایران در رده تولیدات فرانسه در بازارهای بین المللی خریدار دارد. درحالی که با چنین سیاستگذاریهایی این تلاش را از بین میبریم.
• شما به شباهت پودر آب پنیر با شیرخشک اشاره کردید آیا شیوهای برای تشخیص این دو ماده از یکدیگر نیست؟
خوشبختانه شیوههای بسیار ساده و قابل قبولی دراین زمینه وجود دارد که کارشناسان در سازمان استاندارد و گمرک میتوانند به راحتی مانع از سودجویی و سوءاستفاده احتمالی باشند اما متاسفانه در ایران پاک کردن صورت مسئله کار سادهتری به نظر میرسد به همین دلیل کلا مانع از صادرات پودر آب پنیر میشوند که مبادا سوء استفادهای انجام نشود. بدون اینکه به تبعات و خسارات وارده توجه داشته باشند. قبلا اشاره شد که این محصول در واقع محصولی جانبی و دورریز صنایع لبنی است که بجای رها کردن آن در طبیعت میتوانیم ایجاد ارزش افزوده کنیم.
• این ماده داخل ایران مصرفی دارد یا خیر؟
بطور کلی ۸۰ درصد تولید پودر آب پنیر باید صادر شود و هیچ خریداری داخل ایران ندارد بنابراین درصورتی که این روند یعنی ممنوعیت صادرات وجود داشته باشد باید این محصول را دور بریزیم چون فقط ۲۰ درصد تقاضای داخلی برای این محصول داریم.
• تاکنون جلسهای با مسئولان برای برطرف شدن این مشکل داشتید؟
بله جلساتی داشتیم و در نهایت قرار براین شد که با استفاده از راهکارهای منطقی این ممنوعیت برطرف شود اما از اواسط اسفند گذشته تا به امروز هیچ اتفاقی نیافتاده است و همه میدانیم محصولات غذایی بخصوص مواد اولیه دارای تاریخ انقضاء هستندکه پس از آن هیچ تقاضایی برای این محصولات نیست. بنابراین تصمیمگیری دیرهنگام در واقع نوشدارو پس از مرگ سهراب است.
ارسال نظر