به گزارش ایراسین، در افق ۱۴۰۴ باید سالانه بیش از ۲۰ میلیون گردشگر جذب شوند، در این میان  ما هنوز نتوانسته ایم در زمینه هتل ها و اماکن زیرساخت ها را تقویت کنیم. این ها همه در حالی است که با توجه به باز شدن درهای گردشگری هر ساله با ورود غیر منتظره گردشگرانی مواجه می شویم که نیازمند هتل و مهمانپذیرهایی با استانداردهای مناسب هستند. اکنون که با شمارش معکوس به پایان سال نزدیک می شویم این موضوع که هتل های ما ظرفیت مسافران زیاد را ندارند، باز هم پررنگتر جلوه می کند. و همین موضوع باعث شده که خانه های مسافر کارکرد هتل ها را به دست گیرند. خانه هایی که گاهی دارای استانداردهای یک هتل نیستند و تنها باعث می شوند که هتل ها در این چرخه مشکلات زیادی پیدا کرده و سرمایه ای که برای ایجاد آن پرداخته اند را بازنگردانند. درآمدهای ناشی از صنعت گردشگری در اقتصاد که از مشکلات مختلف و نرخ بالای بیکاری رنج می‌برد، به عنوان یک راه نجات به شمار می رود، وجود جذابیت ‌هایی مانند معماری، اماکن و خانه های تاریخی و غذاهای سنتی که ارزش دیدار از از جاذبه های کشورمان را بالابرده و ما  را در عرصه رقابت نسبت به سایر کشورها توریست‌خیز کرده است. حالا بعد از چند سال رکود گردشگری ، پای بسیاری از توریست های خارجی باز شده است و گزارش ها از آمار بالای ورود گردشگر خبر می دهند، اما موضوعی که همچنان به عنوان یک حلقه مفقوده به چشم می آید این است که با وجود درصد بالای ورود گردشگر چرا ما هنوز شاهد رونق اشتغال و درآمد نیستیم. برخی از کارشناسان این موضوع را به نبود زیرساخت های لازم در زمینه جذب گردشگر عنوان می کنند و برخی دیگر هم نبود مشوق های لازم برای سرمایه گذاران را دلیل عمده کمبود هتل ها و زیرساخت های موثر برای جذب گردشگران می دانند. این در حالی است که مطالبات گردشگران امروز تغییر یافته است و ما نیازمند امکانات بهتری برای گردشگرانی که معمولا اروپایی و متمول هستند باید داشته باشیم.

امکاناتی که به وسیله خانه های استیجاری و یا مهمانسراها فراهم نمی شود و باید ما به سمت هتل های استاندارد گام برداریم و سرمایه گذاران را تشویق به ساخت هتل های مجهز کنیم.

سرمایه هتلداران در خانه های استیجاری

این موضوع در ماه هایی که ما با پیک مسافر روبرو هستیم نماد بارزتری پیدا می کند و همین موضوع باعث شده که در ایام نوروز که حضور چند میلیونی مسافران را شاهد هستیم، خانه های استیجاری به کمک هتل ها می آیند. موضوعی که رئیس اتحادیه هتلداران از آن اظهار نارضایتی کرده و می گوید: ایجاد اسکان در خانه های استیجاری باعث می شود که بخشی از ظرفیت هتل ها خالی بماند و این امر هتلداران را با مشکل مالی مواجه کند.

محمد رضا کامکاران، یکی از فعالان حوزه هتلداری در گفتگو با صنعت،تجارت و کشاورزی، با اشاره به ضرورت حمایت هر چه بیشتر از هتل داران و افزایش تعداد هتل‌ها در کشور، بخصوص در حوزه هایی که از جذابیت های گردشگری قابل توجهی برخوردار است، اظهار کرد: وجود برخی از محدودیت ها در بخش هتلداری باعث شده تا بخشی از گردشگران به سکونت در خانه‌های مسافر مبادرت ورزند و انتظار می رود، هتل دارانی که با صرف هزینه‌های سنگین به ساخت و احداث هتل اقدام  کرده‌اند، با تمهیدات موثر، از این نابرابری خارج شوند و با توجه  به شرایط مساوی و برابر، عرصه برای رقابت سالم و سازنده برای این طیِفِ فعال در عرصه گردشگری (هتلداران) به نحو شایسته تری فراهم شود.

وی افزود: اشاره به این موضوع به معنای لحاظ کردن آزادی یا ولنگاری در هتل‌ها نیست، این موضوع نه از حیث قانونی و نه اخلاقی و شرعی، منطقی و جایز نیست، اما با کنترل محسوس و نامحسوس هر چه بیشتر بر خانه‌های مسافرِ غیرمجاز که رصد و شناسایی آن نیز کار چندان دشوار و پیچیده‌ای نیست ، می‌توان به رونق هر چه بیشتر صنعت هتلداری کمک کرد، در غیر اینصورت با استمرار وضعیت موجود، برخی از هتلداران ناچار خواهند بود، عطای فعالیت در این بخش را به لقایش بخشند که بروز چنین عارضه ای علاوه بر افزوده شدن به تعداد بیکاران جامعه به عرصه گردشگری کشور نیز آسیب خواهد زد.

کامکاران بیان کرد: در سالیان اخیر، بسیاری از هتلدران با اعمال تخفیف های آن‌چنانی تلاش کرده اند به نوعی از بند رکود حاکم بر بازار خلاص شوند تا با دریافت سود حداقلی و کاهش هر چه بیشتر هزینه ها، شرایط را برای بقاء و حیات شغلی خود هموار و تسهیل کنند، اما واقعیت این است که هزینه نگهداری هتل آنچنانی بالا است که کسر هر چه بیشتر قیمت ها ، برای ارائه خدمات ، منطقی و مقرون به صرفه نخواهد بود و می‌طلبد دستگاه های ذی ربط نسبت به حمایت و پشتیبانی کارآمد و موثر از حوزه هتلداری کشور تلاش و همت فزاینده تری را مبذول دارند.

عدم پرداخت یارانه هتلداران

طبق گزارش‌های منتشر شده؛ حدود چهار سال است که برخلاف پیش بینی ها، افرادی که به ساخت هتل مبادرت ورزیده‌اند، موفق به دریافت یارانه نشده اند و به تعبیر محمد علی فرخ مهر، نایب رئیس جامعه هتلداران،قریب به چهار سال است که هتلداران داخلی از سازمان میراث فرهنگی طلبکار هستند.

یکی دیگر از چالش های پیش روی توسعه صنعت هتلداری به بروکراسی فرسایشی، خسته کننده و غیرقابل تحملی باز می‌گردد که سرمایه گذاران بخش خصوصی برای فعالیت در این عرصه را آزار می دهد.

آنچنان که اخبار واصله نشان می دهد، استعلامات 22 گانه برای احداث هتل در کشور حدود یکسال و نیم زمان می بَرَد و در چنین شرایطی، سرمایه گذار ترجیح می‌دهد سرمایه خود را به حوزه‌ای منتقل کند که با دَردِسَرِکمتر، به سود هر چه بیشتری نائل شود، زیرا فعالیت در بخش اقتصادی و سرمایه گذاری مبتنی و متکی به میزان سود دریافتی است و در صورتیکه این ضرورت و الزام به نحو مطلوبی تامین و محقق نشود،گریز سرمایه گذاران امری اجتناب ناپذیر خواهد بود.

شاید همین موضوع پاشنه آشیلی است برای زیرساخت های گردشگری که ما هم اکنون نیاز مبرمی به آن داریم . صنعتی که می تواند ما  را از هر لحاظ کمک کند تا از مشکلات اقتصادی، بیکاری و بسیاری از دغدغه های دیگر بیرون بیاییم.